Zabić drozda

,,Myślę, że jest tylko jeden rodzaj ludzi. Ludzie".
Małe amerykanskie miasteczko, w którym każdy zna każdego. A jednak ludzie żyją obok siebie. Dwie społeczności oddzielone murem zbudowanym z uprzedzeń, scalonym brakiem tolerancji. Pewien adwokat, samotny ojciec dwójki dzieci, dostał nowa sprawę. Będzie bronił czarnoskórego chłopaka, który zgwałcił białą dziewczynę.
Sprawa jest banalnie prosta, dowody są podane na tacy, a wyrok budzi zażenowanie...
W całej historii najmądrzejsze są dzieci. Pozbawione uprzedzeń, które nieustannie dążą do poznania prawdy, do odkrywania świata, gdzie dobro i zło nieustannie się przenikają.

Odniosłam wrażenie, że lata 30-te XX wieku niewiele się różniły od naszej codzienności. Dalej walczymy z brakiem tolerancji, a przecież tyle krwi już za to przelano, tyle niepotrzebnych ofiar. W historii tej promykiem nadziei są dzieci, wychowywane w duchu szacunku dla drugiego człowieka. Niezależnie od koloru skóry, rasy, języka jakim się posługuje czy religii jakiej wyznaje. Przecież my wszyscy jesteśmy ludźmi z krwi i kości, więc dlaczego ciągle szukamy powodu do szyderstw, obrażania drugiego człowieka? Historia widziana oczami dziecka, opowiedziana zpedspektywy małej dziewczynki, nabiera innych barw. Proces chłopaka staje się prtekstem do zadawania wielu pytań, na które powinny być proste odpowiedzi. Niestety takie nie są i długo jeszcze nie będą. A jednak powieść uświadamia, jak duży wpływ mają kolejne pokolenia na przyszłość, przywrqca w pewien sposób wiarę w dobro i w drugiego człowieka.

Dość udana i przyjemne narysowana adaptacja słynnej powieści, która stanowi nie tylko lżejszą formę dość ciężkiej i brutalnej powieści ale również jest dobrą pozycją aby poznać chociaż namiastkę tejże powieści. Wiadomo, że jest to znacznie - bardzo okrojona forma - tak jakby z powieści "wyciągnąć" najważniejsze elementy oraz wydarzenia, jednak nadal pozostaje spójna a w połączeniu z obrazem może poruszyć, być może nawet przerazić i porusza ale nie tylko. Czy to w formie komiksu, czy też nie nadal pozostaje historią o dziecięcej niewinności, wrażliwości, krzywdzie, dorastaniu, rasizmie i walką o akceptację "dla inności" a także walce o sprawiedliwość i równy byt dla każdego.

Po tylu zachwytach nad fabułą tej książki, spodziewałam się czegoś o wiele lepszego. Jednak trzeba przyznać, że pod względem wizualnym, komiks prezentuje się cudownie. Ale chodzi tutaj również o przekazaną treść i tu zaczyna robić się problem. Najbardziej irytowało mnie to, że sceny nagle urywały się w połowie i nadchodził np. nowy dzień.
Ten komiks opowiada głównie o nierównym traktowaniu osób czarnoskórych, a także kobiet w XX w. Jednakże moim zdaniem jest dużo książek lepiej poruszających tę tematykę. Niestety przez większość historii trochę się nudziłam i nie potrafiłam wkręcić się w 100%. Tylko scena w sądzie oraz jej późniejsze konsekwencje trochę mnie zaintrygowały.
"Zabić drozda" to historia, która mnie rozczarowała. Nie wiem, jak komiks ma się do książki, jednak po jego przeczytaniu niespecjalnie mam ochotę przyjrzeć się książce.