Wysokie góry Portugalii (twarda)

Wysokie góry Portugalii, to powieść przepełniona magią. To powieść, w której autor zabiera nas w niezwykła podróż, dzięki której poznajemy samych siebie. Powieść składająca się z trzech opowiadań, które wydawać by się mogło nie mają nic wspólnego, łączy bardzo wiele. Każda z tych opowieści niesie pewne przesłanie, ale by je poznać trzeba po prostu przeczytać książkę.

W pierwszym opowiadaniu poznajmy Tomasa, który wyrusza w daleką podróż w poszukiwaniu pewnego artefaktu. To powieść drogi, ukazująca kolejne losy bohatera oraz ich wpływ kolejnych wydarzeń na jego życie. Autor bardzo szczegółowo opisuje wyprawę Thomasa. Wszelkie opisy są barwne i sugestywne, autor nie szczędzi czytelnikowi żadnych szczegółów.

Druga historia dzieje się kilkanaście lat po pierwszej. Tym razem poznajemy Eusebia, którego historia zaskoczy niejedną osobę sięgającą po książkę. Tę część można by zakwalifikować jako swoisty traktat łączący religię i filozofię. To w tej opowieści autor najmocniej połączył ową magiczną stronę z rzeczywistością, którą znamy. Opisy są iście poetyckie, co z pewnością oczaruje czytelnika.

Trzecia, i zarazem ostatnia część to znów przeskok o kilkanaście lat w przód, by wraz z Peterem poznać historię pewnej przyjaźni człowieka i zwierzęcia. To nieco dziwna i wręcz bajeczna opowieść o więzach jakie mogą się wytworzyć pomiędzy człowiekiem i ? w tym przypadku ? małpą człekokształtną.


Jedno jest pewne, Wysokie góry Portugalii to powieść intensywnie działająca na wyobraźnię. Opisy oraz narracja powodują, że czytelnik przenosi się do Portugalii, gdzie odnajduje całkiem inny świat. Świat, który jest magiczny, pełen niespotykanych na co dzień zjawisk. A przede wszystkim to świat, w którym odmieniają się losy bohaterów. Fabuła każdego z opowiadań zawiera w sobie wiele znaczeń symbolicznych, które czytelnik odkrywa czytając kolejne zdania. Z pewnością powieść zaskoczy niejednego czytelnika. Polecam gorąco każdemu, kto szuka innowacyjności, oryginalności i nieszablonowych wątków. Powieść wymusza refleksję, dzięki czemu na długo zapada w pamięć.

...

Niekiedy ludzkie losy krzyżują się w czasie i przestrzeni bez wiedzy i woli człowieka. Ktoś inicjuje, ktoś podąża śladami by poznać, w końcu ktoś wraca do miejsca gdzie był początek. Koło się zamyka, chociaż prawie nikt nie zdaje sobie z tego sprawy. Wszystko łączy się w jedną opowieść, ale stanowi także odrębne całości, opowiadające historię pojedynczego człowieka.

Czasem by zrozumieć to co nas spotkało trzeba wybrać się w podróż, nie zawsze oznacza ona realną wędrówkę. Trzech mężczyzn doświadcza w swoim życiu przełomu, Tomasa, Euzebio i Petera dzieli czas, charaktery i przeszłość, ich drogi mają pewien punkt wspólny, nawet więcej niż jeden, lecz to nie jest zauważane przez kogokolwiek. Niespodziewanie, każdy z nich mierzy się z wydarzeniem, o którym prawie nikt nie myśli do momentu, aż da o sobie znać. Potem zmienia się wszystko, nie zawsze od razu, lecz jest impulsem do całkiem innego postępowania niż dotychczas. Postronni, nawet ci z najbliższego otoczenia, nie są świadomi co kieruje każdym z mężczyzn, to czego oni doświadczyli nie jest dla obserwatorów powodem do zaobserwowanych zmian. Ta trójka nigdy się nie poznała, lecz spotkała się z czymś co powoduje, iż decydują się na krok rewidujący wiele w ich dotychczasowej egzystencji. Przyszłość oddala się, liczy się to co do przełomowego momentu było oczywiste, lecz czy do końca doceniane? Teraz podążają jedynie sobie znanymi ścieżkami aż do miejsca gdzie w końcu zdobywają to czego nie pragnęli świadomie, ale co było niezbędne by wypełnić ich egzystencję.

Sprawy poważne i humor powinny się wykluczać, lecz czasem ktoś łączy jedno z drugim, a w efekcie powstaje niezwykła opowieść o ludzkiej egzystencji, rodzinie, miłości i przyjaźni. Bohaterowie pokazują swoją drogę do zdobycia wiedzy co jest ważne, co zbędne oraz jak istotną rolę odgrywa człowiek w życiu innych. "Wysokie góry Portugalii" to trzy historie nawiązujące do siebie nawzajem, chociaż elementy wspólne widoczne są dopiero po chwili gdy zakończymy lekturę. Yann Martel daje czytelnikom materiał do rozmyślań, nie podsuwa łatwych rozwiązań i nie proponuje pójścia na skróty w dochodzeniu do wniosków. Każda z nowel toczy się w swoim rytmie, motyw staje się widoczny krok po kroku w kolejnych scenach, a w pełni prezentuje się w ostatniej z niej. Tytuł po części stanowi alegorię, ale też i odnosi się do tła, w którym rozgrywa się fabuła. Każde z opowiadań niesie w sobie przesłanie, lecz dopiero gdy zapoznamy się z ostatnim w pełni jest ono zrozumiałe. Autor przy pomocy wykreowanych przez siebie postaci, używając także różnych planów czasowych oraz sięgając po odległe reminiscencje, prowadzi z czytającymi swoisty dialog o sprawach, jakie na co dzień odpychamy jak najdalej od siebie. Pewne kwestie człowiek doświadcza niezależnie od epoki czy też momentu, w którym przyszło mu żyć lub znajduje się. "Wysokie góry Portugalii" nie są książką do przeczytania w przerwie, przeglądnięcia, przekartkowania ot tak sobie w wolnej chwili, wprost przeciwnie by ją docenić niezbędny jes czasu, a gdy już ostatnie zdania trafią do nas potrzebna jest chwila, krótsza bądź dłuższa, by zastanowić się nad istotą tego co przeczytaliśmy. Yann Martel nie używa wielkich słów, zamiast nich są proste opowieści, opowiadające o ważnych sprawach przy okazji doświadczania przez bohaterów życiowych rewolucji, które były, są lub będą udziałem każdego.