Wyjątkowi są wśród nas

Książka Mai Chmiel doskonale wpasowuje się do kategorii dziecięcej, choć to zbiór zarówno dla najmłodszych jak i starszych odbiorców. Ten niewielki zbiorek przyjął formę nie do końca bajek czy opowiadań, a krótkich form, który poprzez przyjazne zwierzęta i zabawki przedstawia świat trudny i rzeczywisty. Na co dzień co drugie chore dziecko spotyka się z odrzuceniem ze strony środowiska, a nawet najbliższego, rodzinnego grona. Zawsze, gdy na naszej drodze pojawiają się rzeczy bądź osoby różniące się od nas niemal w każdym calu to otrzymują od nas etykietę dziwactwa, nienormalnego zjawiska, ale nikt z nas nie zastanawia się nawet, że to wyjątkowe, ciekawe osoby czy nowe, interesujące i fascynujące zjawiska.

Po skończonej lekturze na długo ogarnęła mnie fala wielu refleksji i nieskończonych myśli. Często tak wiele wymagamy od naszych pociech, a sami jako dorośli ludzie nie potrafimy okazać empatii, zrozumienia. Dobrze, że powstają książki takie jak ta, bez nich całkowicie zatracilibyśmy poczucie człowieczeństwa i jego znaczenia. Zbyt szybko gnamy do przodu, a zbyt mało poświęcamy prostym gęstą. Pani Maju-dziękuję za tę dozę uczuć i świadomości, to piękna książka

Dorota Kachlicka

Nie pozostaje mi więc nic innego jak z całego serca polecić Wam te króciutkie opowiastki tak pełne piękna, szczerości, prawd i mądrych słów, które czasami ciężko wypowiadać głośno. Mają w sobie tyle dziecięcego uroku, a tak naprawdę kryją wiele dorosłych mądrości, że nie sposób przejść obojętnie obok bajek. Doskonałość wszystkich tych historii ukryła się właśnie w tym, że opowiadają one o czymś ? wyjątkowym, co ukryło się wśród nas i co wcale nie pragnie pozostać niezauważone. Wiem co mówię.

Zbiór opowiadań Mai Chmiel pod tytułem ?Wyjątkowi są wśród nas? rzeczywiście porusza do głębi. U jednych przywołuje przykre wspomnienia, drugim otwiera oczy na to, co w życiu najważniejsze, a o czym tak często zapominamy. Wielu z nas pamięta wprawdzie o tym, że powinniśmy uczyć dzieci akceptacji i tolerancji dla inności (a więc dla wyjątkowości), jednak sami nie potrafimy już wprowadzić tych zasad w życie. Dzięki książkom takim jak ta mamy szansę spojrzeć na siebie z dystansu i dostrzec rysy na z pozoru idealnym obrazie naszego własnego ?ja?. W końcu każdy z nas inny i właśnie dzięki temu nasz świat jest taki piękny i kolorowy. Nie warto z tego rezygnować przez własną dumę i pychę, nieprawdaż?

Ta książeczka to zbiór pięciu opowieści, historyjek, w których opowiadania mieszają się z bajkowością i baśniowością. Jak sama autorka o nich mówi ? to takie bajki-niebajki, które poruszają, wzruszają, a także wywołują śmiech. Po każdej opowieści jest specjalny komentarz autorki skierowany do dorosłych odbiorców tej książeczki. Maja Chmiel pisze na podstawie własnych obserwacji i zebranych doświadczeń. I naprawdę wie, o czym pisze, ponieważ jest matką dziecka niepełnosprawnego, dziecka z dodatkowym chromosomem.

Maja Chmiel, jak napisała już w przedmowie do książki "Wyjątkowi są wśród nas", sama jest mamą niepełnosprawnego dziecka, co natychmiast zwraca uwagę na ważność tej pozycji.

Książka składa się z pięciu historii, a każda oddzielona jest, krótkim podsumowaniem dla dorosłych. Niektóre z nich skupiają się na wymyślonych stworkach, chadzających własnymi ścieżkami, o bogatej wyobraźni, a niektóre na zwykłych dziewczynkach szukających przyjaźni i wybaczenia. Najbardziej przypadła mi do gustu opowieść o niebieskiej gąsienicy Matyldzie, która była bardzo barwną postacią, ale odsyłam Was do lektury, żebyście sami mogli wskazać faworyta.

Myślę, że warto zatrzymać się nad formą utkania tej książki. Bardzo ważne jest, żeby to rodzice przekazywali swoim dzieciom wartości, już od najmłodszych lat. Szacunek i otwartość w kierunku osób, które różnią się od nas, jest bardzo ważny. I z tego względu panel dla rodziców, bardziej przykuł w tej książce moją uwagę, ponieważ wskazuje kierunek i drogę, którą należy obrać, podejmując z własnymi dziećmi, tak trudne tematy. I jeśli pomysły, uśmiech i nauka, płynie z tak przyjemnych historii, to w literaturze, zawsze znajdzie się dla nich miejsce.

Jednym zdaniem polecam serdecznie historie dla pociech, ale przede wszystkim, możliwość refleksji dla dorosłych - 7/10.