Wszystkie jasne miejsca

,,Wszystkie Jasne Miejsca" Jennifer Niven. Przetłumaczyła: Donata Olejnik

Zaczynając tą książkę, myślałam, że będzie to lekka wakacyjna pozycja. Ale pomyliłam się. Czytało się ją szybko. Ale bardzo mnie poruszyła, już dawno przy czytaniu nie czułam takich emocji, jakby to wszystko było realne.

Bohaterowie - Violet i Finch są bardzo realni i prawdziwi. Nie są to idealne postacie. Mają swoje problemy, rozterki i to poważne. Pisane z ich perspektywy rozdziały były genialne, czułam się niekiedy jakbym sama tam była i przeżywała to wszystko z nimi. Nareszcie polubiłam bohaterów, którzy byli barwni, ale przede wszystkim żywi. Ostatnio czytałam książki, w których nie zżyłam się tak z bohaterami, a jest to jedno-tomówka.

Pomysł na historię, opartą na faktach spodobał mi się. Autorka porusza tutaj wiele ważnych tematów o miłości, życiu, żałobie po ukochanej osobie i o samobójstwie. Niestety często pomijany jest ten temat w rzeczywistości. Nigdy się o tym nie mówi. Bo po co? Ta powieść uświadomiła mi mnóstwo rzeczy i zmieniła moje myślenie. Dowiedziałam się z niej wiele. Chociaż tego nie wiedziałam potrzebowałam przeczytać tę historię.

Nie sądziłam jednak, że będzie to dla mnie tak emocjonalna powieść i popłaczę się pod koniec. Podejrzewałam jak ona się skończy jeszcze przed przeczytaniem, ale jakoś mnie to nie ruszyło. Na końcu miałam jeszcze nadzieję, że to się nie wydarzy, ale i tak stało się.

Gratuluję autorce tak świetnej książki i odwagi, że odważyła się napisać historię opartej na jej własnych przeżyciach.

Miłość na krawędzi.

Książka z jednej strony piękna, z drugiej zaś szalenie trudna? Przy tym wszystkim bardzo ważna przez wzgląd na poruszaną tematykę. Ale także pełna ciepła, zabawna? budująca :) Pełna światła i jasności. Ale jako że światło bez ciemności nie istnieje i istnieć nie może, to mamy tutaj także mrok? A w owym mroku znajdzie się miejsce na osobiste, wewnętrzne i potencjalnie tragiczne w skutkach dramaty młodych ludzi.

Główni bohaterowie książki to Finch i Violet. Finch jest zafascynowany śmiercią. Wyszukuje sposoby na popełnienie samobójstwa i je zapisuje. Otoczenie uważa go za świra i psychola? A chłopak po prostu potrzebuje wsparcia, uwagi i miłości; nie jest żadnym świrem, tylko kimś, kto czasem przegrywa w starciu ze swoją prywatną ciemnością? Kiedy ta go ogarnia wszystko wygląda inaczej i stąd takie a nie inne stany emocjonalne będące jego udziałem. Violet z kolei boryka się ze stratą starszej siostry. Ewidentnie nie umie pogodzić się z jej śmiercią, w efekcie czego ucieka od wszystkiego wokół ? śmiało można powiedzieć, że dziewczyna ślizga się po powierzchni życia zamiast żyć. Pewnego dnia Finch i Violet spotykają się przypadkiem na szczycie szkolnej wieży. Każde z nich przyszło tam po to, żeby skoczyć?

Żadne z nich tego nie robi. Kto kogo uratował? To pytanie otwarte, dużo jednak ważniejsze od odpowiedzi na nie jest to, co dzieje się z naszymi bohaterami później. Otóż? zaczynają oni odkrywać (dzięki sobie nawzajem), że życie może być piękne. Że czasem nie warto jednak myśleć o wyłączaniu światła, lecz cieszyć się nim i żyć w jego blasku. Finch i Violet dają sobie nawzajem nadzieję, uśmiech i radość. Jednak? czy to wystarczy?

Finał tej historii może być zaskakujący? W jaki sposób? Tego nie powiem? Warto go jednak poznać i choć na chwilę się nad pewnymi sprawami zadumać, zastanowić. I przemyśleć sobie, czy wokół nas nie ma przypadkiem kogoś, kto rozpaczliwie potrzebuje naszej pomocy, a my tego nie zauważamy. O tym bowiem jest w gruncie rzeczy ta książka ? o braku uwagi otoczenia, o ludzkiej znieczulicy i o ich tragicznych w skutkach efektach dla kogoś, kto zostaje sam ze swoimi problemami. Historia taka jak opisana przez Jennifer Niven mogła wydarzyć się naprawdę - i to właśnie jest chyba najbardziej w tej historii przerażające?

Love story w świecie nastolatków bywa cukierkowe, jednak taka ocena w żadnym razie nie dotyczy ?Wszystkich jasnych miejsc?. To bardzo mądra, dojrzała książka. Z całą pewnością godna uwagi.