WSPOMNIENIA STAREGO ŻOŁNIERZA

Opis produktu:

Po tej bitwie zwożono z nad rzeki Ali rannych na promie do miasteczka Friedlandu. A w kompanii, która wówczas była przeznaczona do utrzymania porządku przewozu, był starszym sierżantem Lesiński. Czynność jego polegała na tym, że skoro galar z rannymi podpływał, on rewidował każdego z rannych decydując od razu, którego odnieść do lazaretu, a którego, jako nie do wykurowania, wrzucić do rzeki. Przypadkowo przyszedłszy wtedy nad rzekę byłem świadkiem wrzucania ciężej rannych do rzeki. Jak to mówią: każdemu życie miłe, przeto i ciężej ranni zostawali jeszcze w nadziei wykurowania się. Przeznaczeni na utopienie ze łzami w oczach chwytali się bortów galarów, broniąc się tym sposobem od śmierci, ale na rozkaz Lesińskiego odrywano ich i do rzeki wrzucano. Najmniej trzystu ten los spotkał; po części byli to ludzie z wojska nieprzyjacielskiego.[...] zjawia się koło nas nasz adiutant pułkowy, Bolewicz, który zeszłego dnia opuścił haniebnie wraz z pułkownikiem pole bitwy teraz przystrojony jak Niemiec z polska. Nie miał już na sobie munduru, ale jakis krótki i ciasny surducik cywilny (widać ze studenta), a w miejsce butów z ostrogami trzewiczki damskie bandarami pookręcane na swych skarpetach, a spodnie około kostek sznurkami okręcone. Na głowie czapeczka, jak noszą Sasi, zielona, niska, futerkiem wąsko obszyta. Tak przystrojony arlekin stawia w wśród nas i odzywa się w te słowa: - Dużo was się jeszcze z pułku zostało? Porucznik Grabowski był wtedy przydzielonym do sztabu pułku, nie będąc w czasie kampanii nigdy w boju, bo używanym był tylko do pióra. Przepisując listę poddanych do krzyża Legii Honorowej, w której ja byłem za bitwę pod Możajskiem podanym, licząc na niedołęstwo naszego pułkownika Wierzbickiego w miejsce moje siebie wpisał, a do tego i swego przyjaciela, porucznika Kobylańskiego, który pilnował w czasie kampanii dystrybucji mięsa między żołnierzami. Kobylańskiego wpisał na miejsce walecznego porucznika Szumińskiego, który póżniej poległ na placu bitwy.