Więzy nieba

"Nici świata natury napięły się i wydźwignęły statek z wody. Całe jej kaskady spływały z szumem po burtach, kiedy opuszczaliśmy ocean."
*
Aspasia ? kapitan, pirat, żywioł ? codziennie walczy ze swoim sumieniem, sprzedając i jednocześnie ratując kolejnych niewolników. Młoda kobieta robi wszytko, aby ochronić swoich bliskich oraz własne tajemnice, jednak w świcie gdzie ludzkie życie zdaje się nie mieć znaczenia, nie jest to łatwe, zwłaszcza gdy twoja moc może przynieść wybawienie i zgubę jednocześnie. Co więcej, wkrótce przed Panią Kapitan staną nowe wyzwania, gdy zachłanna Cyrus próbuje za wszelką cenę przywiązać ją dla siebie, nowy rekrut zdaje się oznaczać kłopoty, a jakby tego było mało, zostaje ona wrzucona w sam środek konfliktu, który pozornie jej nie dotyczy.
*
"Więzy nieba" to nie tylko świetna kontynuacja, ale również fantastyczna historia sama w sobie ? zwłaszcza że pomimo wielu nawiązań można ją potraktować, jako samodzielną.
*
W przeciwieństwie do głównych postaci z "Berła Ziemi" , z którymi nie do końca było mi po drodze, Aspasię polubiłam od pierwszych stron. Dodatkowo pojawienie się znanego z poprzedniego tomu Kariosa, zdecydowania działa na korzyść książki ? zwłaszcza że już wcześniej go polubiłam i cieszę się, że dostał znacznie więcej czasu książkowego.
*
Tym, co zadziałało na korzyść tego tomu, jest częściowe odstąpienie od polityki i dworskich intryg na rzecz akcji, dzięki temu znacznie więcej się dzieje. Nie musimy też "czekać" na magię, ponieważ żywioły towarzyszą nam od pierwszych stron.
*
Dodatkowo wspomnę o takich motywach, jak: miłość do rodziny, walka z własnym sumieniem oraz przyjaźń, które odgrywają w fabule znaczącą rolę ? co szczególnie przy poczytać o innych niż tylko romantyczne uczucia.
*
Jedyną sprawą, która budzi moje wątpliwości, jest szybko rozwijający się romans, który po prostu się dzieje...
*
"Więzy nieba" za całokształt oceniam na 8/10 i zachęcam do lektury... dajcie porwać się potędze żywiołów!

Część pierwsza (Berło ziemi) skupiała się na pokazaniu losów niezwykłej Shalli, która władała żywiołami ziemi. Nie będzie więc wielkim zaskoczeniem dla nikogo, że bohaterka drugiej części może poszczycić się znajomością arkanów powietrza. Osiemnastoletnia Aspasia wyróżnia się od innych ludzi w swoim wieku nie tylko posiadanymi zdolnościami, ale również swoim zajęciem. Jest ona bowiem kapitanem statku należącego do bezwzględnego Cyrusa. Młoda kobieta musi więc podporządkować się poleceniom handlarza niewolników, dostarczając mu nowy ?towar?. Jednocześnie cały czas stara się ona pomagać kobietom i dzieciom, aby nie wpadli w jego ręce (ma to związek z jej przeszłością). Wielce pomocne w tym celu jest władanie żywiołami powietrza. Zdolność ta przychodzi bohaterce nader łatwo, często działa ona intuicyjnie pokazując swoją moc w obliczu zagrożenia. Jest ona jednak świadoma tego, że nie można nadużywać swojej potęgi i nigdy nie może się o niej dowiedzieć Cyrus.
Każda z wydanych do tej pory (dwie części) odsłon skupia się na innej bohaterce i jej przygodach. Teoretycznie można więc sięgnąć po książkę, nie znając fabuły wcześniejszej odsłony. Trzeba być jednak świadomym tego, że pewne elementy scenariusza będą stanowić przed nami tajemnicę. Historia dwóch bohaterek w niektórych fragmentach się przenika i fabuła w kilku miejscach zazębia się, tworząc tym samym obraz większej całości.
Jednoznaczne zaszufladkowanie tytułu w segmencie widowiskowych książek fantastycznych, nie jest wcale takie proste. Autorka wypełnia bowiem treść swojego dzieła nie tylko widowiskową przygodą na pełnym morzu, gdzie nie brakuje mnóstwa akcji, ale również dodaje do fabuły solidną szczyptę romansu i dramatu. Najmocniej skupia się ona tutaj na pokazaniu niesamowitej bohaterki, która szybko musiała dorosnąć, aby przetrwać w otaczającym ją okrutnym świecie. Aspasia jest więc twardą kobietą, która walczy z każdą przeciwnością losu, pokonuje swoje słabości, chociaż zdążają się jej również chwile zwątpienia. Zdecydowanie jest to najjaśniejszy element całej książki, dla którego warto po nią sięgnąć.
Kilka uwag można mieć jednak do samych elementów ?fantasy?, które chwilami są trochę nazbyt infantylne. Jeśli ktoś liczy na dojrzałą porcję ?fantastycznych? treści, to będzie trochę zawiedziony. Autorka o wiele więcej czasu poświęca bohaterom (co trzeba zaliczyć na plus), zapominając jednak o odpowiednim rozwinięciu otaczającego ich świata.

Stoję na pokładzie. Czuję wzbierającą we mnie moc. Zamykam oczy i wsłuchuję się w otoczenie. Fale oceanu uderzają o statek, krople wody spływają mi po skórze. Biorę głęboki wdech i z wydechem kieruję falę powietrza w żagle. Napieram mocniej, przez co po chwili okręt podnosi się do góry. Lecimy.


Apasia to dziewczyna, która przeszła wiele w życiu. Zabrana rodzicom, sprzedana jako niewolnica. Obecnie pracuje na czarnym rynku, pnąc się coraz wyżej po szczeblach kariery. Zostaje panią kapitan z własnym statkiem i załogą. Jej zadaniem jest dostarczenie tylu zniewolonych ludzi, ilu zdoła. Jednak Apasia ma swoją zasadę. Uwalnia tyle kobiet i dzieci, ile tylko może. Pomaga jej w tym moc wiatru. Pracuje dla bezwzględnej Cyrus, która zrobi wszystko, aby zatrzymać dziewczynę przy sobie. Ona ma jednak pewne postanowienia. Odnaleźć zaginioną rodzinę, wyrwać się spod władzy Cyrus. Nie przewidziała jednak tego, że trafi w sam środek wojny, która całkowicie zmieni jej życie.


Kiedy przeczytałam opis z tyłu, pomyślałam, że to może być taka luźna kontynuacja i nie będzie mieć za wiele wspólnego z poprzednią częścią. Po prostu perypetie kolejnego Żywiołu. OTÓŻ NIE TYM RAZEM. Z początku, kiedy ogarnęłam, że będzie bardzo dużo nawiązań, musiałam sobie przypomnieć z poprzedniego tomu, co, kto, jak i dlaczego. Dlatego ucieszyłam się, gdy pojawiły się retrospekcje i mogłam na spokojnie wczuć się w tę opowieść. ?Więzy nieba? trzymają poziom. Muszę przyznać, że podobały mi się nawet bardziej niż ?Berło ziemi?. Nie było nudnego i ciągnącego się początku, od razu czytelnik zostaje rzucony w wir akcji. Wszędzie znajduje się magia, cała książka aż nią kipi. Opisy to nie zbędne zapychacze, dynamizują akcję, dzięki czemu powieść czyta się płynnie, praktycznie jednym tchem. Świat jest barwny, ciekawy, tylko czeka, aż się go odkryje do końca.


W przeciwieństwie do ?Berła ziemi?, od razu polubiłam główną bohaterkę. W trakcie czytania zauważyłam sporo podobieństw między nią a Shalią. Obie są dzielne, odważne i silne, zarówno fizycznie, jak i psychicznie. Współczujące ? nie mogą patrzeć na cierpienie innych obojętnie, choć Apasia stara się to udawać z całych sił. Ich moc jest różna, a jednak potężna. O załodze pani kapitan dowiadujemy się kilku informacji. Moim zdaniem można było jeszcze bardziej rozbudować te postacie. Niektóre pojawiały się wcześniej w ?Berle ziemi?, więc wymagają jedynie przypomnienia sobie, kim były.


?Więzy nieba? to udana kontynuacja, przebiła nawet poziom poprzedniego tomu. Czyta się ją zdecydowanie lepiej niż pierwszą. Mimo że wygląda jak oddzielna historia, jest w niej całkiem dużo nawiązań do ?Berła ziemi?. Warto znać początek, aby dokładnie zrozumieć, co się dzieje. Nie mogę się doczekać, aby poznać kolejny Żywioł. Osobiście stawiam na ogień.

Uwielbiam fantastykę, chociaż czytałam już naprawdę wiele książek z tego gatunku i wiem, że jeszcze wiele przede mną. To mi się nie nudzi, zupełnie jak inne motywy książkowe, po które chętnie sięgam. Kiedy zobaczyłam w zapowiedziach książkę ?Berło Ziemi. Żywioły? wiedziałam, że z pewnością ją przeczytam, kiedy tylko będę miała dość czasu, aby to zrobić. Na jednej z książkowych wyprzedaży zakupiłam egzemplarz, a kiedy okazało się, że jest to, coś innego, na co czekałam, nie wahałam się, kiedy w zapowiedziach pojawił się drugi tom. Tak, oto zainteresowałam się cyklem The Elementae.
Główną bohaterką książki ?Więzy nieba. Żywioły? jest Aspasia, kiedy była dzieckiem została odebrana rodzicom, a jej los potoczył się w dziwnym kierunku. Była niewolnicą i pewnie takie byłoby jej dalsze życie, gdyby nie pewien mężczyzna. Cyrus zobaczył ją w roli kapitana statku, który będzie robił dokładnie to, co konieczne. Głównym zadaniem Aspasi jest znajdowanie silnych niewolników, którzy zapewnią Cyrusowi potęgę. Dziewczyna jednak nie jest ślepą marionetką w jego rękach. Niejednokrotnie z narażeniem życia ratuje tylu niewierników ilu potrafi. Zawsze dba o dobro kobiet i dzieci, co jest ryzykownie, zwłaszcza, kiedy używa do tego swojej magii. Żywiołem Aspasi jest powietrze, dzięki niemu jej statek potrafi unosić się w nim. Dziewczyna poszukuje swojej rodziny, chce odnaleźć młodsze rodzeństwo przed Cyrusem. To nie tylko walka o bliskich, ale także wolność, o zmiany i lepszą przyszłość. Aspasia nie jest jednak sama, jej załoga jest lojalna i włada Żywiołami. Czy uda jej się odzyskać rodzinę nim będzie za późno?
?Więzy nieba. Żywioły? autorstwa A. C. Gaughen opowiadają o zupełnie innej bohaterce niż tom pierwszy ?Berło Ziemi. Żywioły?. Nie są nam zupełnie obcy, jednak teraz dostajemy okazję do spojrzenia nieco szerszego w ich stronę. Jestem usatysfakcjonowana nie tylko pod względem wizualnym książki, ale także pod względem treści. Ta książka, jak i wizja świata to po prostu coś fenomenalnego. Autorka zadbała o to, aby nie było żadnych przestojów, ciągle coś się dzieje, akcja jest dość dynamiczna, jednak znajdują się chwile oddechu, dlatego to nie jest uciążliwe. ?Więzy nieba. Żywioły? są wręcz uzależniające, a główna bohaterka, jej nie sposób nie polubić, jest zdolna, waleczna, a jej życie nie należy do łatwych. Miała szczęście, a teraz ma determinacje, którą wykorzystuje by świat stał się lepszy. Serdecznie polecam.

?Więzy nieba? A.C. Gaughen to drugi tom cyklu Żywioły. Pierwszy tom porwał mnie całkowicie, lecz również złamał moje serce. Liczyłam, że drugi tom je sklei, bądź zapomnę trochę o tym co działo się w ?Berle ziemi?. ?Więzy nieba? są oddzielnym tomem, który można czytać bez znajomości poprzedniego, lecz osobiście nie polecam tego robić. Otrzymujemy wiele wzmianek poprzednich bohaterów oraz śledzimy ich dalsze losy. Mimo tych wzmianek poznajemy historię nowej bohaterki i towarzyszymy jej w morskiej przygodzie. Jeśli ktoś z czytelników lubi morze, burze emocji oraz potężny żywioł powietrza to jest to lektura dla niego. Mi książka bardzo się spodobała i porwę się o opinię, że jest ciut lepsza niż tom pierwszy. ?Berło ziemi? miało wiele wspólnych motywów z książką, która skradła moje serce, mianowicie z ?Królestwem mostu?, lecz to właśnie ?Więzy nieba? tworzą z tej serii coś świeżego i niesamowitego.

Aspasia to główna bohaterka, która zabiera czytelnika w morską podróż. Jako dziecko została wykradziona z komun Trifectate i wywieziona, z dala od rodziny przez lata budowała swoją pozycję na czarnym rynku. Teraz jest panią kapitan statku, który został jej użyczony przez niegodziwą i chciwą Cyrus, która myśli, że ma Aspasię w szachu. Próbuje odkryć jej sekrety by móc posłużyć się nimi i nadal dyrygować naszą bohaterką, ta jednak jest sprytna i nie omieszka lawirować wśród zleceń Cyrus, by jej sumienie pozostało czyste, na tyle na ile może. Wszystko zaczyna się sypać, gdy Cyrus bliska odkrycia sekretów Aspasii, zleca jej niemożliwe zadanie. Do tego nasza bohaterka, wraz z cała swoją załogą zostaje wrzucona w konflikt, który przewyższą ją i jej wiernych załogantów.

Autorka nie zawiodła mnie po raz kolejny. Stworzyła wyrazistych i bardzo barwnych bohaterów, w ich historię zatapiałam się z wielką przyjemnością, z ogromnym zaciekawieniem czytałam, jak tworzą relacje oraz jak się rozwijają. Mimo tego, że wartości według których żyje Aspasia, nie są do końca w pełni moralne, to widzę w niej kobietę o wielkim sercu, która próbuje naprawić świat tak jak potrafi. Napędzana chęcią odzyskania rodzeństwa posuwa się do wielu przestępstw, lecz ciągle jest lojalna i oddana rodzinie i przyjaciołom. Właśnie to postępowanie, które nie jest do końca ani dobre, ani złe tak bardzo przywiązało mnie do książki. Ten tom jest również przepełniony magią, jeszcze bardziej niż tom poprzedni, ponieważ Aspasia zna swój dar i wie, jak władać żywiołem powietrza. Pomaga innym zapoznać się z ich żywiołami oraz doskonalić się w walce i w wykorzystywaniu swoich mocy. Widzę dużo podobieństwa między Shy a Aspasią, obie to bardzo silne kobiety, które poświęcą wszystko dla swoich bliskich, obie zostały okrutnie potraktowane przez los co tylko je wzmocniło. Tak jak poprzedni tom, ten również czytało się bardzo przyjemnie, pióro autorki jest bardzo miłe w odbiorze. Ogromnie spodobał mi się język żeglarski, który zastosowała w książce autorka. Z miłą chęcią wyszukiwałam w internecie co to bukszpryt i inne trudne słowa. Podsumowując, zakochałam się w twórczości A.C. Gaughen, kolejne tomy biorę w ciemno i już jestem ciekawa z jakimi postaciami przyjdzie mi się spotkać w kolejnych tomach, oraz jakie żywioły zostaną przedstawione.

Za książkę dziękuję bardzo ...