Więzień Nieba

Utwór w sam raz dla uzależnionych od czytania. Wprost sam wpada w ręce. Liczne odniesienia do literatury Aleksandra Dumas czy Victora Hugo, tajemnicze historie i Cmentarz Zapomnianych Książek. Wszystko aż przesycone jest zapachem starych, pożółkłych stronnic. Cała opowieść sprowadza się do książek. Sam Więzień Nieba żyje literaturą; człowiek, który uczynił go więźniem pędzi za nieuchwytną sławą wielkiego pisarza, a główni bohaterowie pracują w księgarni. To właśnie tam zaczyna się ta historia. Zyski w księgarni Sempere i Synowie drastycznie zmalały, dlatego właściciel sklepu szuka sposobów na poprawę interesu. Pracownicy od dłuższego czasu nie mogą sprzedać ani jednej książki. Tym większe zdziwienie Daniela Sempere, gdy ponury kaleka kupuje najdroższe i najlepsze wydanie Hrabiego Monte Christo. W tym momencie serduszko każdego wielbiciela tej powieści zadrży, a te drżenie z pewnością pojawi się nie raz, gdyż czytelnik odkryje jeszcze wiele powiązań z tą książką. Tajemniczy mężczyzna wzbudza ogromną ciekawość w Danielu i żadnym sposobem nie może pozbyć się tego uczucia. Postanawia go śledzić. Ale czy odkryje kim jest ten człowiek? Tajemnica zostaje ujawniona wraz z opowieścią jego przyjaciela, Fermina Romero de Torres.
Język, jakim posługuje się autor, jest wprost urzekający. Wwierca się w mózg i nie sposób nie zachwycić się nim. Lekturę czyta się ?na raz?. Mimo szeroko opisanego wątku historycznego Hiszpanii, książka nie zanudza. Przedstawia smutny los Więźnia Nieba. Przekonuje, że przeszłość ma ogromny wpływ na teraźniejszość. Nieważne jak dawne są wydarzenia, one i tak oddziałują. Przeszłość głównego bohatera ciąży na nim niczym przeznaczenie.

Carlos Ruiz Zafon jest wybitnym hiszpańskim autorem, którego cenią sobie czytelnicy na całym świecie. Osobiście sięgnęłam po jego twórczość dzięki rodzicom, którzy zakupili mi jedną z jego powieści na święta Bożego Narodzenia. Już wtedy wiedziałam, że odegra on w moim życiu ogromną rolę. Stało się tak za sprawą utworów, z którymi dane mi było obcować w ciągu kilku ostatnich lat. Na mojej półce pozostał jedynie "Cień wiatru" i "Gra Anioła", których strasznie się obawiałam. Z różnych źródeł słyszałam na ich temat wiele sprzecznych opinii, a gabaryty każdej z nich dodatkowo mnie zaniepokoiły. Dopiero, gdy do mojego domu trafił "Więzień nieba", przełamałam się i czym prędzej rozpoczęłam lekturę książki, która skłoniła mnie do wielu przemyśleń.

Daniel Sempere to dwudziestokilkuletni mężczyzna, który wraz z ojcem i pomagającym im Ferminem, prowadzi niezbyt dobrze prosperującą księgarnie. Los bohaterów wydaje się być przesądzony, aż tu nagle w ich lokalu pojawia się tajemniczy gość. Z spośród wszystkich zbiorów jakimi dysponują, pragnie on zakupić najdroższe wydanie książki "Hrabia Monte Christo" Aleksandra Dumas, które pragnie przekazać Ferminowi Romero de Torres. Zaintrygowany zachowaniem swojego klienta, Daniel postanawia się ruszyć jego śladem i dowiedzieć się na jego temat czegoś wiedzieć...

"Więzień nieba" to powieść, która bardzo pozytywnie mnie zaskoczyła. Podświadomie oczekiwałam historii, która choć trochę będzie podobna do "Mariny", "Księcia mgły", "Pałacu Północy", czy też "Świateł września". Tym razem mamy do czynienia z lekturą o wiele dojrzalszą i sprawiającą, że niejednokrotnie jesteśmy wdzięczni losowi, iż dane nam jest żyć w zupełnie innych czasach. Carlos Ruiz Zafon po raz kolejny zabiera swoich czytelników w podróż po niezwykłych miejscach, które zachwycają Moli Książkowych nie tylko swoim pięknem, ale i również niekończącymi się tajemnicami. To właśnie one sprawiają, że całość utworu czyta się z nieukrywanym zainteresowaniem i podnieceniem. Zapoznając się z tą pozycją literacką możemy być pewni, że czas jej poświęcony okaże się w pełni wykorzystanym. Niemalże na każdym kroku poznajemy losy Fermina, który przebywając w jednym z hiszpańskich więzień, stał się świadkiem wielu niegodziwości i przekrętów, które wypływały ze strony osób "walczących" o sprawiedliwość.

Carlos Ruiz Zafon jest bez wątpienia autorem, który ma do zaoferowania swoim odbiorcom naprawdę wiele. Mam nadzieję, że jeszcze niejednokrotnie będę miała okazję obcować z tworzoną przez niego literaturą. W przypadku "Więźnia Nieba" zaskoczył mnie on także warsztatem pisarskim, który znacznie różni się od tego, z którym dane mi było się zapoznać podczas spotkania z "Mariną" i całą resztą utworów, które zostały napisane z myślą o młodszych czytelnikach. Dlatego właśnie chciałabym Was zachęcić do sięgnięcia po twórczość hiszpańskiego pisarza. Być może odnajdziecie w tych książkach wszystko to, co w literaturze cenicie sobie najbardziej.


Wydawnictwo Muza, kwiecień 2012
ISBN: 978-83-7758-187-2
Liczba stron: 416
Ocena: 7/10

Najnowsze dzieło Zafóna jest dziełem wybitnym. W moje ręce rzadko wpadają tak dobre i wysmakowane pozycje, tym większe i bardziej zrozumiałe wydaje się być moje oczarowanie "Więźniem nieba" :) Teraz wiem, że fenomen tego hiszpańskiego pisarza nie wziął się znikąd i cieszę się, że osobiście podjęłam próbę jego weryfikacji. Nie zawiodłam się. . Autor operuje ciekawym i lekkim stylem, zaś wciągająca fabuła skutecznie zapobiega wtargnięciu do powieści nudy. Kreacje bohaterów to kolejny duży atut tej pozycji. Carlos Ruiz Zafón stworzył postacie intrygujące i nietuzinkowe, ale niepozbawione także wad. Spodobała mi się historia Fermina, którego polubiłam za specyficzne poczucie humoru :) Całość odbieram, jak najbardziej pozytywnie i liczę, że niedługo uda mi się nadrobić zaległości! "Więzień nieba" polecam osobom, którzy mają ochotę zasmakować czegoś magicznego i wyjątkowego :) Dla fanów autora jest to lektura obowiązkowa!!!

Mistrzowskie, krótkie dygresje Zafona mogą stać się mottem dnia, złotą myślą na resztę życia lub naprawdę dobrym żartem, który opowiada się znajomym. Te pełne humoru wtręty w fabułę stanowią z każdą powieścią autora coraz większą jej część. W "Więźniu Nieba" to jest jakieś 50% tekstu, a każda z tych dygresji smakuje jak wyborna pralinka. Spomiędzy tych lekkich i zabawnych spostrzeżeń autora wyziera niespiesznie tajemnicza fabuła. Spomiędzy dziesiątek błyskotliwych żartów wychodzi paradoksalnie historia pełna cieni i mroku, w której świat realny przenika się z fikcją, a nawet zamienia się z nią miejscami. I choć przyjdzie nam się zaśmiać co krok nad tekstem to lektura trzyma w napięciu i przyprawia o dreszczyk. Niezawodnie jak to u Zafona. Mistrzowska mieszanka w kolejnej baśni dla dorosłych. Wieje z niej chłodem tajemnic i gorącem Barcelony.