Wielkie nadzieje (twarda)

EPOPEJA SMUTKU
Charles Dickens znany jest ze swojego niebanalnego stylu. Mało kto potrafi tak jak on oddać klimat epoki, nastroje społeczne i los zwykłych ludzi. Bohaterami jego powieści często są sieroty, półsieroty, dzieci ulicy. ?Wielkie nadzieje? uważa się powszechnie za jedną z jego najlepszych książek. Czy tak jest w rzeczywistości?

Trzymając w dłoniach wydanie z 2018 roku w przekładzie Antoniego Mazanowskiego, które ukazało się nakładem wydawnictwa MG nie sposób nie nachylić się nad urodą tej książki. Twarda oprawa i przepięknie zdobiona okładka autorstwa Elżbiety Chojny przykuwa wzrok. Jest po prostu wspaniała. Myślę, że takie wydania są swoistym hołdem dla klasyków. Dla czytelnika zaś niesamowitą i ,do niczego nie dającą się porównać , rozkoszą jest delektowanie się takim dziełem w tak wybitnej otoczce.

Pip jest chłopcem , którego wychowuje despotyczna siostra i jej niewykształcony, ale cechujący się szczerością i ogromnym sercem mąż Joe. Siostra nie szczędzi chłopcu razów, jej mąż zaś, kowal , stara się okazywać małemu Pipowi jak najwięcej dobroci. Stłamszony i nieszczęśliwy malec spotyka pewnego dnia na bagnach więżnia zbiegłego z galer. Mężczyzna ukrywa się przed wojskiem i zmusza chłopca do tego by mu pomógł. Pip przynosi mu jedzenie. Ma jednak wyrzuty sumienia, gdyż skradł je ze spiżarni siostry. Zbiegły galernik zostaje schwytany, a Pipowi udaje się zapomnieć o tej jakże nieprzyjemnej i strasznej dla niego przygodzie. Mijają lata i nasz bohater trafia pod opiekę pewnej dziwacznej damy. W jej domu poznaje póżniejszą miłość swego życia ? piękną aczkolwiek dumną Estellę. Pip stopniowo kształci się i nabiera ogłady. Niespodziewanie otrzymuje ogromny majątek. Chęć nauki, dalszego bogacenia się i miłość pchają go wprost w bezduszną jamę cywilizacji ? do miasta. Odmienia się zarówno jego życie jak i on sam. Powoli zapomina o tych, którzy w jego życiu byli najważniejsi. Oddala się od bliskiego mu Joe. W nowym środowisku wstydzi się swego pochodzenia i przyjaciół. Los jednak bywa przewrotny. Szczególnie dla tych, którzy opacznie pojmują jego łaski. Na skutek splotu wydarzeń Pip dowiaduje się kto był jego dobroczyńcą, a ta wiadomość odmienia jego dotychczasowe życie.

Osobom, które znają prozę Dickensa nie trzeba go rekomendować. Był to bodajże jeden z najinteligentniejszych pisarzy. Samorodny psycholog, który jak mało kto potrafił przeanalizować to jakimi jesteśmy i jakimi możemy się stać. Historia Pipa to opowieść , która mogłaby być opowieścią o wielu z nas, choć od jej napisania minęło tak wiele lat. Opowieść o pieniądzach i o tym jak niszczą to, co w nas piękne. Opowieść o miłości, która zżera i trawi nasze wnętrze. Opowieść o poszukiwaniu swojego miejsca tam, gdzie nie powinno nas być. Przemożny smutek płynie z kart tej powieści. Począwszy od pierwszych lat życia chłopca, który był bity , poniżany i żył w biedzie, poprzez młodego mężczynę jakim się stał : wyrachowanego, cynicznego i kłamliwego. Wszystko jednak co robił czynił w imię dobra. To swoiste brzemię literatury Dickensa : swoim bohaterom układał trudny los, a z biegiem lat dodawał krzywd. Są to często postacie tragiczne. Ich losy , tak jakby z góry, są przesądzone. Wtapiamy się w ten smutek, płyniemy w nim.

Ważną cechą każdej powieści Charlesa Dickensa jest plejada barwnych i nieco przerażającyh postaci drugoplanowych. Pisarz był mistrzem tworzenia mrocznego tła swych powieści. Klimat dziewiętnastowiecznej Anglii w jego książkach przytłacza. Brudne zaułki wielkich miast, bieda, ulicznicy i brak nadziei. Mało który klasyk tak ujmująco pisze o tych, którzy na drabinie społecznej znajdują się na najniższym jej szczeblu. Mimo iż każdą jego powieść cechuje moralne przeobrażenie bohatera, to mimo wszystko sam autor nie moralizuje. On kreśli tło, a my w trakcie wspaniałej podróży jaką jest czytanie jego powieści, z tego tła wyłaniamy obraz.

Nie wiem czy ?Wielkie nadzieje? to najlepsza powieść Dickensa, ponieważ nie zgłębiłam jeszcze całej jego twórczości. Kilka tych intrygujących podróży jest jeszcze przede mną. Na pewno jest to jedna z ważniejszych jego książek. Myślę, że perypetie Pipa wielu ludzi zainteresują powieściami Dickensa. Odkryją przed nimi nowy wymiar literatury. Nie ważne czy minie dwieście, trzysta czy czterysta lat- Dickens wciąż będzie aktualny. Ważne jest to, że jego styl jest tak przyjemny , że z ogromną przyjemnością wciąż go czytamy. Nie trąci myszką. Przeciwnie - zachwyca spostrzegawczością, analizą psychologiczną i pięknem języka, który jest poetycki, ale nie nadęty. To taki pisarz, o którym można pisać całe epistoły, a i tak trudno oddać jego oryginalność i urodę jego literatury. Dickensa każdy musi poznać sam, by mieć szansę go pokochać.

?Wielkie nadzieje? , które ukazały się nakładem wydawnictwa MG to klasyka w najprzedniejszym wydaniu. Bardzo rzetelny przekład z zachowaniem pięknego języka autora. Wspaniała, bogata okładka. Tak wydana książka jest radością zarówno dla oczu jak i dla serca . Polecam każdemu, kto po prostu kocha literaturę. Moja ocena to 6. Nie potrafię inaczej ocenić tak pięknej i przejmującej przypowieści o ludzkiej naturze

Anglia, XIX wiek. Filip Pirrip, w skrócie Pip nie zna matki ani ojca, wychowuje go o dwadzieścia lat starsza siostra i szwagier kowal. Pewnego dnia mały Pip spotyka na cmentarzu mężczyznę, który uciekł z galer. Przynosi mu po kryjomu ukradzioną ze spiżarni siostry żywność i pilnik do przepiłowania kajdanek zabrany z warsztatu szwagra Joego. Pip ma początkowo wyrzuty sumienia, że okradł rodzinę, aby pomóc obcemu mężczyźnie, ale zbieg okoliczności uwalnia go od tego. Pip rośnie i jako młodzieniec pomaga w warsztacie szwagra. Wkrótce też po raz pierwszy się zakochuje w Estelli wychowywanej przez starą i bogatą pannę Havisham. Podarunek od nieznajomej osoby pozwala mu rozpocząć edukację w Londynie, ale szybko traci podarowane pieniądze i musi sam zarabiać na swoje utrzymanie.

Charles Dickens w swoisty sposób ukazuje przemiany zachodzące w bohaterach pod wpływem podejmowania życiowych decyzji. Pip nie zaznał od siostry czułości, był ciągle karcony, straszony, bity, pozbawiany jedzenia i picia. Rozumiał, że siostra ma kapryśne i burzliwe usposobienie, że niesprawiedliwie się z nim obchodzi i z tego powodu stawał się coraz bardziej skryty i drażliwy. Strach dziecka doprowadził do nieporozumień i źle podjętych decyzji. Do szwagra Joego Pip był przywiązany od najmłodszych lat i obawa przed utratą jego zaufania i niemożność spojrzenia mu prosto w oczy, jako swojemu najlepszemu towarzyszowi i przyjacielowi, sprawiła że nie powiedział mu prawdy na temat zbiega. Zabrakło mu odwagi, by postąpić tak, jak należało, ale zabrakło mu także odwagi, by uniknąć czynu, choć uważał go za zły. Nieoczekiwany prezent od darczyńcy sprawia, że Pip porzuca zawód kowala, którego się uczył i wyjeżdża do stolicy. Stopniowo zaczyna się wstydzić swojego pochodzenia i zrywa stosunki z rodziną. Fortuna jednak kołem się toczy i pieniądze jak łatwo przyszły tak samo łatwo znikły, a Pip musiał podjąć pracę i przewartościować swoje życie.

,,Wielkie nadzieje" to piękna powieść o dojrzewaniu i przemianie moralnej pod wpływem życiowych doświadczeń. To także opowieść o marzeniach, nadziejach na odmianę losu, złudzeniach i dokonywaniu życiowych wyborów. Autor w swój wyjątkowy sposób pokazuje, że na wszystko w życiu trzeba zapracować, bo nic nie przychodzi łatwo i bez wysiłku. Klasyka w najlepszym wykonaniu-piękny język, interesujący bohaterowie i aura bajkowości. Polecam:)

Karol Dickens jest jednym z moich ulubionych pisarzy. Przede wszystkim dlatego, że tworzył w genialnej epoce, jaką była w Anglii epoka wiktoriańska. Czyli okres w którym królowa Wiktoria panowała niepodzielnie nie tylko na małej wysepce, na jakiej niewątpliwie leży Anglia. Jego najsłynniejsze powieści, to praktycznie cały dorobek. Wystarczy wymienić tu?Oliver Twist?, ?Klub Pickwicka?, czy ?Opowieść wigilijna?.


Bohaterem powieści ?Wielkie nadzieje? jest Pip, mały chłopiec wychowywany przez swoją siostrę i jej męża, kowala Joego. Pewnego dnia chłopczyk spotyka ukrywającego się przestępcę, który uciekł z więzienia. Pip zostaje poproszony przez niego o pomoc. Po kryjomu przynosi mężczyźnie odrobinę jedzenia, wodę i pilnik (wszystko ukradzione z domu siostry). Niedługo potem zbieg zostaje schwytany przez strażników. Kilka lat później Pip pracuje jako czeladnik u swojego szwagra. Jest nieszczęśliwie zakochany w Estelli, pięknej dziewczynce, wychowywanej przez bogatą, zdziwaczałą starą pannę Havisham, którą poznał jako stosunkowo małe dziecko. Sytuacja bohatera zmienia się, kiedy Estella opuszcza wioskę, a on sam otrzymuje od anonimowego darczyńcy ogromną sumę pieniędzy. Podejrzewa, że ofiarodawczynią jest panna Havisham. Pieniądze te pozwalają Pipowi na rozpoczęcie edukacji w Londynie. Bohater zaczyna stopniowo wstydzić się swojego pochodzenia i oddala się od rodziny. Tymczasem po kilku latach dowiaduje się, że osobą finansującą jego wykształcenie nie była panna Havisham (tym samym musi odrzucić nadzieje, że stara kobieta pragnęła jego małżeństwa z Estellą), ale Abel Magwitch, zbieg któremu niegdyś podarował jedzenie, a który po odbyciu kary, dorobił się ogromnego majątku w Australii. Pip czuje się upokorzony świadomością, że jego dobroczyńcą jest człowiek tak bardzo związany z przestępczym światem, jednak jego nastawienie zmienia się, kiedy podczas nieudanej próby ucieczki z kraju (w którym wciąż jest poszukiwany) Magwitch umiera. Pip traci majątek (którego postanowił się wcześniej zrzec) i zmuszony jest samodzielnie zarabiać na utrzymanie.
Tyle fabuła,

W książce tej autor-tradycyjnie można by rzec-zawarł krytykę wielkich różnic między warstwami społeczeństwa, a jednocześnie wykazał się dużą wrażliwością i zrozumieniem wobec tych najbiedniejszych. Zazwyczaj Dickens stawia przed swoimi bohaterami prawie że nieprzekraczalne bariery. Śmierć bliskich, więzienie, upokorzenia, bieda i choroba. Jednak na końcu zazwyczaj wszystko okazuje się być tylko chwilowe, a my możemy odetchnąć z ulgą. W tej pozycji, Dickens chciał aby Pip nie zaznał szczęścia, a zakończenie było dalekie od pozytywnego, ale za namową przyjaciela pozwolił swojemu bohaterowi na odrobinę miłości.

Książkę polecam, a także inne publikacje tego pisarza. Czytajcie klasykę, bo warto.

Książka zapada w pamięć. A dlaczego? Odpowiedź jes prosta, bo zawiera przesłanie, które daje nam wiele do myślenia. Język jest trudny i wymaga od nas skupienia oraz zastanowienie sie na treścią. Pip jest postacią, która może wzbudzać pozytywne oraz negatywne uczucie. U mnie były to pozytywne. Popełnia błędy, ale którz ich nie doświadcza? Wychowany przez siostrę, dorastając zmienia spostrzeganie świata. Zakochany w Estelii robi wszystko, żeby się z nią ożenić. Zawsze stroniłam od książek tego typu, nie wydawały mi się porywające, po tej zmieniłam zdanie. Wystarczyło trafić na tę odpowiednią. Cieszę, się, że zdecydowałam się po nią sięgnąć, bo pozostanie w mojej pamięci przez bardzo długi okres. Postacie zostały bardzo dobrze wykreowane i niekiedy mogłam porównać ich zachowania do własnych. Gorąco polecam wam tę powieść, nie pożałujecie!! :)

Wielkie nadzieje to jedna z tych książek, których czytanie sprawiło mi wiele frajdy, a jednocześnie smutku. W mojej głowie zrodziło się mnóstwo pytań, na które nie jestem w stanie sama sobie odpowiedzieć. A to wszystko za sprawą skomplikowanej historii wymyślonej przez Dickensa! Nie ukrywam, że twórczość tego pisarza jest dość trudna... Nie tylko pod względem fabularnym, ale również językowym. Znajdziecie tutaj wiele opisów, a mniej dialogów, co na pewno dla niektórych będzie problemem. Jednak uważam, że w tym przypadku konstrukcja powieści wymagała tego od autora po to, żeby jak najlepiej oddać jego myśli.



Najciekawszym bohaterem jest tutaj Pip, którego czytelnik poznaje już na samym początku, jako małego chłopca surowo wychowywanego przez starszą siostrę. Mamy okazję zaobserwować jak Pip dorasta i jak bardzo zmienia się jego światopogląd. Mając na uwadze tylko tego bohatera można sobie zadać mnóstwo pytań dotyczących jego postaw, chociażby to, czy znaczny przypływ pieniędzy wpłynął na Pipa pozytywnie czy negatywnie, czy zachował się fair w stosunku do poszczególnych osób, czym się kierował mając zamiar ożenić się z Estellą i wiele, wiele innych... Pip jest postacią bardzo zagadkową, o której można dyskutować godzinami! Dlatego też myślę, że Wielkie nadzieje mogłyby znajdować się w kanonie lektur szkolnych. Z pewnością byłoby nad czym rozważać.



Choć przyznaję, że czytałam tę książkę dość długo i szło mi nad wyraz opornie, to jednak bardzo mi się ona spodobała. Problemy z czytaniem wynikały u mnie najprawdopodobniej z gorszego okresu czytelniczego lub z tego, że Dickens to naprawdę dość wymagający pisarz. Wymaga czasu, skupienia i analizowania. Niejednokrotnie wracałam do jakiegoś fragmentu, żeby upewnić się, czy dobrze coś zrozumiałam i czy nie gubię się w fabule. Ale wszelkie wysiłki są tutaj wskazane, potrzebne, a przede wszystkim warto je podejmować! Jeżeli lubicie rozmyślać nad losami bohaterów, wyobrażać sobie inne scenariusze, analizować postawy, kreślić portrety psychologiczne i poznawać naprawdę ciekawie wykreowane postacie (na czele z panią Havisham), serdecznie polecam Wam tę powieść. Myślę, że nie pożałujecie. :)

Każdy z nas żyje pewnymi nadziejami. Czasami są to nadzieje związane z uczuciami, czasem z sukcesem osobistym, a niekiedy z osiągnięciem wymarzonej sylwetki. Bohater powieści Dickensa z całych sił pragnął jednego - wyjechać ze swej rodzinnej wsi i zostać dżentelmenem. Młody Pip, sierota wychowywany przez surową i potężną siostrę oraz jej męża, znanego we wsi kowala, żyje skromnie i pobożnie. Chłopak ma duże ambicje i z wytrwałością uczy się w wiejskiej szkole, aby móc w przyszłości wypłynąć na szerokie wody. Podczas jednej z wizyt na grobie matki dochodzi do przykrego incydentu. Na przerażonego Pipa napadła zbiegły więzień zakuty w łańcuchy i żąda pożywienia i pilnika, który wyswobodzi go z żelastwa. Przerażony Pip spełnia prośbę więźnia i narażając się starszej siostrze, pomaga uciekinierowi. Po jakimś czasie do domu kowala przychodzi pewien tajemniczy jegomość, przynosząc zdumiewające nowiny.

Chłopak trafia do bardzo bogatej, lecz samotnej i ekscentrycznej panny Havisham. Zgodnie z jej prośbami, Pip musi regularnie odwiedzać ją w posiadłości i bawić się na jej oczach z Estellą - podopieczną panny Havisham będącą wówczas w podobnym wieku co on. Młodzieniec nie potrafi ukryć wielkiego oczarowania urodą Estelli. Jednak zdaje sobie sprawę z tego, jak wielka przepaść ich dzieli. On, prosty chłopak z szorstkimi dłońmi i cienkimi butami. A ona, zniewalającej urody piękność z porcelanową cerą.

Mija kilka długich lat w życiu Pipa i któregoś dnia chłopak nieoczekiwanie zostaje obdarzony wielką fortuną ofiarowaną mu przez tajemniczego wybawcę i zaczyna wystawne życie w Londynie. Otacza się dżentelmenami, chadza na wytworne kolacje w klubie londyńskich bogaczy, a także stale się kształci. Odwraca się także od swego dawnego życia i ukochanego kowala. Jego miłość do Estelli nie słabnie, wręcz przeciwnie, w końcu staje się pewien, iż jest wart jej miłości. Jednak dziewczyna chowana w poczuciu swej wyjątkowości, bawi się uczuciami kolejnych młodzieńców. Sama przyznaje, że ma lód zamiast serca. Panna Havisham, która w przeszłości przeżyła wielki zawód miłosny, chcąc uchronić ją przed nieszczęściem, na własne życzenie staje się twórczynią wyjątkowo zimnej i wyrachowanej dziewczyny.

Pip cierpi, gdyż jego miłość nie wzbudza w Estelli żadnych emocji. Warto przytoczyć tutaj jedno ze zdań, które dokładnie obrazuje osobowość dziewczyny:
"Ćmy i wszelkie rodzaju obrzydliwe owady kręcą się koło zapalonej świecy - odparła Estella - czy świeca może coś na to poradzić?"

Dni mijają, a do eleganckiego apartamentu Pipa przychodzi pewien gość. Jest nim włóczęga, któremu pomógł przed laty. Co takiego chce powiedzieć chłopcu? Jaka historia jest związana z jego skazaniem? Okaże się, że wielkie nadzieje Pipa nie są niczym ponad nadziejami. Chłopak zapłaci wysoką cenę za to, że dał się zwieść pozorom i uległ oczarowaniu.

Wspaniała historia, która mogła zostać napisana tylko przez jednego z klasyków. Skomplikowana fabuła i zaskakujące zwroty akcji, a przede wszystkim znakomicie opisane uczucia i transformacja Pipa sprawiła, że od książki nie mogłam się oderwać. Na podstawie książki w 2012 powstał film o tym samym tytule, który miałam okazję wczoraj obejrzeć z moim mężem. Film jest równie świetny (chociaż mniej szczegółowy) niż powieść.

Mam wrażenie, że z klasyką tak to już jest, że lubimy ją odkładać na bliżej nieokreślone później. Leży na półce, kurzy się, podczas gdy my sięgamy po lektury lekkie i często pozbawione większej wartości literackiej. Sytuacja zmienia się, gdy na ekrany kin ma wejść adaptacja ? wtedy czujemy się zobowiązani do jak najszybszego sięgnięcia po oryginał. Upatruję w tym jedną z najlepszych cech kina ? paradoksalne prowokowanie do lektury.
Nie inaczej sytuacja wygląda w moim przypadku ? Wielkie nadzieje miałam w czytelniczych planach od bardzo dawna, ale dopiero wznowienie tej książki przy okazji zbliżającej się premiery kinowej, wymusiło na mnie przyspieszenie jej lektury.
Warto było ? dla takiego bogatego słownictwa, wyjątkowego stylu i wspaniałej atmosfery jaką można spotkać tylko w klasyce.

Rzecz dzieje się w dziewiętnastowiecznej Anglii. Pip, wychowywany przez kowala Joego i jego siostrę, będąc dzieckiem pomógł zbiegłemu galernikowi, który później i tak zostaje schwytany. Obaj jednak na trwale wyrywają się w swoich pamięciach, naznaczając piętnem swe życia.
Pip, dorastając przejął zainteresowania i zdolności swojego opiekuna. W pocie czoła, z wielką zawziętością oddawał się pracy w kuźni, gdzie pod czujnym okiem niewykształconego Joego zdobywał fach. Jego życie zmieniło się, gdy został wybrany, jako osoba mająca zabawiać ekscentryczną, a przy tym niezwykle bogatą miss Havisham, dla której czas zatrzymał się wiele lat temu. W jej posiadłości poznaje piękną, ale zimną Estellę ? jej wychowankę, szkoloną na łapaczkę męskich serc, pozbawioną uczuciowości i współczucia. Młoda dziewczyna igrała z Pipem, widząc jak wielkie robi na nim wrażenie. Ten wiedząc, że ze względu na pozycję społeczną nie ma szans na przekonanie do siebie swej ukochanej, poddawał się tym torturom.
Pewnego dnia, zostaje zawiadomiony, że przekazany mu został spory majątek, na skutek czego dorastający chłopak z dnia na dzień diametralnie zmienił swoje życie ? z kowala stał się panem, który w szybkim czasie zaczął wstydzić się swojego pochodzenia. Jedynym warunkiem otrzymania obiecanych pieniędzy było nieujawnienie nazwiska protektora, w którym przez lata Pip upatrywał miss Havisham, pragnącej, by losy jego i Estelli zostały złączone.

Książkę tę charakteryzuje niezwykle plastyczny i barwny język. Dialogi przeprowadzane między bohaterami, wprowadzają w klimat i zwyczaje epoki, a pozycja społeczna, za którą trzeba zapłacić wysoką cenę przywodzi na myśl inne wybitne dzieła klasyków.
Wielkie Nadzieje, to piękna historia niespełnionej miłości, niespełnionych nadziei, zawiedzionych ambicji. O czym tak naprawdę jest ta powieść? To uniwersalna historia o oddaniu, bezinteresownej przyjaźni, spłacaniu własnych długów, honorze, miłości, odrzuceniu, biedzie, bogactwie i długo by tak jeszcze wymieniać. Skrzy się życiowymi dramatami, które mimo upływającego czasu nie przemijają. Mimo powagi poruszanych wątków, powieść ta posiada wiele elementów humorystycznych, wprowadzanych najczęściej przez osobę samego narratora, który często rozbraja swoją niewiedzą, naiwnością i dobrodusznością. Takie książki czytać po prostu warto! Polecam.