Wiara Nadzieja Miłość

Diana to uczennica trzeciej klasy gimnazjum, która jest dość pulchna. Ostatnia klasa przed pójściem do liceum to dla niej ciężki czas. Nie dość, że musi mierzyć się z nauką, to jeszcze rówieśnicy stale wyśmiewają się z jej wyglądu. Dziewczyna jednak planuje popracować nad sobą, a wkrótce kilogramów zaczyna jej ubywać?

Niespodziewanie jednak okazuje się, że Diana nie potrafi przestać. Zaczynają się u niej problemy psychiczne, aż w końcu diagnoza jest jedna ? anoreksja. Od tej pory rozpoczyna się rozpaczliwa walka z chorobą, która jest bardzo nierówna? Czy nastolatka da radę zaakceptować siebie? Czy znajdzie szczęście i wiarę we własne możliwości? A może nawet? miłość?



W książce tej poruszone zostały bardzo ważne tematy, takie właśnie jak zaburzenia odżywiania, ale nie tylko. Jest w niej pokazana zmiana w psychice dziewczyny, ponieważ Diana przez zachowanie swoich rówieśników traci poczucie własnej wartości. Zaczynają się także u niej myśli samobójcze. Moim zdaniem zostało to bardzo dobrze oddane w tej historii, możemy wręcz poczuć ból oraz zagubienie głównej bohaterki. Diana to postać bardzo zraniona, próbująca dopasować się do życia, które stale stawia przed nią nowe wyzwania. Jej historia niejednokrotnie mnie wzruszyła, a sama kreacja postaci nastolatki jest taka, że czytelnik wprost chce jej kibicować.

Diana, otyła nastolatka kończąca gimnazjum, pod wpływem głupiego "żartu" nowego kolegi zaczyna się odchudzać. Niestety zwykłe dbanie o figurę przechodzi z czasem w zaburzenie odżywiania, anoreksję. Czy Dianie uda się uporać z chorobą? Czy w końcu zaakceptuje samą siebie? Czy znajdzie w swoim życiu bratnią duszę? Zapraszam do czytania.



Byłam bardzo pozytywnie nastawiona do lektury książki "Wiara, Nadzieja, Miłość", niestety zawiodłam się. Bardzo interesowało mnie ujęcie zaburzeń odżywiania, anoreksji i bulimii. Niestety oba zostały potraktowane po macoszemu, jak zresztą wszystko w tej książce. Ma ona formę pamiętnika/dziennika, jednak bez dat. Wszystkie wydarzenia opisywane są z grubsza po łebkach, i kończą się, zanim zdążymy się w nie wczuć. Sama objętość książki nie należy do największych, co również ograniczyło możliwość rozpisania się o wydarzeniach dziejących się na przestrzeni prawie 4 lat. Język nie jest zbyt "literacki", co jednak wpisuje się w narrację osoby w wieku 15-18 lat, dodając książce-dziennikowi autentyczności. Ogromnym plusem jest oparcie powieści na temacie zaburzeń odżywiania, co nie jest zbyt popularne, a sama wiedza o nich sięga często zera. Mam nadzieję, iż "Wiara, Nadzieja, Miłość" będzie motywacją, by swoją wiedzę w tym temacie poszerzyć. Jednak dla osób, które temat znają choć trochę, książka nie będzie niczym nowym ani odkrywczym.

Czy polecam? Jeśli pierwszy raz spotykacie się z anoreksją i bulimią, może być to dobra lektura by rozpocząć zbierać informacje na temat powyższych chorób. Jeśli znacie temat, już niekoniecznie. Mam również wrażenie, że jako powieść, trafi ona do czytelników i czytelniczek o kilka lat młodszych od bohaterki, czyli 13-15 lat. Starsi szybko mogą się nią znudzić. Mnie samą ona nie tyle znudziła, co zanim zdążyłam przywiązać się do Diany, książka już się skończyła.

Książka mnie zachwyciła i pochłonęła już od pierwszych stron. Autorka porusza bardzo trudny temat samoakceptacji i przemocy psychicznej wśród nastolatków. Niestety w dzisiejszych czasach w dobie mediów społecznościowych ten problem jeszcze bardziej przybrał na sile. Nastolatki mierzą się z nierealnym kanonem piękna, wszystkie chcą być fit nawet za cenę własnego zdrowia.
Główna bohaterka powieści Diana musi mierzyć się z negatywnymi opiniami swoich rówieśników. Przez swój trochę pełniejszy wygląd jest wyszydzana przez innych, niestety przemoc psychiczna której doświadcza nie ogranicza się tylko do murów szkoły. Jej skala jest znacznie większa, bo dotyczy również życia internetowego. Autorka doskonale oddała obraz stanu psychicznego dziewczyny. Początkowo problemy z relacjami społecznymi są dla Diany bodźcem do zmian. Zmienia swoje podejście do odżywiania i zaczyna więcej uwagi zwracać na sport. Niestety granica między radością z osiągniętych rezultatów a presją, by nadal utrzymać ten stan zbyt mocno się zaciera. Przez co dziewczyna traci kontrolę. Diana zaczyna zmagać się z jednym z najczęstszych problemów obecnych nastolatków z anoreksją, a w późniejszym etapie z bulimią.
Książka Wiara Nadzieja Miłość to opowieść o walce z własnymi słabościami, o zaakceptowaniu samego siebie, a także o tym, że nigdy nie jest za późno na zmiany.
Bardzo się cieszę, że ta powieść powstała i że porusza tak trudny temat. Książkę powinni przeczytać nie tylko ludzie młodzi, ale przede wszystkim ich rodzice, by móc w porę zareagować gdy zajdzie taka potrzeba. Psycholog i Psychiatra to już ostateczność pierwszą rzeczą którą potrzebuje zagubiony nastolatek to rozmowa i wsparcie bliskich, by wiedział, że jego sprawy są dla kogoś ważne i że ma wokół siebie ludzi, którzy go kochają i wspierają, warto o tym pamiętać.

recenzja pochodzi z a

Powieść porusza, wzbudza wiele emocji i skłania do refleksji. Historia Diany na długo zostaje w pamięci czytelnika, podsuwając mu od czasu do czasu różne przemyślenia. Sama jestem zaskoczona, jak duży wpływ wywarła na mnie ta książka. Niewątpliwie w młodziutkiej autorce Monice Jagodzińskiej tkwi duży potencjał i z zainteresowaniem będę śledzić jej dalsze literackie losy. Wiarę, Nadzieję, Miłość polecam osobom, które lubią powieści obyczajowe traktujące o sprawach trudnych i nieoczywistych, miłośnikom literatury młodzieżowej oraz wszystkim, bez względu na wiek, którzy pragną dowiedzieć się czegoś więcej na temat zaburzeń odżywiania i zachowań, jakie przejawiają osoby na nie cierpiące.

Autorka w tytułowych trzech rozdziałach i niewielkiej objętościowo książce poruszyła aktualne i trudne tematy: dojrzewanie, nękanie psychiczne, odchudzanie prowadzące wręcz do choroby.

Główna bohaterka, Diana, to otyła nastolatka, która doświadcza szykanowania ze strony rówieśników. Nowo poznany chłopak, Mateusz, zbliża się do niej, by później ośmieszyć dziewczynę w internecie. Zbyt łatwowierna Diana mimo wszystko nie szuka winy w innych, lecz w sobie. Postanawia zmienić tryb życia: modyfikuje dietę, zaczyna trenować, poprawiają się jej wygląd oraz relacje z ludźmi.

Po wakacjach dziewczyna idzie do liceum. Przesadne dbanie o figurę, prowadzi do tego, że jej stan psychiczny balansuje na cienkiej granicy między anoreksją i bulimią. Kolejną sytuacją, z którą przyjdzie jej się zmierzyć jest nagła śmierć przyjaciółki.

"Są rzeczy, których zwyczajnie nie jesteśmy w stanie przewidzieć. Życie zaskakuje. Stawia przed nami różne wyzwania. Różne sytuacje, z którymi musimy się zmierzyć, bez względu na to, czy nam się to podoba, czy niekoniecznie; musimy przez nie przejść. Wreszcie stawia na naszej drodze osoby, które potrafią zachwiać naszą równowagę i nieźle namieszać zarówno w głowie, jak i w sercu..."

Czy zmiana szkoły pomoże Dianie otworzyć się? Czy los okaże się wreszcie dla niej łaskawszy?

Nie zdradzę więcej, ale podzielę się motywującym cytatem z książki:

"Na błędach się uczymy. Każde potknięcie nas wzmacnia. Nasze przeżycia nas budują, pozwalają odnaleźć siebie i zrozumieć, że życie jest nieprzewidywalne i nie można z niego zrezygnować, gdyż nigdy nie wiemy, co czeka za rogiem. A mogą to być rzeczy piękne."

To druga książka autorki, widać zdecydowaną poprawę warsztatu pisarskiego. Bardzo podoba mi się minimalistyczna okładka. Niewielka objętościowo powieść naszpikowana jest emocjami. Mimo, że skierowana jest do młodzieży, myślę że warto, aby sięgnęli po nią i dorośli. Ciekawostką jest, że autorka jest bardzo młodą osobą z dużym potencjałem. Bardzo Wam polecam lekturę tej książki, która daje do myślenia.

Wiara Nadzieja Miłość to krótki, ale jakże treściwy utwór młodej autorki. Poruszająca historia Diany, którą poznajemy gdy jej jej edukacja jest na poziomie trzeciej klasy gimnazjum. Jest to okres buntu, ale także pierwszych miłości; ciężki czas dojrzewania boleśnie testuje naszą bohaterkę.
Dziewczyna jest mądra, zabawna, ale całkowicie nie wierzy w siebie- jest to spowodowane nadwagą i brakiem akceptacji siebie. Tę niepewność z łatwością wychwytuje otoczenie by robić z niej broń przeciwko Dianie- pada ofiarą intryg, ośmieszona przez nowego ucznia podejmuje decyzję o zmianie trybu życia i walce o lepszą siebie.
Widząc efekty ciężkiej pracy dziewczyna wpada w kłopoty, obsesja na punkcie wyglądu wpędza ją w niebezpieczną chorobę- jednak zyskuje pomoc i wsparcie między innymi swojej przyjaciółki. I kiedy wszyscy są pełni nadziei na zwycięstwo, okazuje się, że łatwo jest popaść ze skrajności w skrajność.

Otulcie się autentycznością i poznajcie nastoletnie historie, które przewrotny los czasami przenosi do rzeczywistego świata, bo naprawdę warto. Czytaj ją sercem i nie bój się łez.

Życie bywa okrutne i tutaj widać to jak na dłoni. Dziewczynka, która powinna skupić się na nauce, musi swoją uwagę poświęcać na szyderstwa, które są kierowane w jej stronę. Dlaczego tak jest, że osoby, które ważą troszkę więcej od nas, są postrzegane jako gorsze? Wygląd nie świadczy o tym, jakimi jesteśmy ludźmi. Wciąż o tym zapominamy i nie potrafimy uczulać na ten fakt innych. Historia Diany zatacza troszkę inne koło i pomimo tego, że jej wybranek zadrwił z niej, to ona nie popadła w depresję i nie załamała się, a wręcz przeciwnie. To właśnie zmotywowało ją do zmian w życiu. Wiedziała, że albo teraz, albo nigdy. Zaczęła ćwiczyć i zdrowo się odżywiać. Nie ma tutaj rezygnacji z marzeń i postawionych sobie celów, ale moc pozytywnego myślenia, determinacja i chęć życia. To właśnie zobaczymy dzięki głównej bohaterce.

Podsumowując całą lekturę, jest to pozycja, którą warto przeczytać niezależnie od wieku. Przekazuje wartości, o których często zapominamy. Mówi nam o akceptacji samego siebie, kulturze, tolerancji i szacunku do drugiego człowieka. Szczególnie człowieka, który ?odstaje? troszkę od reszty i walczy z jakimiś problemami czy chorobami. Tacy ludzie potrzebują naszej szczególnej uwagi, ale tej pozytywnej oraz wsparcia i dobrego słowa, a nie krytyki i poniżenia. Ta historia pokazuje, że warto iść przed siebie pomimo wszystko i nie poddawać się. Polecam gorąco.

Monika Jagodzińska potrafi czarować słowem. Czytając jej powieść, nie da się od niej oderwać. Pisze tak płynnie i lekko, że nie zdajemy sobie sprawy, że już jesteśmy w połowie powieści. Ja nie mam pojęcia jak autorka to robi, ale ja chce jak najwięcej jej książek!

Podsumowując "Wiara, nadzieja i miłość" to naprawdę dobra powieść. Czyta się ją z zawrotną prędkością, pochłania ona bez reszty i zmusza do przemyśleń nad naszym zachowaniem.

Ile razy spotykamy się z wyzwiskami i dokuczaniem? Ile razy jesteśmy osądzani przez nasz wygląd? No właśnie, bardzo często. Diana w gimnazjum miała nadwagę. Przez to bardzo często spotykały ją nieprzyjemności ze strony rówieśników. Dziewczyna postanawia schudnąć, jednak na tym nie poprzestaje. Zaczyna popadać w anoreksję. Jakie będą tego konsekwencje? Czy Diana się pozbiera? Czy odnajdzie ludzi, którzy jej pomogą?


Poprzednia książka tej autorki zauroczyła mnie, pochłonęła i rozkochała. Za to ta powieść chwyciła za moje najczulsze punkty. Tylko czy była tak dobra jak poprzedniczka? Powiem tak, książka porusza bardzo wiele tematów, o których nie wszyscy lubią mówić. Wszystkie możliwe nieszczęścia przytrafiały się bohaterce, przez co bardzo jej współczułam. Znałam ból głównej bohaterki, ponieważ w gimnazjum też nie miałam łatwo.

Bohaterowie zostali mocno zakreśleni. Każda postać miała swoje przeżycia. Każda była inna, więc można w czym wybierać. Diana jako główna bohaterka była bardzo dobrze wykreowana. Rozumiałam jej zachowanie i postępowanie. Sama nie wiem czy wytrzymałabym to co ona.


"Miłość jest najlepszym lekarstwem, choć czasem trzeba czekać na receptę."

Monika Jagodzińska potrafi czarować słowem. Czytając jej powieść, nie da się od niej oderwać. Pisze tak płynnie i lekko, że nie zdajemy sobie sprawy, że już jesteśmy w połowie powieści. Ja nie mam pojęcia jak autorka to robi, ale ja chce jak najwięcej jej książek!

Podsumowując "Wiara, nadzieja i miłość" to naprawdę dobra powieść. Czyta się ją z zawrotną prędkością, pochłania ona bez reszty i zmusza do przemyśleń nad naszym zachowaniem. To kolejna powieść tej autorki, która na długo pozostaje w pamięci czytelników!

Jak już wspominałam - zaskoczył mnie wiek Autorki. Zwłaszcza w konfrontacji z treścią i z trudnym problemem, który porusza w swojej książce. Zaburzenia, jakimi są anoreksja i bulimia, to temat trudny i wymagający. Autorka świetnie kreuje główną bohaterkę i pokazuje jej emocje, uczucia, a także walkę, jaką młoda dziewczyna musi prowadzić sama ze sobą każdego dnia. Świetnie się tu sprawdza narrator w pierwszej osobie - zabieg ten uwiarygodnił całą historię. Bardzo ładnie zarysowane zostały relacje z otoczeniem - zaczynając od osób, które wspierają Darię w jej chorobie, aż po jednostki, które nie są świadome, z czym nastolatka się zmaga. Nie dostrzegają problemu lub nie chcą go dostrzegać. Także początkowe prześladowanie z powodu nadwagi jest pokazane jako poważny problem, który może przytrafić się każdemu uczniowi. Książka napisana naprawdę przyzwoicie, postaci wydają się sympatyczne i ładnie wprowadzone do historii, a cała akcja przekonała mnie i zmusiła do refleksji.

Nie jest to lekka opowieść, ale czyta się ją szybko i na pewno warto polecić zwłaszcza młodym, dopiero wkraczającym w życie osobom.

Życie każdego piętnastolatka jest trudne. Jestem tego pewna. Jednak, jeśli los obdarzył go dodatkowo pewnymi ?atutami?, takimi jak otyłość to ilość kłód pod nogami jest niewyobrażalna. Tak właśnie wygląda życie Diany. Nie ma czego zazdrościć? a o tym wszystkim w książce ?Wiara, Nadzieja, Miłość?.

Was dziś na recenzję mojego patronatu, czyli książki Moniki Jagodzińskiej ?Wiara, Nadzieja, Miłość?. Przyznam, że spodziewałam się, że to debiutantka, jednak autorka ma na swoim koncie już zbiór opowiadań ?Cykl?. Monika ma dwadzieścia lat, czyli jest ode mnie sporo młodsza, a już może pochwalić się niezłym dorobkiem, trzymam kciuki za kolejne publikacje.

Reasumując, bez zbędnych przeciągań - książka jest warta jak najbardziej waszej uwagi. Mówi o akceptacji samego siebie, tolerancji i kulturze, której tak często zaczyna brakować. Poświęćcie jej godzinę lub dwie, bo dłużej raczej Wam nie powinna zająć i oceńcie sami. Jestem jednak raczej pewna, że nie pożałujecie. To jedna z tych lektur, które są żywe i ponad czasowe. Ten problem choroby raczej nigdy nie zniknie więc... Warto zapoznać się z Wiarą, Nadzieją, Miłością. I to jak najszybciej. W dodatku jestem pod wrażeniem, że tak świetnie udało się napisać krótką książkę tak młodej osobie jak Pani Monika.
Ja polecam z całego serca, skusisz się?

Każdy wiek ma swoje możliwości, swoje problemy i swoje radości. Życie bywa nieprzewidywalne, wskazuje autorka. Ważne, by patrzeć na nie z wiarą i nadzieją. Wtedy miłość, na ogół przychodzi sama.

Autorka porusza tutaj ważne aspekty w życiu ludzi otyłych, którzy tak jak my mają swoje życie, marzenia, pragnienia uczuć, chcą być kochani, realizują się zawodowo, społecznie. Pokazuje też, jak łatwo takich ludzi złamać, wyrządzić im krzywdę fałszywymi obrazami ich wizerunku, okraść z wiary w ludzi, nadziei w siebie i poczucia własnej godności. To też rodzaj lekcji pokory dla tych, którzy stoją z boku i oceniają tylko przez pryzmat tego, jak ktoś się prezentuje, wygląda.


W Dianie zakłębiło się wiele emocji, niewykrzyczanych słów, by iskierka zapaliła pomysł, plan do dalszego działania. Z jednej strony niby niewinna walka o samą siebie, z drugiej zaś próba udowodnienia światu, że jak się bardzo chce, to można wiele. Przyznaję, że siła, determinacja i hart ducha, jaki z niej emanował mogą stać się inspiracją dla wielu innych. Młoda dziewczyna a taki ogrom poważnych doświadczeń.



?Wiara, Nadzieja, Miłość? to tylko pozornie prosta historia o próbach zmiany swego życia. To przede wszystkim opowieść o sile, dorastaniu, dojrzałych emocjach, ratowaniu własnego ?ja? kosztem zdrowia i kłębiących się odczuć. Pierwszoosobowa narracja pozwala spojrzeć nam psychologiczne aspekty wykreowanej przez autorkę postaci. Płynność fabuły pozwala wejść nam w świat młodziutkiej Diany szybko i precyzyjnie.