Wesele serc. Doresium

Władca Kamiennych Ziem przyjeżdża z wizytą do Aveninu. Wizyta ta wzbudza niepokój wśród mieszkańców zamku. Innis znany jest ze swoich podbojów, więc władcy Aveninu z obawą wyczekują tej wizyty. Sprawa, z którą przyjeżdża, okazuje się z pozoru niewinna. Mężczyzna chce pokonać Leona II, który zasiada na tronie w sąsiedztwie Aveninu i w ten sposób pozbyć się zagrożenia ze strony barbarzyńcy. Jednak prawda okazuje się zupełnie inna i nikt nie może czuć się bezpiecznie.

Szaleństwo Innisa nie zna granic. Jednak za zachowaniem mężczyzny kryje się okrutna prawda. Decyzja władcy Aveninu o współpracy z Innisem zapoczątkuje rozwój wielu nieprzyjemnych zdarzeń. Bractwo Vallum pozostawi zamek bez ochrony, a królowa będzie musiała zmierzyć się z niebezpieczeństwami czyhającymi na nią i dzieci pod jej opieką.

Na początku historia może okazać się chaotyczna, jednak na pierwszych stronach książki autorka pozwala nam zapoznać się z bohaterami powieści, z relacjami między nimi oraz z miejscem, w którym toczy się akcja.

Równolegle prowadzonych jest kilka wątków. Akcja rozwija się swobodnie, płynie spokojnym tempem, ale bardzo dużo się dzieje, bohaterowie szybko nie zaznają spokoju.

Autorka stworzyła w książce niesamowitą i magiczną atmosferę. Kraina, w której toczy się cała opowieść, jest dopracowana, przewija się w niej wiele magicznych postaci. Stworzyła także bardzo wyrazistych i różnych pod względem charakteru bohaterów. Na swojej drodze spotkamy władców, czarownice, ludzi z magicznymi zdolnościami, alchemików, dzieci, wojowników i wiele innych.

Książka zapewni nam rozrywkę na długie wieczory. Nie zrażajcie się od razu jej grubością. Mimo że książka jest obszerna, liczy ponad 600 stron zapisanych drobnym drukiem, to po tekście się sunie, a książę czyta bardzo szybko.
Historia was pochłonie od pierwszych stron. Dodatkowo autorka ma bardzo przyjemny i lekki styl pisania.

Opowieść utrzymana jest w poważnym tonie, ale znajdzie się kilka zabawnych sytuacji. Wiele wątków nie zostało zakończonych. Wiele spraw skomplikowało się jeszcze bardziej i wciąż nie wiemy, jak dalej potoczą się losy bohaterów, ale takie otwarte zakończenie skłoni do sięgnięcia po kolejną część.

Pewnie gdyby nie przeglądanie tego co ma ukazać się na rynku nakładem tego wydawnictwa nie zwróciłabym uwagi na tę lekturę. Byłaby to niewyobrażalna strata, bowiem już od samego początku bardzo wciągnęłam się w tę historię. Uważam, że warto nadrobić zaległości i poznać ten tytuł, a także stawiać na mniej znane nazwiska na pisarskiej mapie Polski. Jest to wydawnicza nowość, więc może jeszcze nawet ten tytuł nie wpadł Wam w oczy. Tym bardziej zachęcam do przyjrzenia mu się bliżej.

Pozycja pisana jest z kilku perspektyw, rozdziały są niezwykle krótkie. Całość opiera się na chłopcu, a teraz już młodym mężczyźnie, który 11 lat wcześniej został oddany do miejsca gdzie zajmowano się sierotami i tymi dziećmi, które nie miały warunków do życia. Obecnie bohater otrzymał list od swojego ojca, który po tak długim czasie nie mógł wróżyć niczego dobrego. Nikt jednak nie spodziewał się tego co dopiero miało nadejść. Czy można było jakoś zminimalizować skalę zniszczeń?

Agnieszka Glysz posługuje się bardzo prostym językiem, jednak nie przeszkadza to w lekturze. O wiele bardziej zaniepokoiły mnie przekleństwa, które co jakiś czas pojawiają się w tym tytule przeznaczonym dla nastoletniego odbiorcy. Pomysł na fabułę jest ciekawy i nie sposób oderwać się od tej lektury przed ostatnim zdaniem. Jest to o tyle trudne, że czcionka jest mała, pozycja obszerna, więc należy zarezerwować sobie na nią odpowiednią ilość godzin. Zaręczam jednak że warto. Zakończenie sugeruje powstanie drugiego tomu, na który czekam z niecierpliwością.