W ramionach miłości

ście mogą spotykać się z innymi gośćmi w salonie. - To chyba wyklucza orgię, a miałem ją w planach - zakpił. Wyobraził sobie, jak mówi to głośno do pani Breedlove i pani Hardy tylko po to, żeby się przekonać, czy uda im się zachować niewzruszony wyraz twarzy. Cisza nocna obowiązuje od godziny 23:00. Drzwi zostają zamknięte na klucz. Jeżeli Gość nie zdąży wrócić przed ciszą nocną, będzie musiał poczekać do rana, aby go wpuszczono. Co takiego?! Cisza nocna! Nagle to wszystko przestało być zabawne. Jeżeli właścicielki zgodnie stwierdzą, że brak przestrzegania zasady lub zasad daje powód do wydalenia Gościa z Wielkiego Pałacu nad Tamizą, znajdzie on swój dobytek starannie spakowany przy drzwiach frontowych. Koszt pobytu nie zostanie zwrócony. Dobry Boże. Toż to więzienie Newgate z biało-niebieskimi pikowanymi narzutami. Oczywiście nie miał zamiaru się na to godzić. Rozbudzony, z poczuciem misji, wypadł z pokoju i kiedy pokonał jeden zabieg schodów, na półpiętrze spotkał udającą się na górę panią Breedlove. - Cisza nocna? - wypalił bez ogródek, grzbietem dłoni uderzając w kartkę z zasadami. - Uprzejmość? Przyjazna atmosfera? Chyba nie liczą panie na to, że podporządkuję się tym bzdurom. - Cóż, to druzgocąca wiadomość, lordzie Bolt - skwitowała beztrosko. - Będzie nam pana brakować. Zrobiła kolejny krok do góry, a później gwałtownie przesunęła się na prawo, wyraźnie chcąc go minąć. - Pani Breedlove. Zatrzymała się. Ich oczy się spotkały. Drobne złote cętki unosiły się na zieleni jej tęczówek jak monety wrzucone na szczęście do fontanny, a rzęsy miała ciemnozłote z lśniącymi końcówkami. Poczuł nagłą niedorzeczną ochotę, żeby musnąć je palcem. Tylko po to, żeby przekonać się, jak szybko zostanie wyrzucony za drzwi Wielkiego Pałacu nad Tamizą. Wysilił się na rzeczowy ton. - Jestem dorosłym mężczyzną, pani Breedlove. A nie chłopcem z Eton. Niektóre moje przyjemności i sprawy mogą, powiedzmy, uniemożliwić mi powrót przed północą. - Rozumiem, że może mieć pan napięty kalendarz wizyt w kasynach i doceniam, że oszczędził mi pan szczegółów innych pańskich przyjemności i spraw. Z radością wpuścimy pana do pensjonatu następnego dnia rano. Nie będziemy wnikać, gdzie będzie się pan podziewał do tego czasu. A skoro jest pan dorosłym mężczyzną, a nie chłopcem z Eton, z pewnością poradzi pan sobie ze znalezieniem schronienia. Przez chwilę przyglądał się pani Breedlove w milczeniu i miał ochotę parsknąć śmiechem i jęknąć jednocześnie. - Pani Breedlove, biorąc pod uwagę, że wkrótce możemy zostać sąsiadami, może dałoby się zrobić dla mnie wyjątek? To było jak rzucenie rękawicy. Panowała cisza. - Sąsiadami? - Och, tak. Myślę, że sąsiedni budynek jest doskonałym miejscem na kasyno. Tak się składa, że jest na sprzedaż i zamierzam go kupić. Głównie z tego powodu jestem pani gościem. Interesujące, jej lekkie zawahanie. Niezła była, ta cała Breedlove. Całkiem niezła. Powieka jej nawet nie drgnęła. Jej cudowne wargi nawet się nie skrzywiły. Ale znieruchomiała. Przez chwilę tylko spoglądali sobie w oczy. - Przypuszczam, że w kwestii tego, co jest doskonałym miejscem na kasyno, orientuje się pan lepiej ode mnie, lordzie Bolt - odparła gładko. Zmrużył oczy. Znów lekko stuknął w kartkę z zasadami. - I ta kwestia o salonie. Co za - Lordzie Bolt. - Jej ton był praktycznie pieszczotą, a jednak odniósł wrażenie, że byłaby nim w stanie przykuć uwagę tłumu. On z pewnością pragnąłby usłyszeć to, co ma do powiedzenia, gdyby odezwała się takim głosem. - Jeżeli pan pozwoli, oszczędzę panu gardła i czasu. Nasze zasady nie podlegają negocjacjom. Wydaje mi się, że są wystarczająco jasne i przedłużanie tej rozmowy nie jest w stanie ich bardziej rozjaśnić. Żadnemu z naszych gości nie wydają się nadmiernie uciążliwe. Być może z panem będzie podobnie. Nasi goście z przyjęcia już się rozjechali, więc jeżeli pan chce, mogę przedstawić pana tym, których pozna pan podczas pobytu u nas. O ile zdecyduje się pan zostać. Był pod wrażeniem tej krótkiej przemowy. Wyczuł kobietę, która doskonale siebie zna. Biła od niej pewność, bez wątpienia uzasadniona. Co ciekawe, zupełnie nie obchodziło jej, czy on zostanie, czy nie, choć może nieco bardziej wolałaby to drugie. Co, rzecz jasna, wzbudziło w nim determinację, żeby zostać. - Biorąc pod uwagę, ile pan w życiu przeszedł, chyba nie będzie to dla pana nadmierny wysiłek? - Wypowiedziała te słowa ze troską. Oboje wiedzieli, że to prowokacja. Nie był na tyle uparty, żeby sprzeciwiać się dla zasady. Wiedział, że zwycięskie strategie wymagają niejednego kompromisu. Na początku. - Proszę prowadzić, pani Breedlove - odparł gładko. Koniec wersji demonstracyjnej.