W Krainie Kota

"W Krainie Kota". Sami przyznacie, że już tytuł zniechęca nas do przeczytania tej książki. A notatka z tyłu! Tarot! Zatem mamy śliczny komplecik: czarny kocur( bo też i taki odcień sierści tegoż czworonoga widnieje na okładce) i wróżenie z kart. No dalej, jakie się wam nasuwają obrazy? Dymy, fusy i jakieś zwariowane przepowiednie. Gdyby tak jeszcze gdzieś z tyłu okładki znalazło się miejsce dla jakiegoś fajnego ogniska, można by łudzić nadzieję, iż mamy do czynienia z czasami inkwizycji! Ale nie, projektant okładki nie miał dla nas nawet takiej ilości litości. Jednakże... tam u góry widnieje napis Dorota Terakowska. No to i sięgnęłam po nią oczywiście. No i tutaj mamy niespodziankę. Tadam! Podobało mi się! Naprawdę. Ba! Co po niektóre fragmenty mnie wręcz zauroczyły. "W krainie kota" są zgromadzone tak ogromne pokłady ciepła i tak wspaniała bajkowość, iż oderwać się od książki zupełnie nie sposób. Baśń o poszukiwaniu i odnalezieniu drogi do domu, została pokazana w sposób niekonencjonalny, ale jak najbardziej udany. Z przyjemną czytałam każde, absolutnie każde zdanie. Gorąco polecam!
Oh, nie będzie ślęczenia nad fusami, obiecuję!

"W krainie kota" jest niesamowitą współczesną baśnią. Opowiada o Ewie i jej nowo narodzonym dziecku. Razem na kartach książki i kartach tarota odkrywają własną tożsamość i historię. Magiczna,ciepła i zabawna opowieść o filozoficznej głębi i tej 'drugiej stronie życia' Dotyka ona problemów społeczno-obyczajowych. Poza tym można się tu natknąć na mieszankę fantasy. Magiczny korzeń,zdolności Gimel i Kotyk dodają książce tylko magii :)
Ewa razem ze swoim synkiem, Jonykiem i kotem, Kotykiem wyruszają do "Krainy Kota" by odkryć własną historię i pomóc światu. Brzmi banalnie ? Możliwe. W tej książce jednak jest ukryte drugie dno. Podróżując razem z bohaterami przez karcianą krainę uczymy się,że w życiu należy szukać. I chociaż nie zawsze znajdziemy to co chcemy to na pewno czegoś się podczas poszukiwań nauczymy.
W książce jest parę błędów. Np. nie wyobrażam sobie,żeby tak małe dziecko jadło jajecznicę i żeby kotu podać aspirynę ...
Mimo to powieść oceniam na wieeeelki + ! Szczególnie za to,że bohaterowie mówią,a nie przemawiają.
Polecam wszystkim niezależnie od wieku ponieważ dzieci będą widziały piękną baśń i historię,a dorośli własną drogę życia i powody dla których powinno się tą drogą kroczyć.

„W krainie kota” jest książką, co się zowie. Jest tym cudownym przyjacielem, ze pomocą którego świat poczęty w umyśle pisarza przenika do umysłu czytelnika. I żyje tyle razy, ile razy została przeczytana.
Przepiękna opowieść o przyjaźni, miłości, o poszukiwaniu swojej osobowości w barwnym świecie, jakie nas otacza. Podróż po krainie Tarota, zabawa symbolami, grami słownymi, z absurdem.
Czytelnik może poczuć się na powrót Alicją w Krainie Czarów, w tym somnambulicznym świecie bowiem wszystko jest możliwe. Gadający kot, królewicz, podniebne loty i szaleńcze pościgi.
Pozycja dla wszystkich. Dla małych i dużych, dla panów i pań, chłopców i dziewczynek. Pozycja trudna do sklasyfikowania – fantasty i nie-fantasy, różnobarwna baśń i powieść przygodowa. W każdej odsłonie, pod jakąkolwiek etykietką prezentuje się świetnie.
Odprężająca, wzruszająca, bawiąca do łez. Przepełniona magią, która popycha czytelnika do czytanie, która domaga się jeszcze, jeszcze więcej!
Przecież nie bez powodu Terakowska jest jedną z najlepszych polskich autorek.
Kto czyta książki ten ma podwójne życie.
Polecam!

Książka niezwykle ciepła. Historia Ewy, dla której moment urodzenia dziecka był przełomem w życiu. Już ciąża jej dziwaczna była, zmuszała bowiem kobietę do spożywania korzeni z ogrodu. Sam poród natomiast otworzył jej oczy szerzej. Znacznie szerzej.
I tak, kobieta znajduje w beczce kota, który wpadł tam z deszczu pod rynnę, kot jest kluczem do drugiego świata, czyli Krainy Kota.
Podróż Ewy jest w pewnym sensie podróżą Małego Księcia czy Alicji w Krainie Czarów. Jest podróżą wewnątrz siebie, podróżą, która powinna mieć dla nas znaczenie porównywalnie z pielgrzymką muzułmanina do Mekki.
„W krainie kota” to książka fenomenalna! Długaśny spacer po krainie Tarota, po królestwach Buław, Kielichów, Denarów i Mieczy. Miedzy Cesarzem i Cesarzową, Magiem, Wisielcem, Papieżycą i samą karcianą Śmiercią. Tutaj sen zatraca swoje pierwotne granice. Tutaj marzenia senne odgrywają przeogromną rolę, to w nich bohaterów spotykają dziwaczne przygody, czekają niebezpieczeństwa i niespodzianki. Na stronnicach owej książki krzyżują się dwie rzeczywistości, rozwiązują zagadki, urzeczywistniają się marzenia. Czytelnik do końca nie wie, co jest jawą, a co snem.
Nie wiem, komu przypisać ową książeczkę. Czy jest powieścią dla dorosłych? Czy też dla dzieci? Bajkowość jej i cała gama kolorów nie szufladkują tej pozycji. W żadnej ze znanych mi szuflad. Już jakiś krytyk napisał, że Terakowska nie umie się zdecydować, czy pisze dla dorosłych czy dla dzieci. Może coś w tym jest. Może autorka chce nam pokazać jak bardzo jesteśmy dziećmi, żyjąc tu obok siebie. I jak świat przepełniony jest magią, tylko my tego nie dostrzegamy.
W każdym razie, polecam! Polecam z czystym sumieniem!