Udręczeni

Demony czekają na zaproszenie do wejścia, ale nie zawsze chcą się wynieść, gdy się im każe? - możemy przeczytać we wstępie do kolejnej książki opisującej historie, z którymi stykali się Ed i Lorraine Warrenowie. Ed Lorraine był jedynym świeckim demonologiem uznanym przez Watykan.
Egzorcyzmy i opętania od zawsze budziły wielkie kontrowersje. Nie zawsze też okazywały się tym, na co wskazywały. Jak odróżnić opętanie od choroby psychicznej czy też innych schorzeń? Świetnie ten proces opisują autorzy we wstępie publikacji:

Nie można przeprowadzić oficjalnego egzorcyzmu bez starannego śledztwa, które ma określić, czy zgłaszana aktywność demoniczna faktycznie ma miejsce, czy też nie. Zdarza się, że osoba z problemami psychicznymi, albo uzależniona od jakiejś substancji, czy nawet cała rodzina cierpiąca w wyniku kryzysu domowego najzwyklejsze, drobne zbiegi okoliczności potrafi przemienić w ciąg przerażających wydarzeń prowadzących do wniosku, że dom został opętany przez demona. Z historii wiadomo, że za opętanie brano choroby psychiczne ? takie, jak choćby schizofrenię, syndrom Tourette?a, pląsawicę Huntingtona, chorobę Parkinsona, a nawet dysleksję. I mimo że przez lata medycyna bardzo się rozwinęła, ksiądz, zanim w ogóle weźmie pod uwagę egzorcyzm, musi wykluczyć prawdopodobieństwo którejś z tych chorób.
Kapłan z wykształceniem medycznym albo psychiatrycznym ? czasami jednym i drugim ? rozpoczyna śledztwo od wyeliminowania innych możliwości; potem, jeśli to konieczne, zaczyna sprawdzać możliwość, że w dany przypadek zaangażowana jest istota demoniczna. Gdy uda się udowodnić działania demoniczne, kapłan zwraca się do Kościoła. Sprawa zostaje zbadana ponownie i, jeśli nie pojawią się inne przesłanki, zapada decyzja o konieczności odprawienia egzorcyzmu.

Ale co zrobić, gdy to nie osoba, a miejsce uważamy za przeklęte? Zmagając się z tym pytaniem warto sięgnąć właśnie po tę publikację.

Rodzina Snedekerów, której historia stała się kanwą tej publikacji, a następnie filmu, tuż po przeprowadzce do nowego domu zaczęła odczuwać dziwną obecność. Nie potrafili tego wytłumaczyć.

Czytaj też: Opętania, nawiedzone domy - historie prawdziwe od Warrenów [RECENZJA]

Udręczona rodzina nie miała pojęcia, że jej nowy dom był niegdyś zakładem pogrzebowym i że koszmar z niewytłumaczalnymi zjawiskami dopiero się zaczyna. To, co z początku rysowało się jako działanie poltergeista, szybko okazało się prawdziwą wojną z najmroczniejszymi siłami zła. Nawet wezwani na pomoc Warrenowie nie byli w stanie poradzić sobie z tym przypadkiem.

Całość książki, okraszona została licznymi dialogami pomiędzy Warrenami, jak i innymi osobami bezpośrednio zaangażowanymi w pomoc rodzinie Snedekerów. Nie tylko z tego powodu czyta się tę publikację niemal z zapartych tchem.

30 czerwca 1986 roku rodzina Snedekerów przeprowadziła się do pięknego i niedrogiego domu kolonialnego. Posiadłość przy Meriden Avenue 208 wybrali głównie ze względu na lokalizację, znajdowała się nieopodal szpitala, w którym leczył się ich najstarszy syn - Stephen.
Chłopak chory na nowotwór złośliwy otarł się o śmierć i tym samym stał się wrażliwy na zjawiska paranormalne. Od początku podejrzewał, że pomiędzy tymi murami zalęgło się zło.
Wyniosła nieruchomość niegdyś pełniła funkcję domu pogrzebowego. Każdego dnia przywożono tam zwłoki, balsamowano je, myto, rozcinano, ubierano i składano do trumien. Echa tej działalności miały nawiedzać Snedekerów nie tylko pod postacią przedmiotów takich jak marmurowe płytki nagrobne oraz zbiornik odpompowujący krew. Jak się bowiem okazało zmarli, których ciała przed wieloma laty zostały z premedytacją zbeszczeszczone nie opuścili tego miejsca. Co ciekawe ten bluźnierczy czyn - regularnie praktykowana nekrofilia- stał się w pewnym sensie zaproszeniem i przywiódł pod dach coś plugawego, coś co przybyło prosto z piekła i wkradło się do zwyczajnej codzienności Snedekerów.
Tę książkę kupiłam w ciemno i nie żałuję. Czytało się ją niczym dobry, rasowy horror. Przekroczyłam próg tej piekielnej budowli pełnej duchów, stałam się świadkiem brutalnych ataków fizycznych i seksualnych, czułam tą atmosferę osaczenia, miałam świadomość, że te zimne pomieszczenia opłata jakaś niebezpieczna siła złakniona ofiar, siła karmiąca się strachem i bezradnością mieszkańców.
W "Udręczonych... " napięcie rośnie powoli, akcja nie leci na łeb na szyję. Czytelnik stopniowo poznaje Snedekerów, dowiaduje się jak niezmiernie trudno jest im funkcjonować w takich warunkach i obserwuje pierwsze stadia aktywności demonicznej.
"Udręczeni... " to moim zdaniem najlepsza część z serii o Warrenach, trudno o niej zapomnieć, zwłaszcza leżąc nocą w ciemnym pokoju. Standardowo tę książkę traktowałam jak powieść grozy a nie literaturę faktu.Nie zależnie od tego czy jest to prawda czy fikcja" nawiedzony" dom w Connecticut istnieje naprawdę. Nikt nie wie na pewno czy właściciele faktycznie dręczeni byli przez byty nadprzyrodzone. Zeznania Snedekerów zostały obalone przez wiele osób. Krążą pogłoski, jakoby autor publicznie zdystansował się do tej historii i przyznaj, że Ed Warren kazał mu podkoloryzować kilka scen. Podobno w relacjach Snedekerów roiło się od nieścisłości, co więcej Gartonowi nie
przedstawiono ani jednego dowodu potwierdzającego ich słowa. Mistyfikacja czy przerażająca rzeczywistość? Myślę, że każdy powinien wyrobić sobie na ten temat własne zdanie. Ja osobiście w to nie wierzę.

Choć pojawiają się zarówno pozytywne jak i negatywne komentarze odnośnie do działalności Warrenów, postanowiłam, że podejdę do tego po prostu jako osoba zafascynowana tematami paranormalnymi. Uwielbiam się bać, kocham horrory, chętnie czytam tego rodzaju historie. Nie mogłam więc nie sięgnąć po kolejny tom serii o Warrenach od Repliki.
?
?Udręczeni. Historia prawdziwa? to opowieść o rodzinie, która przez chorobę syna była zmuszona zamieszkać w domu, który dawniej pełnił rolę? domu pogrzebowego. Jak można się domyślić, w miejscu tym bardzo szybko zaczynają dziać się dziwne, przerażające rzeczy. Najpierw odczuwa je chory Stephen ? nie potraf jednak przekonać bliskich, że dom jest zły. Z czasem jednak, cała rodzina Snedekerów zaczyna doświadczać brutalnych ataków złej mocy. Gdy są już na skraju załamania nerwowego i są pełni obaw o własne życie ? kontaktują się z Edem i Lorraine Warren.
?
Moim zdaniem ?Udręczeni. Historia prawdziwa? to najlepsza książka z cyklu o Warrenach. Fabularyzowana, wciągająca opowieść o tym, z czym musieli zmierzyć się ludzie. Zdziwiłam się, gdy nie do końca pokryła się z horrorem ?Udręczeni? (2009). Film, jak to film ? podkoloryzował pewne fakty i przez to był bardziej przerażający, może nawet skradł moje serce bardziej niż książka.
?
Zdecydowanie warto przeczytać ?Udręczonych? bo to świetna, przerażająca lektura na długie wieczory. Lekki język, przystępny styl wciąga tak, że nie mogłam odłożyć książki zanim jej nie skończyłam. Warto wiedzieć, że Warrenowie wkraczają do akcji po 200 stronach. Większość tej pozycji to zapoznawanie czytelnika z tym, z czym rodzina mierzyła się samodzielnie.
?
Ci, którzy nie widzieli filmu, również powinni go nadrobić. Gorąco polecam tę historię w każdym wydaniu.
?