Ucieczka w dzicz

Na początku książką ,,Wojownicy Ucieczka w Dzicz zainteresowałam się głównie dlatego, ponieważ postaciami o których toczy się w niej historia to dzikie koty, różnej maści i koloru. Cztery klany kotów żyją na terenach między ludzkimi gospodarstwami. Każdy klan pilnuje swoich terenów łowieckich, choć nie zawsze jest to proste zadanie. W pewnym momencie tworzy się między nimi napięcie, a jeden z klanów przegania inny ze swojego terytorium, a pozostałe boją się, że zaraz nadejdzie ich kolej, więc zaczynają się ,,zbroić.
Sami koci bohaterowie są dobrze wykreowani. Każdy ma inne mocne i słabe strony, zupełnie jak u ludzi, każdy odznacza się inną cechą. Ich imiona zdają się być na wzór tych z indiańskich plemion, jak ,,Tygrysi Pazur , ,,Rudy Ogon czy ,,Lwie Serce, co, osobiście uważam, że nadaje odpowiedni klimat do tej opowieści, bardziej tajemniczy, dziki, pierwotny jak sami koci wojownicy, o których jest to książka.
Natomiast sama historia jest czytana dosyć gładko, wydarzenia przez nią opowiadane toczą się jedne za drugim, doskonale komponując się ze sobą. Poza tym są pełne emocji, każda strona chwyta czytelnika za serce i nie ma się ochoty ani na chwilę oderwać się od jej czytania, chcąc się tylko dowiedzieć co będzie dalej, dopóki historia się nie skończy, wtedy ma się ochotę natychmiast sięgnąć po kolejny tom.
Styl pisania jest dosyć lekki i zrozumiały, choć nie prostacki. W połączeniu z historią całość jest bardzo przyjemną lekturą.
Sama przeczytałam całość z zapartym tchem i bardzo polecam tę książkę zarówno młodzieży jak i tym starszym czytelnikom, ponieważ uważam, że każdy może znaleźć w niej coś interesującego właśnie dla niego.