Tu i teraz

Kolejna głęboko poruszająca odsłona Ewy Pirce. Emocjonalna, realna, mocna, szczera ? wciągający i intrygujący romans. Pani Ewa zabiera nas w trudną i bolesną wędrówkę, sprawia, że serce szybciej bije, a oczy wilgotnieją.
?Byłam tak bardzo zmęczona swoim życiem, że pragnęłam zasnąć i nigdy więcej się nie obudzić?.
Noelle traci wszystko, co stanowiło sens jej życia. Nie potrafi, nie umie po tragicznych wydarzeniach odnaleźć się w życiu, w codzienności. Ukojenie odnajduje w samookaleczaniu się. Ostatnio, nawet to przestało przynosić jej ulgę. Gdy po raz kolejny postanawia zakończyć swoje życie, na jej drodze staje Charlie. Noelle i Charlie to zupełnie obcy dla siebie ludzie, którym niespodziewanie los skrzyżował drogi. Mają z sobą wiele wspólnego. Dostrzegają w sobie nawzajem to, co dla innych jest niewidoczne. Mają na siebie wzajemnie, bardzo kojący, dający wytchnienie i ulgę wpływ.
Poruszająca, bardzo realna historia, przepełniona smutkiem. Ukazuje jak trudno podnieść się po śmierci najbliższych, których bezgranicznie się kochało. Osamotnienie, wyobcowanie, trudne relacje z rodzicami. Brak wsparcia i zrozumienia. Depresja, dążenie do samozniszczenia, brak celu i woli życia. Ubezwłasnowolnienie. Przyjaźń, która okazuje się fatalną, niosącą niebezpieczeństwo pomyłką. Otucha i zrozumienie. Szansa na ruszenie do przodu z nadzieją i wiarą w lepszą przyszłość. I pamięć, która nigdy nie pozwoli zapomnieć. Ogromna tęsknota, nieutulony żal, wątpliwości. Bycie ze sobą, zrozumienie drugiej osoby, wysłuchanie, bez zbędnego moralizatorstwa. Różne oblicza miłości.
Piękna historia, która wciąga niesamowicie, ogromne emocje, aż buzują. Przepełniona smutkiem, dramatycznym chwilami. Aby ruszyć do przodu trzeba pozamykać za sobą pewne rozdziały, nie da się inaczej. Światełko w tunelu delikatnie się tli, zawsze jest nadzieja. Zakończenie wywołało mój szczery uśmiech. Była to, głęboko zapadająca w serce przygoda. Polecam :)

Kobieta i mężczyzna, z przeszłością, po przejściach i w momencie spotyka się kiedy wydaje się, że wszystko co najlepsze już za nimi, a przed nimi jedynie ból i bolesne wspomnienia. Ewa Pirce w przejmującej do kości historii opowiada o tym jak wygląda życie gdy nie widzi się jakiekolwiek powodu do dalszego życia, lecz za to jest ich wiele by odejść z tego świata. Czy można pomoc komuś kto stracił to, co najważniejsze? W ?Tu i teraz? nie ma moralizatorstwa, przesadzonych emocji, ale jest za to dramatyczna prawda o ludziach, którzy znaleźli się na krawędzi lub nie tak dawno byli o mały krok by ją przekroczyć. Pisarka z detalami pokazuje drogę do nowego rozdziału życiowego w sytuacji kiedy nie da się i nie pragnie się zamknąć drzwi do poprzedniego, lecz by móc pójść dalej i żyć trzeba je trochę przymknąć. To jednak tylko jedna warstwa historii o dwójce bohaterów, jakich los nie oszczędzał, lecz i dał szansę, jaką łatwo nie dostrzec lub odrzucić, jest nią uczucie, nieoczywiste i wydające się pojawiać w najgorszej z możliwych chwil. Ale czy ono ma przychodzić jedynie wtedy gdy ktoś jest na nią gotowy? Ewa Pirce od podszewki i to tej podartej, pocerowanej nieudolnie na szybko, widocznej dla postronnych od najgorszej strony, przedstawia miłość pełną wątpliwości, zdającej się być iluzją oraz przed wszystkim zdradą tego co, było. To również nie jest ostatnia strona tej opowieści, bo autorka konsekwentnie dawkuje sekrety i tajemnice, a te nie raz i nie dwa podnoszą temperaturę lektury, jaka i tak nie jest w żadnym razie nie jest letnia. ?Tu i teraz? nie opiera się na prostym, zero jedynkowym, schemacie emocji, jakie czytelnik mógłby łatwo ocenić i wydać osąd. Podobnie rzecz ma się z bohaterami, odsłaniającymi swoje rozdrapane do krwi rany i te skryte pod bliznami przypominające o już stoczonych pojedynkach, przegranych i tych zwycięskich, lecz mających gorzki smak. Pisarka jednak pokazuje również ile może dać trwanie przy człowieku i nie pytanie o nic oraz wysłuchanie kiedy zacznie wyrzucać z siebie swój ból. Miłość ma niejedno imię, czasem prowadzi człowieka do obłędu, a niekiedy pozwala z niego wyjść, bywa źródłem zła i godna potępienia, ale może być także ostatnią szansę na odzyskanie siebie samego.

PORANIONE DUSZE Główna bohaterka powieści, która zyskuje możliwość naprzemiennego przejmowania pierwszoosobowej narracji, to młoda dziewczyna, która znalazła się na emocjonalnym dnie. I nie manifestuje swojego stanu złością czy krzykiem. Chce odejść. W milczeniu, samotności? By więcej nie bolało. Nieprzystępna, cicha, rozpaczliwie wybraniająca się przed powrotem do domu, który przecież powinien być dla niej opoką, natrafia na mężczyznę, który wyciąga w jej kierunku pomocną dłoń. Charlie, drugi z narratorów oraz przedstawiciel pierwszego planu, to właściciel firmy, który ma świadomość gorzkiego wymiaru życia. W końcu niegdyś doświadczył potężnej utraty odbierającej mu radość życia. Opiekuńczy, gotowy by zaufać. Zaintrygowany dziewczyną, która najwyraźniej przypomina mu samego siebie. Co tak naprawdę przeżyli? Co na nich czeka? Nie szczędziła nieszczęść autorka swoim bohaterom, przez co powieść napiętnowana jest swoistym dramatem i okupiona łzą. Nieprzekoloryzowane uczucie, niezmącone wulgarnymi scenami zbliżeń sprawia, że naprawdę wyczułam pomiędzy tą dwójką chemię. Wszystko rodziło się w swoim tempie. Tak, jak powinno być. MIŁOŚĆ, DRAMAT I ?PRZYJACIEL? Historia rozpoczyna się w dość kryzysowym momencie, choć powiedziałabym, że to nie pierwsza, a właśnie druga połowa staje się dla bohaterów i samego czytelnika największym wyzwaniem i sprawdzianem wytrzymałości. O ile początek płynie miarowo, skupiony wokół poznawania siebie i docierania do siebie nawzajem, z czasem w grę wchodzi pewien bohater drugoplanowy, który zmąci spokój i szczęście wkradające się nieśmiało w życie Noelle i Charliego. Zrobi się niebezpiecznie, bo zdaje się, że ów człowiek jest w stanie przekroczyć wszelakie granice w celu realizacji własnego planu. I tutaj świetnie sprawdza się powiedzenie ?strzeż mnie, Boże, od przyjaciół, bo z wrogami poradzę sobie sam?. Co jednak tak naprawdę wydarzy się na łamach powieści, tego zdradzić Wam nie mogę, by nie odbierać przyjemności samodzielnego delektowania się lekturą. A ta na pewno należy do udanych. W tle trudne rodzinne relacje, brak wsparcia i zaskakujące pochodzenie. PODSUMOWANIE Emocjonująca, zaskakująca, dynamiczna w drugiej połowie historia, w której autorka serwuje przekrój przeżyć nie szczędząc bohaterom nieszczęść. Być może przy głębszej analizie można byłoby stwierdzić, że trochę dużo tutaj zbiegów okoliczności, niemniej jednak nie odebrało mi to przyjemności czytania historii, którą mogłabym polecić wszystkim wielbicielkom romansów. Chwytająca za serce, poruszająca jakże istotne tematy braku wsparcia czy zrozumienia oraz daleko idących konsekwencji z tym związanych. O utracie, o nadziei, o walce. Polecam.