Tristan i Izolda (twarda)

Kochać jak Tristan i Izolda... Ileż to razy słyszeliśmy imiona tych niezwykłych kochanków? A mimo to jest coś dziwnie elektryzującego w ich opowieści, coś co nie pozwala nam przejść jak nad każdą inną historią miłosną. Wypowiadając słowa "Tristan i Izolda" wchodzimy w wehikuł czasu, który przenosi nas wprost w mistyczne mroki średniowiecza. W tej miłości jest coś zakazanego. Czujemy to w głębi duszy. Jakiś gwałt zadany naturze. Bo przecież miłość Tristana i Izoldy nie narodziła się ot tak, po prostu. Nie spadła na nich niczym grom z jasnego nieba. Nie było żadnego, nagłego olśnienia, pierwszego spojrzenia w oczy. To przez eliksir. Przez ingerencję człowieka. To nie jest zwyczajna historia o miłości- ten tekst stanowi ostrzeżenie. Bo miłość... miłość tych dwojga kochanków jest czymś nienaturalnym. Jest obsesją. Przekleństwem. Już na zawsze między Tristanem a Izoldą będzie stało "i". Bo nie ma niej bez niego, a i on bez niej istnieć nie może. Muszą żyć razem - razem muszą także i umrzeć. A po śmierci... nawet po śmierci na ich grobach wyrośnie krzak, który będzie ich łączyć. "Tristan i Izolda" to jedna z najsmutniejszych książek jaką czytałam, a mimo to nie żałuję żadnej poświęconej temu dziełu minuty. Wszystkim polecam.

"Tristan i Izolda" Co tu się dużo rozpisywać to jest coś typu "Romeo i Julia" tragedia miłosna i bardzo piękna, opowiada o niezwykłej i "przypadkowej" miłości dwóch młodych ludzi, którzy za sprawą eliksiru miłosnego zakochali się w sobie i z miłości do siebie poświęciliby wszystko, nawet własne życie. Książkę tę polecam szczególnie tym osobom którzy lubią klasykę miłosną, na prawdę warto to przeczytać, to jest coś, co nie może się znudzić :)