Tego lata, w Zawrociu

"Tego lata, w Zawrociu" to powieść Hanny Kowalewskiej, polskiej poetki i powieściopisarki. Książka wydana została po raz pierwszy już 20 lat temu i okrzyknięta wówczas bestsellerem. Powróciła w odświeżonej oprawie, a już wkrótce, w ramach serii o Zawrociu, dołączą do niej pozostałe tytuły, aby to niezwykle klimatyczne i urokliwe miejsce znów rozpalało wyobraźnię kolejnych pokoleń czytelników...

Młoda, energiczna, a przy tym pewna siebie Matylda otrzymuje w spadku stary dom w Zawrociu. Jest jedyną spadkobierczynią po babce, którą widziała w swoim życiu zaledwie jeden raz. Staruszka bowiem wyparła się swej córki a zarazem matki Matyldy, dlatego ta nigdy nie miała okazji bliżej jej poznać. Wiadomość o spadku spadła na kobietę nieoczekiwanie tym bardziej, że babka miała jeszcze jedną córkę i wnuków z którymi utrzymywała regularny kontakt. Dlaczego więc ona, Matylda? Co skłoniło babkę do podjęcia właśnie tak niezrozumiałej i zaskakującej dla wszystkich decyzji? Czy był to kaprys starszej pani, a może zemsta bądź też odwrotnie - zadośćuczynienie za przemilczane lata? Te pytania dręczyły Matyldę. Układanka była skomplikowana i składała się z wielu puzzli, ale kobieta wierzyła, że uda jej się przynajmniej w części ją ułożyć. Skrawek po skrawku Zawrocie odsłania przed Matyldą swoje tajemnice. Kobieta jest inteligentna, potrafi łączyć fakty, a dzięki pamiętnikowi znalezionemu w gabinecie dziadka rodzinne sekrety wychodzą na światło dzienne...

Książkę czytało się ogólnie przyjemnie. Akcja początkowo tocz się spokojnie i powoli dopiero gdzieś od połowy zaczyna nabierać prędkości. Zarówno narratorką jak i główną bohaterką powieści jest Matylda. To z jej perspektywy poznajemy Zawrocie, miejsce zupełnie dotąd obce kobiecie. Przyjeżdża do niego latem i jest zachwycona okolicą. Szybko się jednak orientuje, że ktoś inny liczył na spadek po babce. Traktowana jest więc przez rodzinę raczej oschle i nieprzychylnie. Również Anna, udająca serdeczną przyjaciółkę, kierowana chęcią zemsty próbuje wpłynąć na Matyldę. Ta jednak zachowuje czujność i nie daje się wodzić za nos. Duża w tym zasługa pamiętników prowadzonych przez jej dziadka i babkę, ale też życiowych doświadczeń kobiety.

Matylda odkrywając Zawrocie odkrywa burzliwą przeszłość swojej babki, jej pragnienia, niepowodzenia i intencje. Staruszka wybrała ją nie bez powodu. Powierzyła jej zadanie choć właściwie na nic nie liczyła, nie mogła liczyć... Tajemnice Zawrocia, te z dalekiej i bliskiej przeszłości, wyjątkowy charakter tego miejsca i ludzie, którzy zetknęli się z nim z różnych powodów sprawiają, że warto poświęcić książce wolną chwilę. Historia może nie porywa i nie ma w niej gwałtownych zwrotów akcji, ale Zawrocie bez wątpienia przyciąga czytelnika. Czas jakby zatrzymał się tam w miejscu. Autorka jednak nie idealizuje bohaterów. Pokazuje świat takim jaki jest. Pokazuje, że każda decyzja niesie za sobą szereg konsekwencji, a to jak potoczy się nasze życie zależy tylko od nas samych. Polecam ;)

Powieść Hanny Kowalewskiej ?Tego lata, w Zawrociu? przeczytałam pierwszy raz dziesięć lat temu. Teraz wróciłam do niej z wielkim sentymentem dzięki nowemu wydaniu.
Moje odczucia nie zmieniły się ? książka niezmiennie robi na mnie pozytywne wrażenie, wywołując wzruszenia dzięki treści i jedynemu w swoim rodzaju klimatowi.

Główną bohaterką jest młoda kobieta, która dostaje w spadku po babce dom z wielkim, malowniczym ogrodem. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, że Matylda widziała babcię tylko raz w życiu i ma świadomość, że nie była przez nią lubiana.
Przyjazd do Zawrocia wywołuje w spadkobierczyni wspomnienia, a znalezione zapiski babki i dziadka odsłaniają wiele prawd o przeszłości, w której nie brakuje rodzinnych tajemnic.
Matylda konfrontuje swoje życie z niektórymi perypetiami babki, dzięki czemu przeszłość przeplata się w ciekawy sposób z teraźniejszością.
Sytuacja zagęszcza się i komplikuje, gdy na horyzoncie pojawiają się inni członkowie rodziny ? ciotka i jej dzieci, którzy zostali pominięci w testamencie, mimo iż, tak jak zmarła, mieszkali w Zawrociu.

Mogłoby się wydawać, że to historia, jakich wiele, jednak Hanna Kowalewska ubrała ją w klimatyczny kostium, sprawiając, że czytelnik przywiązuje się do głównej bohaterki, towarzysząc jej w trudnych chwilach i podczas podejmowania ważkich decyzji.

Tytułowe Zawrocie jawi się tu jako miejsce magiczne, tajemnicze, pełne różnych sprzeczności. Piękna jest przyroda, ujmujący staje się dom skrywający rodzinne sekrety, intrygujące są relacje między Matyldą i kuzynostwem oraz ciotką, a także jej stosunek do wiszącego na włosku związku z przystojnym, ale zaborczym Michałem, który w odziedziczonym miejscu nie widzi niczego interesującego.
Wszystko to sprawia, że książka okazuje się historią szukania swoich korzeni oraz budowania tożsamości. To również piękna opowieść o drzemiącej w kobiecie sile, o dojrzewaniu do niezależności, także (a może nawet przede wszystkim) w duchowym znaczeniu.

Całość czyta się jednym tchem, z jednej strony chcąc poznać jej zakończenie, z drugiej żałując, że zbliża się finał (na szczęście to pierwsza część cyklu, więc rosnący w miarę czytania apetyt na więcej można poskromić, sięgając po drugi tom, czyli ?Górę śpiących węży?).
BEATA IGIELSKA