Książka opowiada o wzruszającej przyjaźni trojga dzieci – Mary, Dicona oraz – pozornie schorowanego chłopca – Colina.
Dziewczynka przyjeżdża z Indii po śmierci rodziców, do swojego dziwnego oraz stroniącego od ludzi wuja.W domu czuje się bardzo zagubiona ponieważ wuj, zrozpaczony po śmierci żony nie poświeca jej czasu oraz nieustannie podróżuje.
Dziecko zaprzyjaźnia się ze swoją pokojówką Martą –prostą dziewczyną ze wsi, dzieki niej poznaje też jej brata Dicona – sympatycznego młodzieńca który z czasem staje sie towaryszem jej zabaw w rozległych ogrodach jej wuja.
Mary pewnej deszczowej nocy, postawnowiwszy zwiedzić niezbadane dotąd pokoje, znajduje płaczącego, kalekiego chłopca-Colina..Jak sie wkrótce okazuje, chore dziecko jest synem jej wuja, którego on od śmierci żony nie chce widzieć na oczy.Dziewczynce jest jej bardzo żal ponieważ jest on święcie przekonany że jest chory od urodzenia na potworną chorobe od której urośnie jej garb, przez co nie może chodzić.Mary uważa to wszytsko za „stek bzdur” i spedza z chłopcem wiele godzin odwracając go od ponurych myśli o śmierci.
Pewnego dnia, biegnąc wokół zamkniętego i owianego tajemnicą ogrodu ,znajduje przypadkiem furtke oraz klucz.Jak się okazuje, zmarła w nim matka Colina.
Mary pokochała ten ogród i wraz z Diconem postanowia przywrócic go do życia, sadząc rośliny oraz wyrywając nagromadzone przez lata chwasty.
Postanawiają, że odtąd będzie to miejsce ich wspólnych zabaw. Udaje im się stworzyć baśniową oazę pełną pięknych kwiatów, zielonych drzew i krzewów.
Mare prtzyprowadza tam Colina który pod wpływem magi tego miejsca uczy się na nowo chodzić , co ku zaskoczeniu wszystkim zaczyna mu sie udawać.
Z czasem więź jaka łączy dzieci pozwala im dokonać prawdziwego cudu, nie tylko w chłopcem, lecz także z jego zgorzkniałym oraz uciekającym od przyszłośći ojcem.
