Tajemnica Jacoba

edziemy do Juraty, później rozpocznę magisterkę, więc też nie będę miała na nic czasu. A gdy skończę studia, będziemy już tylko dla siebie - mówiła rozmarzonym głosem. - Rozkręcisz do tej pory firmę? - Spojrzała na niego, udając że robi groźną minę. - Oczywiście - odparł. - Będziemy wtedy tylko dla siebie i może dla naszego dziecka? Podniosła z ręcznika głowę, robiąc wielkie, zdziwione oczy, ale napotkała na jego uśmiech. - No co? Nie myślałaś o tym? - Myślałam. - Pogładziła go po policzku. - To jak? Zgadzasz się? - Tak - odpowiedziała - ale po magisterce. - Zmarszczyła zabawnie nos. - Jestem taki szczęśliwy! - zawołał Maksym głośno, a echo kilka razy powtórzyło jego słowa. - Wariat! - Śmiała się. Gdy wrócili do Wrocławia, Jacoba nie było. - Mam nadzieję, że się nie zgubił - powiedziała Natalia, siadając na kanapie ze szklanką soku w dłoni. - Przez tyle lat nie zgubił się w Nowym Jorku, więc we Wrocławiu pewnie też sobie da radę. - Maksym roześmiał się. - Nie jesteś ciekaw prawdziwego powodu jego wizyty? - Natalia spojrzała badawczo na męża. - Myślisz, że tak przeżył rozstanie z Emmą? - Wiem, że przeżył bardzo. Ale to było ze trzy lata temu. Wtedy też rzucił szkołę. Ojciec wówczas nie poprosił nas o pomoc - wyjaśnił Maksym. - Czyli musiało wydarzyć się coś jeszcze - zauważyła Natalia. - Mówiłem ci. Podobno ma jakieś problemy. - Ciekawe jakie? - zastanawiała się. - Ojciec prosił, byśmy nie naciskali - przypomniał Maksym. - Ale on sam może nam nigdy nie powiedzieć, o co chodzi. - Natalia nie dawała za wygraną. - Ma prawo do prywatności. - Maksym wpatrywał się w żonę. - A my mamy prawo wiedzieć. - Była nieustępliwa. - W końcu póki co, u nas mieszka. - Kochanie, nie masz satysfakcji, że po prostu pomagasz drugiemu człowiekowi? - Mam, ale chciałabym wiedzieć, z jakiego powodu. - Na pewno nie jest mordercą ani złodziejem. - Maksym uśmiechnął się. - Skąd ta pewność? - Natalia spoglądała na męża spod przymrużonych powiek. - Wtedy ojciec nie poprosiłby nas o pomoc. Nie ryzykowałby twojego życia - ironizował. - Maksym, ciebie to bawi, a ja chciałabym wiedzieć. - Kochanie, ludzie powinni mówić o swoich problemach wtedy, gdy są na to gotowi, gdy czują taką potrzebę. Inaczej to takie rozdzieranie czyichś krwawiących ran. W ten sposób nie pomożemy Jacobowi. Nic na siłę się nie da zrobić - tłumaczył. - Chodźmy spać. Nie myśl już o tym. - Może masz rację. - Zamyśliła się. - Zaraz się położę. Przymknę tylko okna, żeby nas komary nie pogryzły. - Westchnęła. Zamykając okna, podeszła do tego wychodzącego na ogród. Prawie zaniemówiła z wrażenia. Hortensja znów stała po prawej stronie schodków. Mogła ją przestawić bezwiednie z prawej strony na lewą i o tym nie pamiętać, ale w końcu nie miała aż takich luk w pamięci, by ją ponownie przestawić z lewej na prawą i znów o tym zapomnieć. Wzięła głęboki oddech. Obiecała sobie, że nie będzie przysparzać dodatkowych zmartwień Maksymowi. Jakoś sama sobie z tym wszystkim poradzi. Teraz czuła się bezpieczna, bo mąż był w domu i czekał na nią. Poszła na górę i przytuliła się do niego. Spała jednak czujnie i gdy Jacob wrócił, spojrzała na ścienny zegar. Była piąta nad ranem. Rozdział piąty Dostępne w wersji pełnej Rozdział szósty Dostępne w wersji pełnej Rozdział siódmy Dostępne w wersji pełnej Rozdział ósmy Dostępne w wersji pełnej Rozdział dziewiąty Dostępne w wersji pełnej Rozdział dziesiąty Dostępne w wersji pełnej Rozdział jedenasty Dostępne w wersji pełnej Rozdział dwunasty Dostępne w wersji pełnej Rozdział trzynasty Dostępne w wersji pełnej Rozdział czternasty Dostępne w wersji pełnej Rozdział piętnasty Dostępne w wersji pełnej Rozdział szesnasty Dostępne w wersji pełnej Rozdział siedemnasty Dostępne w wersji pełnej Rozdział osiemnasty Dostępne w wersji pełnej Rozdział dziewiętnasty Dostępne w wersji pełnej Rozdział dwudziesty Dostępne w wersji pełnej Rozdział dwudziesty pierwszy Dostępne w wersji pełnej Rozdział dwudziesty drugi Dostępne w wersji pełnej Rozdział dwudziesty trzeci Dostępne w wersji pełnej Rozdział dwudziesty czwarty Dostępne w wersji pełnej Rozdział dwudziesty piąty Dostępne w wersji pełnej Rozdział dwudziesty szósty Dostępne w wersji pełnej Rozdział dwudziesty siódmy Dostępne w wersji pełnej Rozdział dwudziesty ósmy Dostępne w wersji pełnej Rozdział dwudziesty dziewiąty Dostępne w wersji pełnej KOREKTA Agata Chadzińska Dominika Trzaskowska PROJEKT OKŁADKI Izabela Puk ZDJĘCIA NA OKŁADCE ShutterStock ISBN 978-83-7569-704-9 (C) 2015 Dom Wydawniczy RAFAEL ul. Dąbrowskiego 16 30-532 Kraków : 12 411 14 52 e-mail: Plik opracował i przygotował Woblink