Tajemnica Carycy

"Tajemnica Carycy" to drugi tom przygód Agaty Śródki, restauratorki - celebrytki. Autorka znów zabiera nas w kulinarną podróż. Tym razem Agata wyrusza do zamku w Roztoce, gdzie ma się odbyć kulinarne show. Kucharz znany z poprzedniego tomu jako "zdeklarowany gej, mizogin, snob i diwa", przyjmuje zaproszenie, które wywołuje zaskakujący ciąg zdarzeń. Tematem przewodnim telewizyjnego programu jest jajo. Śródka robi wszystko, by udowodnić swoje kompetencje. W tym celu tworzy dzieło wzorowane na słynnym Faberge.

Książka pt. "Tajemnica Carycy" to świetnie skonstruowana powieść komediowa. Mamy w niej wszystkie elementy kryminału oraz zabawne dialogi. M.Starosta udowadnia, że komedia kryminalna wcale nie musi być prosta i banalna. Motyw, jakim posłużyła się pisarka, jest rzadko poruszany w książkach. Poznajemy historię jaj Faberge. Delfina, matka Michela opowiada historię jaja z miniaturą okrętu Pamięć Azowa. Zaintetesował mnie ten temat.

Mój zachwyt wzbudził język. Pisarka bawi się słowem, tworzy dowcipne powiedzonka, rozśmiesza czytelnika do łez. Oczywiście najzabawniej wypadały dialogi prowadzone z Michelem.

" - Jak to w końcu jest? Cahyca jest cahycą, ale nie jest Cahycą, chociaż jest Katarzyną, a jajo nie jest jajem, chciaż jest jajem. "

Małgorzata Starosta doskonale umiejscowiła fabułę. Autorka zwraca uwagę na ciekawe miejsca naszego kraju. Zamek w Roztoce został tak barwnie przedstawiony, że aż chce się tam pojechać.

Moim zdaniem całość wypadła lepiej od pierwszej części. W książce pojawia się wiele nowych postaci, np.tytułowa Caryca Katarzyna. Jest też sporo czarnych charakterów takich jak Wątły, Bidul i Car. Zagadka kryminalna jest skomplikowana. Nie szukamy mordercy, jak to często w kryminałach bywa, lecz ciągle zastanawiamy się kim była ofiara. Są zwroty akcji, fałszywe tropy i jest zaskakujący finał.

Na ostatnich stronach książki znajdziemy przepisy na dania znane z powieści, np.słynne flaczki wołowe.

"Tajemnica Carycy" to świetna komedia kryminalna. Nie brakuje w niej absurdalnych sytuacji i komicznych dialogów. Książkę czyta się szybko i przyjemnie. Polecam czytelnikom, którzy lubią czarny humor.

"Tajemnica Carycy" to drugi tom przygód Agaty Śródki, restauratorki - celebrytki. Autorka znów zabiera nas w kulinarną podróż. Tym razem Agata wyrusza do zamku w Roztoce, gdzie ma się odbyć kulinarne show. Kucharz znany z poprzedniego tomu jako "zdeklarowany gej, mizogin, snob i diwa", przyjmuje zaproszenie, które wywołuje zaskakujący ciąg zdarzeń. Tematem przewodnim telewizyjnego programu jest jajo. Śródka robi wszystko, by udowodnić swoje kompetencje. W tym celu tworzy dzieło wzorowane na słynnym Faberge.

Książka pt. "Tajemnica Carycy" to świetnie skonstruowana powieść komediowa. Mamy w niej wszystkie elementy kryminału oraz zabawne dialogi. M.Starosta udowadnia, że komedia kryminalna wcale nie musi być prosta i banalna. Motyw, jakim posłużyła się pisarka, jest rzadko poruszany w książkach. Poznajemy historię jaj Faberge. Delfina, matka Michela opowiada historię jaja z miniaturą okrętu Pamięć Azowa. Zaintetesował mnie ten temat.

Mój zachwyt wzbudził język. Pisarka bawi się słowem, tworzy dowcipne powiedzonka, rozśmiesza czytelnika do łez. Oczywiście najzabawniej wypadały dialogi prowadzone z Michelem.

" - Jak to w końcu jest? Cahyca jest cahycą, ale nie jest Cahycą, chociaż jest Katarzyną, a jajo nie jest jajem, chciaż jest jajem. "

Małgorzata Starosta doskonale umiejscowiła fabułę. Autorka zwraca uwagę na ciekawe miejsca naszego kraju. Zamek w Roztoce został tak barwnie przedstawiony, że aż chce się tam pojechać.

Moim zdaniem całość wypadła lepiej od pierwszej części. W książce pojawia się wiele nowych postaci, np.tytułowa Caryca Katarzyna. Jest też sporo czarnych charakterów takich jak Wątły, Bidul i Car. Zagadka kryminalna jest skomplikowana. Nie szukamy mordercy, jak to często w kryminałach bywa, lecz ciągle zastanawiamy się kim była ofiara. Są zwroty akcji, fałszywe tropy i jest zaskakujący finał.

Na ostatnich stronach książki znajdziemy przepisy na dania znane z powieści, np.słynne flaczki wołowe.

"Tajemnica Carycy" to świetna komedia kryminalna. Nie brakuje w niej absurdalnych sytuacji i komicznych dialogów. Książkę czyta się szybko i przyjemnie. Polecam czytelnikom, którzy lubią czarny humor.
...

Agata Śródka przyjeżdża do pałacu swojej znajomej, w którym kręcony ma być program kulinarny. Bohaterka ma być jedną z jurorów, a na domiar złego, ma wykonać kulinarne arcydzieło, które będą naśladować uczestnicy programu. Na terenie pałacu odnalezione zostały zwłoki mężczyzny, co znacznie komplikuje sytuację. Kim jest owy mężczyzna? W co uwikłała się znajoma Agaty? Czy do programu kulinarnego dojdzie?

Musicie wiedzieć, że komedie kryminalne trzeba lubić, jeśli ktoś nie jest zwolennikiem tego specyficznego poczucia humoru, to książka z całą pewnością nie przypadnie mu do gustu, ale jeśli umiecie spojrzeć na historię z przymrużeniem oka i oczekujecie czegoś lekkiego, co Was odpręży, rozbawi, zajmie myśli, to śmiało sięgajcie po ?Tajemnicę Carycy?.

Agatę, będącą znaną restauratorką doskonale znam z jej poprzednich perypetii. Wiadome jest, że tam, gdzie Śródka, tam będą kłopoty. Bohaterka jest mała ciałem, ale wielka duchem. Lepiej z nią nie zadzierać, bo pokarze swoje prawdziwe oblicze. Nie można jej odmówić temperamentu? i alkoholu. Prócz niej, w powieści występuje plejada przeróżnych postaci. Nie mogło oczywiście zabraknąć Michaela ? konsjerża pół-francuza, który nieustannie przekomarza się z restauratorką. Mamy tu też ciapowatych policjantów, równie ciapowatych bandytów oraz matkę Michaela, którą da się poskromić, choć wydaje się to niemożliwe.

Co prawda ?Wina wina? podobało mi się bardziej, ale przy ?Tajemnicy Carycy? również bawiłam się dobrze. Bardzo podoba mi się styl autorki oraz to w jak umiejętny sposób wyważyła kryminał i komedię, a wcale nie jest to takie łatwe zadanie. Gdy, któregoś z tych składników jest za dużo, może to w czytelniku wywołać irytację, znużenie lub przesyt. Tu fabuła została skonstruowana według mnie idealnie. Ciekawym zabiegiem jest również przedstawienie, kim jest morderca, nie wiemy natomiast, kim jest ofiara. Na ogół jest odwrotnie.

Drugi tom serii o Agacie Śródce to ciekawa, zabawna, nieprzewidywalna historia, która jest połączeniem niedomówień, nieporozumień, pomyłek, absurdu oraz humoru. Może i wszystko jest przerysowane, stereotypowe, ale to w końcu komedia i taka ta powieść właśnie ma być. Polecam Wam, jeśli poszukujecie czegoś lekkiego.

Amatorka różowych szpilek i detektyw amatorka powróciła i to w iście królewskim, a dokładnie carycowym stylu!
Witajcie serdecznie, zapraszamy na recenzje książki "Tajemnica Carycy" od Wydawnictwa Wab oraz od Małgorzaty Starosty.
"- Przestań, Stasiu, to chyba gej! Z takimi nie warto się kłócić, bo zaraz ci zarzuci, że szykanujesz mniejszości!"
Agata zostaje zaproszona do programu telewizyjnego jako jurorka. W tym samym czasie dostaje również zaproszenie od swojej znajomej do pałacu w Roztoce, by pomóc w otwarciu obiektu. Kobieta postanawia połączyć dwa wydarzenia i zorganizować jest w pałacyku przyjaciółki. Jednak zrządzenie losu sprawia, że w zamku zostają znalezione zwłoki pewnego mężczyzny. Co wspólnego z tym ma jajko faberge oraz mafijny boss? Na to pytanie znajdziecie odpowiedź oczywiście czytając książkę. A my zapraszamy na kilka zdań od nas.
Kochani na początek powiemy Wam, że ta część wywołała u nas banana na twarzy prawie przez cały czas czytania jej, na każdym kroku dosłownie spotykamy zabawne sytuacje, z których śmiałyśmy się jak głupie.Kochamy książki pani Małgorzaty i tym razem również się nie zawiodłyśmy
Książka "Tajemnica Carycy" jest kontynuacją przygód o Agacie Śródce, ale na spokojnie możecie czytać ją według nas jako osobną cześć, wszystko jest pokrótce wytłumaczone. No, ale oczywiście lepiej przeczytać obie książki ????
Książka jest plątaniną śmiesznych sytuacji, zabawnych tekstów oraz francuskich powiedzonek, wszystko to opakowane jest w zawiłą humorystyczną fabułę. Tym razem według nas jest jej więcej, pojawiają się nowe intrygujące postacie, opis niektórych na prawdę wywołały u nas niekontrolowane parsknięcia śmiechem,a szczegolnie w przypadku pracowników pewnego mafioza.
Opowieść czyta się bardzo lekko, bo takim językiem jest właśnie napisana. Od początku do końca, aż chce się czytać. Prostota i humor książki przekłada się na wszystkie pozytywne aspekty tej historii.
Widać, że autorka czuje swoje postacie, przeżywa z nimi przygody, ponieważ są bardzo realne, a szczegolnie odmienne. To znaczy, że każda jest inna, jedna ambitna, druga niezdarna, trzecia wyniosła, czwarta głupiutka, jednak tylko z wyglądu zewnętrznego. Różne, ale bardzo kolorowe i barwne postacie , dosłownie cała paleta emocji. Na końcu jest również Agata, która jest bardzo wielobarwną postaciom, zaskakuje swoimi czynami i oczywiście przede wszystkim tekstami i jak już wspomniałyśmy przy poprzednim tomie jej imię i zachowanie przypomina nam inną bohaterkę książek, dlatego tak bardzo ją polubiłyśmy. Bardzo spodobał nam się również Michel, który od początku do końca jest osobom przezabawną i trochę fajtłapowatą, jednak wywołuje wrażenie uśmiechu za każdym razem kiedy pojawia się w książce.
Powieść ta to kolejna komedia kryminalna, którą należy odchaczyć na swojej liście komedii kryminalnych, jeżeli taką macie oczywiście. Dlaczego warto ją przeczytać? Dla humoru, dla relaksu, dla chwili zabawnego spokoju, chociaż wywoła u was wiele niezapomnianych przeżyć, dla samej fabuły i akcji, które są zaskakujące, chociaż już na poczatku wiemy kto zabił, to fala intryg i zawirować oraz prześmiewczy dialogów, sprawia, że chce się czytać dalej.
Nam się bardzo podobała i polecamy wam ją wam serdecznie. Miłego dnia kochani

?Tajemnica carycy? to kolejna zabawna i inteligentna komedia kryminalna Małgorzaty Starosty o przygodach restauratorki Agaty Śródki, której towarzyszy cała plejada niebanalnych bohaterów.
Przystojny podkomisarz, który zachowuje się niczym słoń w sklepie z porcelaną na widok pięknej pani prokurator, sierżant, który nie grzeszy urodą, ale imponuje inteligencją i błyskotliwością umysłu. Mafijny boss o statusie świadka koronnego i jego nieudaczna świta. Katarzyna, zwana ?carycą?, zmieniająca mężów jak rękawiczki, której po każdym rozwodzie zwiększa się saldo na koncie bankowym. Przeuroczy pyskaty Michel, mistrz kuchni i focha, wraz ze swoją ukochaną maman. Całości dopełnia oczywiście jedyna w swoim rodzaju i niezastąpiona Agata. Wiadomo gdzie diabeł nie może, tam Śródkę pośle.

Rzeczona Katarzyna, tym razem na cel obrała sobie rosyjskiego milionera, który jest tak w niej zakochany, że bez namysłu w prezencie ofiarowuje jej wymarzony zamek w Roztoce. Stan zamku jest dość opłakany, ale od czego są ekipy remontowe i odpowiednie nakłady finansowe. Prace wrą, a robota fachowcom w ręku się pali, tylko że do szumnego otwarcia pozostało już niewiele czasu, a tu niespodziewanie ogrodnik natrafia na ukatrupionego delikwenta, którego ktoś zakopał w ogrodzie. Te nieoczekiwane znalezisko burzy plany rezolutnej rozwódki, bo zamiast oczekiwanych gości pojawiają się w pałacu technicy kryminalistyki, pani prokurator i dwójka dość oryginalnych śledczych. Katarzyna, to nie w ciemię bita babka, widząc, że cały ten rozgardiasz pokrzyżuje jej plany, postanawia ściągnąć do pomocy swoją serdeczną przyjaciółkę Agatę, z czego ta skwapliwie korzysta, widząc w tym szansę połączenia otwarcia podwoi zamku z kulinarnym telewizyjnym talent show, w którym ma być jurorką. Oh mon Dieu, teraz to się będzie działo. Nic nie idzie po myśli kobiet. Czego tu nie ma wspaniały zamek, mafia, nieznany ukatrupiony delikwent w ogrodzie, tajemnicze jajo, kilogramy czekolady, ostre flaczki, wódka, hałaśliwa ekipa telewizyjna i kobitki z charakterem, gdzie prym wiedzie Agata, z którą żartów nie ma.

Małgorzata Starosta to dla mnie niekwestionowana mistrzyni komedii kryminalnej, która jak zwykle zachwyciła mnie pięknym językiem, barwnymi postaciami i mistrzowsko skonstruowaną intrygą kryminalną. Poza wybitnym humorem sytuacyjnym, który mnie niezmiennie bawi, autorka urzekła mnie cudownie ironicznymi dialogami i kreacją niebanalnych postaci na czele z Agatą, kompaktową kobitką na niebotycznych szpilkach, która tym razem zamiast winem koi nerwy wódką. Potem prym wiedzie Michel, który aktualnie dał się poznać w bardziej elokwentnej wersji, jego wymowa r, bawi do łez. No i Katarzyna, która kreuje się na naiwnego głuptaska, a wcale nim nie jest. Resztę dopełnia para różniących się od siebie pod każdym względem śledczych, a na koniec wisienką na torcie są przekomiczne postaci mafiosów.

Głównym atutem tej powieści nie jest szukanie mordercy, bo właściwie kim on jest, wiadomo to od samego od początku, ale są nim sytuacje nie do ogarnięcia, nieustanne nieporozumienia i zabawne pomyłki. Potem to mieszanka wielobarwnych postaci, oryginalnych i komicznych, momentami karykaturalnych wręcz, ale są tak cudowni i sympatyczni, że nie sposób ich nie polubić. Wszystkich bez wyjątku. Autorka cały czas zwodzi, podrzuca fałszywe tropy, doskonale bawi skrzącym się dowcipem i sarkastycznymi dialogami, a na koniec raczy oryginalnymi przepisami kulinarnymi. ?Tajemnica carycy? to prawdziwa uczta literacka na bardzo wysokim poziomie, gdzie zachwyt budzi nie tylko nienaganny język, ale niesamowita wiedza autorki o różnych regionach naszego kraju, do których chętnie zabiera swoich czytelników. Relaks i rozrywka w czystej postaci, gdzie uśmiech nie schodzi z twarzy od samego początku do końca. To wspaniała niebanalna komedia kryminalna, którą warto przeczytać. Co ja mówię, nie tylko warto, ale trzeba.

Za mną kolejna już książka Małgorzaty Starosty i kolejna świetna komedia kryminalna. Książki Małgosi czyta się z ogromną przyjemnością.

Znana z pierwszej części - ?Wina wina?, ironiczna restauratorka Agata Śródka kolejny raz znajdzie się w centrum zagadki kryminalnej. Wyjazd do pałacu koleżanki i finał kuchennego talent show z udziałem Śródki nie może odbyć się bez przeszkód. Musi wydarzyć się coś spektakularnego, jak np. odkrycie zwłok w pałacowym ogrodzie.

Świetnie wykreowani bohaterowie, przemyślana akcja, ironiczne poczucie humoru i co chwilę nowe zagadki ? to znajdziecie w książce ?Tajemnica carycy?. Książki Małgorzaty Starosty czyta mi się rewelacyjnie. Kolejny już raz autorka ruszyła moją wyobraźnię i czytając, miałam wrażenie, że oglądam komedię. Czytało mi się tę książkę bardzo szybko i co chwilę śmiałam się sama do siebie, lub czytałam fragmenty mężowi. Chciałabym zobaczyć ekranizację tej książki.

Jeśli macie chęć pośmiać się rozwiązując zagadki kryminalne, to gorąco Wam polecam ?Tajemnicę carycy?, ale najpierw poznajcie ?Winę wina?.

Jeśli ktoś lubuje się w komediach kryminalnych lub chciałby po raz pierwszy spróbować tego ?miodu? ? z pełną odpowiedzialnością polecam znajomość z Agatą Śródką ? bohaterką serii Małgorzaty Staroty.
Agata jest jest niemal 50-letnią letnią kobietą sukcesu. Restauratorką celebrytką. Przedsiębiorczą babką z klasą. Choć waży i mierzy niezbyt wiele ? żyje pełnią życia, nie tylko swojego.
Przeżywszy ponad 25 lat w małżeństwie, dorabiając się dzieci i wnucząt, ?przyszła kryska na matyska i dynda?. Kobieta porzuciła niewiernego męża i aktualnie wiedzie szczęśliwe życie jako właścicielka późnobarokowego pałacyku w malowniczej wielkopolskiej wsi.
Pewnego dnia ta znana w kraju restauratorka zamieszana nie tak dawno w niebanalną kryminalną historię zostaje zaproszona do jurorowania w finale telewizyjnego talent show. Tematem przewodnim ma być wykonanie jadalnej repliki jaja Faberge. Zupełnie przypadkiem, w tym samym czasie, szkolna przyjaciółka Agaty, Katarzyna zwana ?carycą?, prosi ją o przyjazd do remontowanego pałacu i pomoc w przygotowaniu uroczystego otwarcia hotelu. Śródka będąc w swoim żywiole postanawia upiec dwie pieczenie na jednym ogniu. Zaprasza więc ekipę telewizyjną do rezydencji w Roztoce.
Tymczasem na terenie pałacowego ogrodu właścicielka wraz z ogrodnikiem odkrywają zwłoki mężczyzny..
Tajemnicza zbrodnia pod Jaworem staje się o przyczyną niezłego galimatiasu. Co niektórych dotknie ?ciężki przypadek szlagu, możliwe, że nawet zmutowanego?. Inni będą widzieli tylko ?syf, kiłę i mogiłę?. Jeszcze innym tusza uratuje życie.
Z każdą chwila wydarzenia nabierają tempa, akcja się zagęszcza. Piękna polszczyzna zachwyca.

?Tajemnica carycy? to zabawna, inteligentna i nietuzinkowa komedia kryminalna. Tu trupy walają się po ogrodzie, persony medialne czarują cuda z czekolady, a jak jakimś cudem nie ma w pobliżu wina, to i wódeczka się nada.
Małgorzata Starosta po raz kolejny funduje nam nie lada gratkę.
Na koniec dostajemy jeszcze bonus w postaci garści pysznych przepisów, które po prostu trzeba przetestować.


Polecam.

Brawurowa kontynuacja przygód słynnej restauratorki i celebrytki Agaty Śródki zachwyca jeszcze mocniej! Niskopienna kuchmistrzyni znowu urządzi niezłą hecę, wyruszając na występy gościnne. Na scenie pojawią się: królowa, caryca i markiza, martwy bohater w postaci zwłok, policja, mafia, Rosjanie i dzieła sztuki... nie tylko kulinarnej. "Tajemnica carycy" to pyszna, soczysta komedia kryminalna serwująca błyskotliwe dialogi i nieobliczalnych bohaterów. Świetna zabawa!

Kto się czubi, ten się lubi? Bohaterowie lubią się więc bardzo! Uwielbiam te przepychanki słowne, celne riposty, poczucie humoru oraz wdzięk ? nieobcy nawet zuchwałym i wyrachowanym żmijom, które snują swoje intrygi. Przebiegłe knowania, podstępy ? wszystkie sztuczki dozwolone, by sięgnąć po nagrodę. Przeszkody będą, oczywiście. A to trup się jakiś znajdzie, jakby źle mu było w głębokim dole, a to całkiem żywa dotychczas osoba zgłosi się nieświadomie na ochotnika do testów na wytrzymałość kości po upadku ze schodów. A to gangsterzy zechcą zgarnąć precjoza. A to wódka pita szklankami osłabi. Nie ma lekko!

Nieustannie zadziwiona jestem tym, jak Gosia Starosta buduje postaci. Wystarczy kilka zdań i już mam wrażenie, jakbym je znała! Nie ma najmniejszego dystansu, od razu jestem z nimi w akcji. Nawet czarne charaktery dają się lubić, wywołują uśmiech i współczucie, gdy przez swoją ciapowatość wpadają w tarapaty.

Śródka to taka babka, co by diabłu łeb urwała. Cóż to dla niej zasiadanie w jury konkursu kulinarnego, czy przygotowanie jaja Faberge z czekolady. Cóż kłody rzucane pod nogi obute w pantofelki na niebotycznym obcasie. Agata przechodzi nad takimi problemami z wdziękiem i klasą. Prosto do celu.

Gorąco polecam!