Ta trzcina żyje

Epicka powieść opisująca dzieje Korei od 1881 roku do ponownego odzyskania niepodległości pod koniec lat czterdziestych XX w. Książkę poprzedza wstęp autorki wprowadzający czytelnika w świat powieści i przybliżający mu historię tego regionu. Drobiazgowa analiza wydarzeń tego okresu, motywów postępowania bohaterów powoduje, że czujemy się niemalże uczestnikami tych zdarzeń. Podziwiamy nieustanne dążenie postaci z kart powieści, do odzyskania niepodległości, ich odwagę w obliczu niebezpieczeństwa oraz wielki szacunek do swojej historii i kultury. Widzimy jak dużą rolę odegrało chrześcijaństwo w dwudziestowiecznej historii Korei. Jednakże oprócz niewątpliwych zalet popularno-naukowych, książka ma również swoje wady. Relacje międzyludzkie są niespójne, dorosłe wymagania względem małych dzieci; małżonka, która czasami jest partnerem do rozmowy, a czasami istnieje tylko po to, by zajmować się mężem i domem, sprzeczne informacje o najbliższej rodzinie głównej bohaterki, to wszystko sprawia, że warstwa obyczajowa narracji jest ułomna. Mamy wrażenie, że niektóre decyzje bohaterów są podyktowane chęcią opisania przez autorkę konkretnych wydarzeń, a nie wynikają bezpośrednio z treści książki. Priorytet warstwy historycznej nad obyczajową sprawia, że książka miejscami jest po prostu nudna.