Szpiedzy na Bałkanach

Furst miał do dyspozycji bogate tło historyczne. Umieścił akcję ?Szpiegów na Bałkanach? w bardzo dynamicznym okresie, a zdaje się, że nie wykorzystał tego do końca. Skupił się przede wszystkim na szlakach przerzutowych na południu Europy, co jest ogromną zaletą, ale niestety zaniedbał przy tym całą resztę. A jest to temat, z którego naprawdę wiele można wycisnąć. Również bohaterowie są niedopracowani ? Costa Zannis wydaje się być bardzo interesującą postacią, ale znowu - Furst nie wydobył z niego głębi. Szkoda, bo w tym greckim szpiegu tkwi ogromny potencjał i widać to już po pierwszych kilku stronach. Plusem jest bardzo subtelny wątek miłosny, który prawie niezauważalnie wtapia się w fabułę. W ogóle postaci kobiece są najlepiej zarysowane, choć zajmują raczej drugoplanowe miejsce.
Książki podejmujące tematykę wojenną zwykle pochłaniam w zaskakującym tempie, niezależnie od języka czy stylu autora. Niestety, w tym wypadku tak nie było. Bardzo ciężko brnęłam przez kolejne strony, a dosyć mała czcionka jeszcze to pogarszała. I tutaj nie jestem do końca pewna czy to typografia zupełnie mi nie podeszła czy też styl autora był tak ciężkostrawny. Tak naprawdę ?Szpiedzy na Bałkanach? to lektura wciągająca tylko w nielicznych momentach. Większa część się ślimaczy, a nawet nudzi. Są jednak tacy, którzy autora bardzo chwalą, więc może należy przeczytać więcej niż jedną książkę, aby wyrabiać sobie zdanie i podejmować się jakiejkolwiek oceny. Nie wykluczam, że i ja się przekonam. Kiedyś.