Szkice do trzeciego dziennika (twarda)

Opis produktu:

  Trzecia, ostatnia część niezwykłych dzienników jednego z najwybitniejszych
umysłów Europy XX wieku.

  Trzy lata, w czasie których powstawały zapiski do Dziennika 1946-1949 , autor w dużej mierze spędził na po podróżowaniu po europejskich, w tym polskich, miastach. Relacje z miejsc i zdarzeń sprawiają, że książka jest historycznym świadectwem odbudowy, podnoszenia się Europy z gruzów po niedawno zakończonej wojnie, czemu autor - architekt z wykształcenia - poświęcił wiele uwagi. Przede wszystkim jest to jednak zapis refleksji - i tych, które rodząc się pod wpływem napotykanych, obecnych wciąż w ludziach oraz miejscach śladach wojny, dotyczą moralności, nieoczywistości dobra i zła. I tych o prostych, bliskich każdemu człowiekowi prawdach życiowych. W tych rozmyślaniach więcej jest jednak pytań niż odpowiedzi. Połączenie rożnych form literackich sprawia, że "Szkice do trzeciego dziennika" to - jak widział go sam autor - swoista mozaika. Anegdoty, aforystyczne dialogi, listy, wątki autobiograficzne przeplatają się z literacką fikcją: szkicami utworów, z których wiele zostało później wydanych. Duża dawka autotematyzmu, rozważania o sztuce i literaturze, wzmianki o innych pisarzach i dziełach umożliwiają choć w części poznanie umysłu wielkiego twórcy, jakim był Max Frisch.


 `To wielka literatura, a także świadectwo europejskiej historii.`
  Peter von Matt, Prezes Fundacji Maxa Frischa



Max Frisch (1911-1991) - jeden z najbardziej znanych szwajcarskich twórców, pisarz, dramaturg, eseista i pamiętnikarz. Z wykształcenia architekt, po światowym sukcesie wydanej w 1954 roku powieści "Stiller" zamknął biuro projektowe i w pełni poświecił się pisaniu. Rangę dramatopisarza światowej klasy zawdzięcza utworowi "Biedermann i podpalacze" - jednemu z kilkunastu dramatów, które znajdują się w jego dorobku. Autor powieści: "Homo Faber: relacja" (wyd. polskie 1959), "Stiller" (wyd. polskie 1960), "Powiedzmy Gantenbein", (wyd. polskie 1965) i "Montauk" (wyd. polskie 1978); opowiadań oraz dzienników. Uhonorowany licznymi literackim nagrodami (m.in. German Book Trade Freedom Prize w 1976, Neustadt International Prize for Literature w 1986, Heinrich-Heine-Preis w 1989 i im. Hermanna Hessego w 1989) oraz tytułami honorowymi kilku europejskich i amerykańskich uniwersytetów.

Przekład: Małgorzata Łukasiewicz