Szeptucha (pocket)

Fanstatyczna historia, nespotykane przygody, wyjatkowi bohaterowie a fabula niezwykla. Bardzo klimatyczna seria, magiczna i czarodziejska a jednoczesnie umiejscowiona w obecnych czasach. Nigdy wczesniej and pozniej nie przeczytalam czegos podobnego. Genialne!!!

W całości kupiłam świat wykreowany przez autorkę. Słowiańskie istoty pląsające w nocy po lesie sprawiły, że już nigdy nie spojrzę tak samo na zagajnik za domem. Muszę również wspomnieć, że pochodzę z województwa Świętokrzyskiego, a owa wioska z książki to Bieliny leżące niedaleko Kielc. To tylko pogłębiło moją obsesję, bo "Szeptucha" wciągnęła mnie nie na żarty. Mityczne stworzenia wplecione w podobną nam rzeczywistość to niesamowity i oryginalny pomysł. Autorka zaserwowała nam powieść, którą czyta się bardzo lekko, a przy tym pełno w niej świeżości. Ponadto myślę, że jest to niezwykle przyjemny sposób, by poszerzyć wiedzę o rodzimych wierzeniach. Ogromną zaletą jest humorystyczny wydźwięk całej historii. Sceptycyzm Gosi bardzo przypadł mi do gustu. Dziewczyna twardo stąpa po ziemi i niełatwo ją zastraszyć- no chyba, że w okolicy są kleszcze, których nie znosi. Swoją drogą wcale jej się nie dziwię. Absurdalne obsesje, fobie i niewyparzony język Gosi to mieszanka wybuchowa, która często stwarza podłoże do komicznych sytuacji. Mnie niejednokrotnie ciężko było powstrzymać śmiech. Jest również bohaterką, którą bardzo szybko polubiłam. Z tego, co zasłyszałam, niektórych jej zachowanie doprowadza do szewskiej pasji, ale ja odnalazłam w niej bratnią duszę. Hymm...może moja nieporadność też doprowadza innych do szału? No cóż, trudno! Postać Mieszka jest owiana tajemnicą, a przez to jeszcze bardziej intryguje. To młody, przystojny mężczyzna, dość zdystansowany i chłodny. Myślę, że druga część nakreśli nam dokładniej jego sylwetkę, a przynajmniej mam taką nadzieję. Sprawdzę to na pewno! Bardzo podobało mi się to, że autorka nie skupiła fabuły na relacji dwóch głównych bohaterów. W historii pełno barwnych postaci, które odgrywają mniej lub bardziej istotne role. Dużo jest także wątków pobocznych, dzięki którym powieść jest ciekawsza, a czytelnikowi ciężko się z nią rozstać. Dzieje się sporo i nie brak nieoczywistych zwrotów akcji. W tle ożywających słowiańskich wierzeń rozgrywa się romans, który mimo, że nieco oczywisty, doprowadza czytelnika na skraj wytrzymałości. Nie jest to typowe, ckliwe "romansidło" jednak uważam, że ten wątek został bardzo zgrabnie zbudowany przez autorkę. Lektura dostarczyła mi wielu wrażeń, odpowiedniej dawki czarnego humoru i nieprzewidzianych zwrotów akcji. Poza tym zakochałam się w świecie słowiańskich bóstw, który jest niesamowicie bogaty i barwny, a tak często zapominany. Cieszę się, że autorka pokusiła się o wykorzystanie elementów starych podań. Ponadto książkę czyta się z napięciem praktycznie od pierwszych stron. Bardzo łatwo zatracić się w świecie wąpierzy, rusałek, ubożąt i słowiańskich bogów. Kiedy ją odkładałam, co robiłam bardzo niechętnie, magiczne stworzenia i tak nie opuszczały moich myśli. "Szeptucha" to powieść z ogromnym potencjałem, który, mam nadzieję, zostanie w pełni wykorzystany w kolejnych tomach. Mnie nie pozostaje nic innego, jak gorąco zachęcić Was do przeczytania tej porywającej i magicznej książki. Ja nie zwlekając sięgam po drugi tom, bo nie umiem sobie go odmówić. Kto wie? Jeśli dotrzyma kroku pierwszej części to być może Katarzyna Berenika Miszczuk zyska we mnie wierną fankę. Nigdy nie przypuszczałam, że będę wzdychać do twórczości polskiej pisarki- a jednak!

Styl autorki jest lekki i przyjemny, jej książki wręcz się pożera! Pomysł na fabułę tej serii moim zdaniem jest bardzo trafiony. Wykorzystanie słowiańskich wierzeń i stworzenie alternatywnego świata sprawiły, że gdy tylko sięgałam po tę książkę, po prostu się wyłączyłam, a historia głównej bohaterki wręcz mnie pochłonęła.

Bohaterowie są ciekawi i na długo zapadną mi w pamięci. Zwłaszcza Mieszko, Gosia i Baba Jaga. Polubiłam Gosię, która jest nieco niezdarna, panicznie boi się kleszczy i jest bardzo nowoczesna, co w połączeniu ze stażem jaki musi odbyć na wsi tworzy mieszankę wybuchowa. Mieszko, Mieszko, Mieszko... Co tu dużo pisać - nieziemsko przystojny, przy okazji również bardzo opiekuńczy, odpowiedzialny i odważny. Wielkim plusem jest również ogrom magicznych istot, które dokładnie zostały przez autorkę opisane i wielokrotnie pojawiały się w książce. Już same nazwy intrygują- ubożęta, rusałki, topielce, porońce, strzygi... Niejednokrotnie pojawiły się przepisy i składniki wielu mikstur czy maści, co jest kolejną zaletą tej pozycji.

Szeptucha to romans, z nutką szalenie ciekawej fantastyki i ogromnej dawki humoru. Klimat tej książki jest niesamowity- bardzo tajemniczy, szalenie wciągający i interesujący. Opisy nadprzyrodzonych istot, ziółek i mikstur z pewnością najbardziej się do tego przyczyniły. Ogromną zaletą tej pozycji jest również akcja. Tu ciągle się coś dzieje, nie ma czasu na nudę i na próżno szukać nudnych, długich opisów. Akcja jest wartka, dialogi dynamiczne i bardzo naturalne. Część przeczytałam, a część wysłuchałam dzięki audiobookowi. Lektorka powinna dostać medal! Tak dobrego audiobooka, jeszcze nigdy nie słuchałam. Nawet, gdy sama czytałam książkę to w głowie rozbrzmiewał mi piękny głos lektorki.

Podsumowując, Szeptucha to lekka, przyjemna i wciągającą historia, okraszona dużą dawka humoru. Dzięki niej przeniesiecie się w całkowicie inny świat! Już nie mogę się doczekać aż poznam dalsze losy bohaterów!