Dla zrozumienia książki o Szamilu Basajewie niezbędna jest wiedza na temat jej autora. Mirosław Kuleba był korespondentem na obu wojnach czeczeńskich. Współpracował z zielonogórską „Gazetą Nową”, „Dziennikiem Polskim” i „Rzeczpospolitą”. Specjalizuje się w tematyce czeczeńskiej, Czeczenii poświęcił swoje znakomite publikacje m.in. Czeczenia- Miecz Proroka”, „Odsłony wojny” .Kuleba spędził długie miesiące na frontach obu czeczeńskich wojen, co pozwoliło mu poznać ich naturę, spotkać bojowników i dowódców polowych, nawiązać przyjaźnie. Mirosława Kulebę wyróżnia jeszcze jeden szczegół : jako jedyny Polak otrzymał najwyższe państwowe odznaczenie Czeczeńskiej Republiki Iczkeria - order Quomran Turpał.(Bohater Narodu).
Szamil Basajew to najbardziej kontrowersyjny i najbardziej znany czeczeński bojownik. Dla jednych terrorysta, nie wahający się poświęcić życia bezbronnych dzieci, dla innych bohater, który wstrzymał ludobójczą wojnę w 1996r. Nie znajdziemy tu prostych etykietek bohater-terrorysta. To wnikliwa analiza żołnierskiego obowiązku, rozpatrywana przez pryzmat własnych wojennych doświadczeń jak również w oparciu o autorytety z zakresu etyki wojskowej. Czy jeśli naród jest atakowany w sposób rażąco sprzeczny z wszelkimi międzynarodowymi konwencjami to żołnierz ma prawo odpowiedzieć w ten sam sposób ? To właśnie robił Basajew, terrorem odpowiadał na terror. Praca Kuleby to jednocześnie zwięzłe studium najnowszej historii Czeczenii, od upadku Związku radzieckiego po trwającą do dziś II wojnę czeczeńską. Historii w zaskakujący sposób przypominającej naszą własną, z tym samym charakterystycznym elementem- walki z rosyjskim najeźdżcą.
Wielu opisanych wydarzeń autor był naocznym świadkiem, inne pochodzą z bezpośrednich relacji ich uczestników, trudno o bardziej autentyczny przekaz.
Zwraca uwgę dobry warsztat językowy. Dynamiczne opisy walk, przeplatają się z refleksjami na temat wojny, Czeczenów i milczenia świata, godzącego się na ludobójstwo. Niezwykłe jest „oczytanie” Kuleby. Powołuje się na filozofów: Platona Arysotelesa Helvetiusa, analizując etykę prowadzenia wojny przywołuje prace Józefa Marii Bocheńskiego „Patriotyzm, męstwo, powinność żołnierska”, natomiast porównując Czeczenów do bohaterów z antycznych eposów opiera się na „Heroic Poetry” Maurie Poura. Nie jest to bynajmniej pełna lista.
Książkę tę warto przeczytać nie tylko z powodów wymienionych powyżej. Należy pamiętać, że Rosja z jej imperialnymi, najbardziej ponurymi skłonnościami, odrodziła się z czeczeńskiej krwi, wytoczonej w 1999r. Początek II wojny czeczeńskiej to jednocześnie odrodzenie tego, czego obawiał się wolny świat od setek lat. O tym także pisze Mirosław Kuleba.
