Powieść Stefana Żeromskiego "Syzyfowe prace" ukazała się w 1897 roku. Książka ta stanowi przede wszystkim cenny materiał historyczny. Ukazuje nam naszą ojczyznę w krytycznej dla niej sytuacji, kiedy nie było jej na mapach. Duch Polski zaś istniał jedynie w sercach Polaków. Dzięki książce Żeromskiego poznajemy ich życie codzienne. Ludzi mieszkających na wsi oraz tych z miast. Zarówno jednym i drugim nie wiodło się najlepiej, gdyż po powstaniu styczniowym wielu straciło swój majątek. Przykładem takiej rodziny byli rodzice Marcina Borowicza, głównego bohatera powieści Żeromskiego. Akcja "Syzyfowych prac" toczy się wyłącznie w zaborze rosyjskim, gdzie próby wynaradawiania Polaków były najzacieklejsze. Do metod rusyfikacji uczniów należał zakaz mówienia po polsku lub wmawianie im wyższości rasy rosyjskiej nad naszą. Niektórzy poddali się jej, tak jak młody Borowicz. Zaś inni, tacy jak Zygier stawiali jawny sprzeciw i chcieli uświadomić ludziom potrzebę wolności. Sądzę, że książka nie zaciekawia młodzieży i nie śledzi się jej z zapartym tchem. Jednak powieść Żeromskiego zmusza do myślenia i sprawia, że doceniamy wolność słowa i ojczyzny.
książka 
