Światło w środku nocy

Siła kobiet ? o najnowszej powieści Jojo Moyes

?Światło w środku nocy? autorstwa Jojo Moyes to lekka forma i ważna treść w jednym. W moim przekonaniu nie jest to jedynie zwykła ?obyczajówka?, opowiada bowiem nie tylko o życiu codziennym ludzi w Kentucky (USA) w pierwszej połowie XX wieku, ich problemach, pracy, miłościach, ale przede wszystkim o odważnych, silnych kobietach w środku głębokiego patriarchatu.
Główne bohaterki łamią panujące w miasteczku Baileyville konwenanse, dostarczają książki, docierając do najtrudniej dostępnych domów okolicznych obszarów wiejskich ? prowadzą konną bibliotekę. Przy okazji ratują kilku osobom życie i wspierają wielu ludzi w kłopotach. Potrafią bezkompromisowo przeciwstawić się złu, z narażeniem reputacji, a nawet swojego życia.
Moyes prowadzi narrację spokojnie, ale od samego początku wciągająco. Mimo grubości powieść pochłania się ekspresowo. Niewątpliwym atutem książki są jej bohaterowie ? nie tylko wspomniane kobiety zostały świetnie i ?żywo? ukazane. Ciekawą kreacją męską jest m. in. Benett ? młody, przystojny i bogaty, ale całkowicie podporządkowany ojcu, mający problem z życiem intymnym i kompletnie nic z tym nierobiący, zamiatający wszystko pod dywan. Uważam, że jest to bardzo wiarygodna psychologicznie postać.
Książka niewątpliwie daje do myślenia ? jest przepełniona empatią, a jednak równocześnie przedstawia bolesne sprawy z dużą bezpośredniością. Można ją polecić każdemu, kto nie jest obojętny na dobrą literaturę.

Nowa powieść Jojo Moyes przenosi nas do Kentucky pierwszej połowy XX wieku, do niewielkiej górniczej miejscowości ukrytej wśród gór.

Młoda Angielka poślubia przystojnego Amerykanina i wyjeżdża z nim na drugi koniec świata. Historia niemalże jak z bajki, jednak bez szczęśliwego zakończenia, bo mąż nie traktuje jej jak żony, a teść cały czas ingeruje w ich życie. By wyrwać się z czterech ścian, w których się męczy, Alice dołącza do tworzonej przez kobiety obwoźnej biblioteki. Przemierzając konno trudne tereny, nawet zimą dostarczają ludziom rozrywki i pomocy.

To wokół biblioteki zaczyna się toczyć jej życie, jego sens. Tu nawiązuje prawdziwe przyjaźnie, poznaje okolicznych mieszkańców i ich problemy.
Nie wszystkim jednak podoba się biblioteka. Niektórzy, kierowani zawiścią i obłudą, zrobią wszystko by ją zamknąć.

Autorka ukazuje lokalną społeczność, z całym wachlarzem nękających ją problemów od przemocy wobec kobiet, rasizmu, nieludzkich warunków pracy górników, po brak podstawowej edukacji.

Pokazuje również żywioły natury. Jej piękno, gdy kroczymy trudnymi górskimi szlakami wraz z bibliotekarkami. I jej surowość, gdy niszczona przez ludzką chciwość, obraca się przeciw człowiekowi i sama niszczy wszystko co stanie jej na drodze.

To wzruszająca opowieść, wzbudzająca wiele emocji. Od rozbawienia, przez dumę, aż do złości. O kobietach walczących o siebie, swoje szczęście i godność, przekraczających zwyczajowo przyjęte w ówczesnym czasie granice tego co kobietom wypada i wolno.

Tytułowe światło w środku nocy możemy potraktować dosłownie, jako miliony świetlików rozświetlających magicznie okoliczne góry. I metaforycznie, jako walkę kobiet w patriarchalnym świecie, czy rolę książek i edukacji w tym oddalonym zakątku. Możemy też odnieść do trudnego życia osobistego naszych bohaterek. Czy i dla nich rozbłyśnie światło w środku nocy?

Cudowna, mądra powieść.

"Światło w środku nocy" Jojo Moyes

"Możesz spojrzeć na świat w zupełnie inny sposób. A potem ten piękny obraz pozostaje wypalony w twojej głowie. Nosisz go, gdziekolwiek jesteś. I nigdy nie zapomnisz".

Zapewniamy konie, książki i pensję w wysokości 28 dolarów miesięcznie - czyż to nie brzmi jak oferta pracy marzeń? Nie dla wszystkich, a już zwłaszcza w Baileyville - małym, dusznym miasteczku w Kentucky. Szlachetna idea konnej biblioteki zdecydowanie kłóci się z dotychczasowym ładem społecznym. To mężczyźni pracują a kobiety dbają o dom i dzieci. A gdy się okazuje, że za bibliotekę będzie odpowiedzialna Margery OHare - kobieta, która absolutnie nie przejmuje się opiniami na swój temat, głosy sprzeciwu i wątpliwości są coraz głośniejsze.

Kobiety z misją
Jedną z pierwszych "pań od książek" jest Alice - kobieta rozczarowana życiem mężatki. Jest Angielką, dla której ślub z przystojnym Amerykaninem miał być wybawieniem od monotonii wyspiarskiego życia. Tylko, że amerykański sen niewiele różni się od tego angielskiego... Poczucie wyobcowania, teść o zapędach tyrana, ciągle nieobecny mąż i samotność, która coraz bardziej dokucza jej w pustym domu - tak wygląda jej codzienność.
Uparty charakter sześciu (!) bibliotekarek, wielogodzinne podróże w siodle i budowanie społecznego zaufania zaczynają z czasem przynosić efekty. Aż do pewnego dnia, kiedy to zostaną posądzone o rozpowszechnianie zakazanej książki, która rzekomo mąci w głowach przyzwoitym ludziom... A nad biblioteką zaczynają się zbierać prawdziwe burzowe chmury.

Lekcja życia
Jojo Moyes znowu to zrobiła. Znowu mnie oczarowała swoją historią, wzruszyła do łez i naładowała dobrą energią. "Światło w środku nocy" jest pewnym ewenementem w twórczości autorki - w całości jest to powieść historyczna, rozgrywająca się w 1937 r. Z detalami kreśli obraz małego, sennego miasteczka i jego mieszkańców, ale ucieka od generalizowania i tworzenia świata czarno - białego. A wręcz przeciwnie - docenia różnorodność ludzkich historii, które czasami biegną nieoczekiwanymi ścieżkami. Pokazuje, że zmiany są częścią życia i nie należy się przed nimi wzbraniać, tylko je zrozumieć. Uczą waleczności i decydowania o tym, kim chcemy być.
Dzięki swojej sile charakteru i waleczności to postacie kobiece wzbudzają większą sympatię w czytelniku - przyjaznym gestem zapraszają do swojej drużyny bibliotekarskiej, gdzie można się podzielić swoimi smutkami i radościami.

Kalejdoskop problemów społecznych
Chociaż fabuła książki skupia się wokół działalności konnej biblioteki, miejmy oczy i uszy szeroko otwarte także i na to, o czym traktują wątki poboczne. I tu czeka nas spore, ale jakże i miłe zaskoczenie, bo autorce udało się zwrócić uwagę na szereg ważnych problemów społecznych. Począwszy od przemocy domowej, walki kobiet o swoje prawa, zjawiska segregacji rasowej, poprzez trudności z dostępem do podstawowego wykształcenia i analfabetyzm, skończywszy na walce o czyste środowisko i prawa robotników. Wprost nie do uwierzenia, jak w małym miasteczku mogą się odbijać globalne problemy ówczesnego świata.

"Światło w środku nocy" to bardzo emocjonalna powieść o kobiecej przyjaźni i solidarności, o walce z niesłusznymi oskarżeniami i o złych ludziach, których życie napędza zemsta i chciwość. Ale - jak to niejednokrotnie pokazała autorka - kobiety to twarde sztuki.

Alice wyszła za przystojnego Amerykanina i przeprowadziła się do Baileyville w Stanach Zjednoczonych. Okazało się, że ślub był jedną wielką pomyłką. Mąż jest w stosunku do niej oziębły, w żaden sposób nie okazuje jej uczuć, a do tego bohaterka musi mieszkać z apodyktycznym teściem, który uważa, że kobieta nie ma prawa głosu, a jedyną książką, którą uznaje, jest Biblia. Ukojenie przynosi jej praca w konnej bibliotece. Jej zadaniem jest dostarczanie ludziom magazynów, powieści i komiksów. Kontrowersję wzbudza zakazana książka, która ma edukować ludzi w kwestii seksualnej. Duża część mieszkańców uważa, że mąci ona w głowach lokalnym kobietom?

Najbardziej do gustu przypadł mi klimat tej powieści. Lata 30. XX wieku, kiedy na świecie panował wielki kryzys gospodarczy, głównym źródłem zarobku była kopalnia, a kobiety w dalszym ciągu postrzegane były jako istoty, które powinny być podporządkowane swym mężom, a ich miejsce było w domu, przy dzieciach. Kiedy grupa niezależnych kobiet wskoczyła na konie i śmiało docierała z książkami do najdalej oddalonych chat, w miasteczku wybuchł istny chaos. Dla właściciela kopalni, który jest teściem Alice, nie było po myśli, to, że ludzie uczyli się czytać i zaczynali rozumieć różnego rodzaju pisma.

Margery ? pomysłodawczyni konnej biblioteki najbardziej przypadła mi do gustu. To kobieta, która nie chce się podporządkowywać i niczego się nie boi. Wie, czego chce, jest uparta i nikt nie jest w stanie przeszkodzić jej w realizacji zamierzonych celów. Dzięki niej pozostałe dziewczyny stają się pewniejsze siebie i zaczynają walczyć o godne życie.

?Światełko w środku nocy? czasami wzrusza, a czasami szokuje. Przykuwa uwagę swą realnością i mimo objętości liczącej prawie pięćset pięćdziesiąt stron, czyta się je w zawrotnym tempie. Jojo Moyes, w ciekawy sposób ukazała życie kobiet w tamtych czasach. To zupełnie coś innego, niż to, co do tej pory wyszło spod jej pióra. Książka jest pełna emocji. Mimo że na co dzień raczej nie sięgam po pozycje z wątkiem historycznym i wolę, gdy akcja toczy się w obecnych czasach, to ta pozycja podbiła moje serce i trafiła na półkę z ulubionymi powieściami. Czasami warto sięgnąć po coś, co na pozór wydaje się nie w naszym klimacie.

?Światełko w środku nocy? to książka o sile przyjaźni, o walecznych kobietach z pasją, o heroicznej walce o godne życie, o powoli rodzącej się miłości. To także pozycja przepełniona bólem, niesprawiedliwością, dyskryminacją. Potrafi wywołać uśmiech, a zaraz potem sprawić, że łzy ciekną czytelnikowi po policzkach. Gorąco polecam! Jestem pewna, że się nie zawiedziecie.

Bohaterkami naszej powieści są silne i mądre kobiety, które mimo przeciwności losu nie poddają się i walczą o swoje prawa. Czytając powieść historia w niej zawarta wydaje się bardzo realistyczna, emocje i uczucia towarzyszą czytelnikowi na każdej stronie. Podczas czytania jesteśmy świadkami przemiany naszej bohaterki, która na początku była nieśmiała i wycofana w silną i niezależną kobietę. Oprócz Alice bohaterką powieści jest również Margery, którą polubiłam za jej szczerość, kobieta wie dokładnie czego chce i dobitnie wyraża swoje zdanie, jednak gdy zaczyna jej coś zagrażać jak każdy człowiek odczuwa strach.
Autorka przedstawia nam niebanalną historię, która ma w sobie wiele wartości, i nie jeden czytelnik będzie poruszony opowieścią o silnych kobietach. Plusem w powieści jest to, że wątek romantyczny nie jest na pierwszym miejscu tak jak w innych powieściach obyczajowych. Ważnym tematem w książce jest przyjaźń, jedność oraz samo działanie biblioteki, która pomaga nie tylko dzieciom ale także dorosłym. Dokładne i piękne opisy przyrody i miejsc sprawiły, że razem z dziewczynami ruszałam w drogę aby rozdać książki.
Książka oczarowała mnie swoją realnością, klimatem oraz bardzo wciągającą historią, bardzo polubiłam bohaterki od pierwszej strony.
Autorka pisze lekko i barwnie. Bardzo ciekawy pomysł na fabułę powieści, od której nie sposób się oderwać, mimo swoich rozmiarów książkę czyta się szybko. Jest to powieść o potędze przyjaźni oraz o walce o swoje pragnienia i prawa kobiet, które w dawnych czasach miały ograniczone możliwości wyrażania swojego zdania.

Jak zwykle Jojo Moyes nie zawodzi swoich fanów. Kolejna książka jest piękną opowieścią o miłości w czasach gdy mężczyźni twardą i nieubłaganą ręką rządzą kobietami. Kentucky w Ameryce lat 30-tych XX wieku nie jest przyjaznym miejscem dla kobiet, szczególnie dla delikatnych i wrażliwych panienek z angielskiego dobrego domu. Alice, która trafia tu wraz z nowo poślubionym mężem jest pełna nadziei na nowe piękne życie z dala od nudnej i staroświeckiej Anglii. Jednak obraz rzeczywistości nijak się ma do jej oczekiwań. Wszechogarniająca nuda, mnóstwo zakazów i nakazów, oziębły mąż sprawiają, że Alice trafia do nowotworzonej konnej biblioteki. I tu zaczyna się prawdziwie dramatyczna, pełna napięć i ludzkiej podłości historia, która, o tak, kończy sie pięknym happy endem. Książka jest napisana z czułością i dużą wrażliwością, pełna jest kobiecej solidarności, ale też wsparcia ze strony nielicznych mężczyzn. Zdecydowanie polecam fanom obecnym i (z pewnością) przyszłym!

Jak zwykle Jojo Moyes nie zawodzi swoich fanów. Kolejna książka jest piękną opowieścią o miłości w czasach gdy mężczyźni twardą i nieubłaganą ręką rządzą kobietami. Kentucky w Ameryce lat 30-tych XX wieku nie jest przyjaznym miejscem dla kobiet, szczególnie dla delikatnych i wrażliwych panienek z angielskiego dobrego domu. Alice, która trafia tu wraz z nowo poślubionym mężem jest pełna nadziei na nowe piękne życie z dala od nudnej i staroświeckiej Anglii. Jednak obraz rzeczywistości nijak się ma do jej oczekiwań. Wszechogarniająca nuda, mnóstwo zakazów i nakazów, oziębły mąż sprawiają, że Alice trafia do nowotworzonej konnej biblioteki. I tu zaczyna się prawdziwie dramatyczna, pełna napięć i ludzkiej podłości historia, która, o tak, kończy sie pięknym happy endem. Książka jest napisana z czułością i dużą wrażliwością, pełna jest kobiecej solidarności, ale też wsparcia ze strony nielicznych mężczyzn. Zdecydowanie polecam fanom obecnym i (z pewnością) przyszłym!

Alce od zawsze była buntowniczką, więc kiedy poznaje przystojnego Amerykanina, szybko ulega jego wdziękowi, a jej rodzina chętnie wysyła córkę za ocean. Marzenia o życiu w mieście i obracaniu się w kręgu śmietanki towarzyskiej, okazuję się tylko fantazją. Codzienne życie przytłacza Alce. Teść jest tyranem i fanatykiem religijnym, a mąż? Cóż? dawno nikt mnie tak nie zaszokował!

Moje pierwsze spotkanie z twórczością Jojo Moyes okazało się bardzo udane. Nadal jestem w szoku po lekturze tej książki.

Autorka wykreował postaci z krwi i kości, które popełniają błędy, często mówią rzeczy, których później żałują, dokonują złych wyborów. I o to w tym chodzi, te kobiety ŻYJĄ! Są takie jak MY! Popełniają błędy, ale dlatego, że pragną czegoś więcej, gonią za szczęściem, przeciwstawiają się społeczeństwu i łakną niezależności.

Alice szuka ucieczki od despotycznego teścia i męża, którego trudno określić. Jest nijaki, bez charyzmy i jakiejkolwiek siły przebicia i choć nie jest najgorszy, bo ma w sobie to coś, to rozczarowywał mnie nieustannie. Alce oddech od codzienności znajduje w konnej bibliotece, a konkretnie mówiąc, jest to obwoźna biblioteka dla najuboższych. Grupa kobiet rozwozi książki po terenach otaczających Baileyvie, co nie należy do najłatwiejszych zajęć. Bibliotekarki niejednokrotnie muszą zmierzyć się z naładowaną strzelbą i zła pogodą.

Odważne? Z całą pewnością! Pełne pasji? Jak najbardziej! Wrażliwe? Choć bardzo starają się to ukryć, to drzemie w nich prawdziwy tajfun emocji. Narrator skupia się przede wszystkim na Alice, ale Margery, która wydaję się twarda jak skała i spaja całą bibliotekę, też odgrywa znaczącą rolę w tej powieści.

Akcja rozwija się powoli i to jest jedyny minus. Jednak największym pluszem, jest styl autorki i jej umiejętność szafowania emocjami, to wyszło jej genialnie. Kształtuję opowieść stopniowo, jednak dzięki temu lepiej poznałam bohaterki i ich rozterki. Szczególnie to się tyczy Margery, która jest cudownie niezależną i skompilowaną kobietą. Wątek miłosny też jest i rozwija się bardzo naturalnie, nie dominuję, a dodaję jedynie rumieńców.

?Światło w środku nocy? jest lekturą, która chwyta za serce! Aż trudno uwierzyć, z czym kobiety musiały się mierzyć niespełna 100 lat temu, a dawniej było jeszcze gorzej. Realia przedstawione w tej powieści potrafią przytłoczyć, ale też dodają sił. W surowym i biednym Kentucky znalazła się grupa kobiet, która dzięki swojej odwadze i sile ducha, zawalczyła o swoją niezależność i prawa! Muszę przyznać, że same zakończenie ogromnie mnie rozbawiło, bo było ono takim pstryczkiem w nos dla jednego z bohaterów i długo śmiałam się tak samo jak pozostałe bohaterkami tej książki.

Piękna powieść o sile kobiet. Walce o swoje prawa! Ta historia dodaję sił! I długo pozostanie w pamięci. Polecam 8/10

RECENZJA PRZEDPREMIEROWA

Jojo Moyes potrafi być autorką nieprzewidywalna i tym razem nie ukrywam, że przeniosła mnie w świat pełen tajemnic, ale co za nim się ukrywa to magia, która wciąga w wir zwrotów akcji mogących zmienić w życiu bohaterów bardzo wiele w najnowszej powieści przedstawionej przez nią w najnowszej książce pt. Światło w środku nocy.

Tym razem poznajemy główną bohaterkę imieniem Alice, jej rodzinę, znajomych oraz mieszkańców Baileyville, z którymi toczy osobisty bój o to, aby mogła czuć się dobrze w ich towarzystwie i zagrzać swoje miejsce przez nią dotąd przez nią nieznanym.

Światło w środku nocy to powieść o tym, że nic, co ludzkie nie jest mi obce, a prawdziwa miłość się odnajdzie nawet w momencie, kiedy nawet tego od losu nie oczekujemy.

Urzekły mnie w tej powieści pełne otwartości i odwagi dialogi, które zrobiły na mnie pozytywne wrażenie.

Alice udowodniła nam, że można się z nią zaprzyjaźnić, a przy okazji dostrzec w jej samotności ogromną wrażliwość, którą posiada.

Kluczową tutaj postacią dla mnie była Margery, ale czy ona potrafi przekonać do siebie pomimo tego, że posiada, mocny i twardy charakter należy ją dobrze ją poznać i jej mocne z czasem zdania, które bywały mocne i wypowiadane przez nią stylowo.

W tej powieści każdy z Czytelników znajdzie coś dla siebie.

Polecam przeczytać tę powieść.