Światło, które rozjaśnia mrok

Kontynuacja losów Alicji w scenerii pięknego Kołobrzegu i akompaniamencie Bałtyku niesie ze sobą wiele emocji i niespodziewanych zakrętów, które przybiera fabuła. Życiowo, melancholijnie i wbrew wszystkiemu toczy się codzienność bohaterów powieści. W nie zawsze sprzyjających okolicznościach stają do walki z własnymi demonami, rodzinnymi tajemnicami, niezażegnanymi od lat konfliktami, ale przede wszystkim ta walka toczy się o ich własny spokój, zakorzeniony głęboko w sercu. Podobno czas leczy rany, rodzicielstwo zmienia ludzi, a wybaczenie jest najwyższą formą miłości. Czy Alicji i jej rodzinie uda się przetrwać wszystkie szalejące wokół sztormy i śnieżyce, by dostrzec światło, które rozjaśni panujący mrok?
Alicja aktualnie nie przechodzi najłatwiejszego okresu w swoim życiu. Choć powinna cieszyć się upragnioną ciążą i przygotowywać do narodzin pociechy to rzeczywistość ją przygniata. Nie do końca dociera do niej, że niebawem jej rodzina się powiększy, ciąża nie przebiega lekko, a ona sama nie potrafi nawiązać emocjonalnej więzi z rozwijającą się w jej brzuchu istotą. Ciągle waha się jak postąpić w sprawie małżeństwa z Józefem, choć czuje się zdradzona i poszkodowana sytuacją w jakiej ją postawił, nie potrafi jednoznacznie go przekreślić. Choć w Kołobrzegu czuje się doskonale i powoli dociera do niej, jak przywiązana jest do tego miasta, to sytuacja rodzinna nie napawa jej optymizmem. Jej zatarg z siostrą nadal nie doczekał się wyjaśnienia, a do tego pojawiają się także nieoczekiwane problemy z rodzicami. To wiele jak na jedną osobę, której życie wywróciło się do góry nogami. Czy Alicja ułoży swoje priorytety i będzie na swój sposób szczęśliwa pomimo wszystkich okoliczności, które mają miejsce?
To powieść przede wszystkim o pogodzeniu się z przeszłością, której niezależnie od najszczerszych chęci nie da się zmienić. Wybory, błędne lub nie, często prowadzą niezaplanowanymi ścieżkami. Jednak najbardziej niszczy człowieka gdybanie i roztrząsanie tego, jak wyglądałaby teraźniejszość, gdyby wtedy postąpił inaczej, gdyby wtedy wybrał inaczej, gdyby wtedy zachował się inaczej. To niszczące i zabija radość z życia oraz nie pozwala doceniać i cieszyć się z tego, co ma się tuż przed sobą. I właśnie z takim trudnym zadaniem mierzy się Alicja, choć nie tylko ona musi przestać rozpamiętywać to, co kiedyś miało miejsce. Dotyczy to także Wojtka, Agaty, a także jej rodziców. Wbrew pozorom to szalenie trudne zadanie, choć nie niewykonalne.
Autorka, jak zwykle zresztą, cudownie opisuje ludzkie emocje oraz uczucia targające bohaterami. Stawia na realność, pokazuje historie, które mogą wydarzyć się tuż obok nas Pięknie pisze o miłości, trudnej, skomplikowanej, potrzebującej zrozumienia i przebaczenia. Nie tylko romantycznej ale także rodzicielskiej. A cała historia Alicji, dzięki magicznemu piórowi Pani Majcher, jest opowiedziana cudownie i wkrada się niespostrzeżenie do czytelniczego serca. Osobiście podziwiam główną bohaterkę, choć zdaję sobie sprawę, że dopóki nie jest się w czyjejś sytuacji nie warto ferować wyroków, to ja nie byłabym w stanie zachować się tak jak ona. I to też jest piękne w tej książce, bo mimowolnie uczy wielu rzeczy oraz pokazuje wartości, które naprawdę są istotne. Gorąco polecam tę dylogię, jest magiczna, otula ciepłem, koi urokami wybrzeża i opowiada bardzo pouczającą historię.

"Światło, które rozjaśnia mrok" jest kontynuacją powieści "Światło, które nigdy nie gaśnie". Jednak od tamtej różni się osadzeniem fabuły w pięknej, zimowej scenerii. Idealnie więc wpasowuje się w zbliżający się okołoświąteczny czas.

Ponownie gościmy w Kołobrzegu. Wszystkie te opisy tego miasteczka i morza sprawiają, że będę w końcu musiała się tam wybrać, by zobaczyć to na własne oczy. Lubię pierwszoosobową narrację, z którą miałam tu do czynienia. Dzięki temu zawsze odczuwam silniejszą więź z bohaterami książki, mogę poznać ich myśli i rozterki, jakie im towarzyszą.

Magdalena Majcher kolejny raz zdecydowała się na motyw tajemnic. Stopniowo poznajemy wszystkie sekrety, kłamstwa i niedomówienia. Jak wiemy, każda rodzina ma swoje mniejsze lub większe tajemnice oraz problemy. A ta ma ich całkiem sporo. Widzimy do czego może doprowadzić brak szczerej rozmowy w relacji siostrzanej czy rodzic - dziecko. Można gniewać się na siebie, żywić pretensje i żale przez lata, a wystarczyłoby czasem porozmawiać i wszystko sobie wyjaśnić.

Autorka najwięcej miejsca poświęciła relacjom rodzinnym, a przy okazji pokazuje różne oblicza miłości. Od pełnej jeszcze ufności i wiary, że będzie tą na zawsze, po tę, której mimo zranienia, dajemy sobie kolejną szansę. Bo czy kochać można tylko raz?

Podobał mi się kierunek, w jakim w tej części podążała Alicja. Obserwujemy jej przemianę. To już nie jest ta sama kobieta zdana jedynie na męża. Jest samotną matką, ale staje się silna. Pewnie też dlatego, że ma dla kogo walczyć. Postanawia zamknąć bolesne sprawy z przeszłości, by móc ruszyć dalej. I tu pojawia się aspekt wybaczenia. Czy to się uda? Czy wszystko można wybaczyć i na nowo odbudować?

"Światło, które rozjaśnia mrok" to powieść o rodzinnych tajemnicach, różnych odcieniach miłości, kobiecej sile, walce o lepsze jutro. Pokazuje wpływ jednej pochopnie podjętej decyzji na życie wielu bliskich sobie osób. To książka mądra, dojrzała, ciepła, wzruszająca, skłaniająca do refleksji oraz udowadniająca, że tylko prawda może rozjaśnić mrok. Polecam!
...

Bardzo lubię książki Magdaleny Majcher, autorka w każdej odsłonie, czy to tej obyczajowej jak w dylogii "Światło, które nigdy nie gaśnie"/ "Światło, które rozjaśnia mrok", czy w "True crime" świetnie się odnajduje, a dodatkowo potrafi wszystkie swoje emocje przelać na czytelnika.

"Światło, które rozjaśnia mrok" to powieść o wybaczeniu, naprawie relacji, nawet jeśli wydaje się, że szans na zmianę nie ma. Na przykładzie głównej bohaterki widzimy, jak trudne czasem trzeba podjąć kroki, by móc wyjść na prostą. Jak łatwo zranić i zniszczyć życie jedną niewłaściwą decyzją, bo Agata została nie tylko poturbowana psychicznie przez aferę z udziałem jej męża, ale praktycznie z dnia na dzień pozbawiona środków do życia. Stabilizacji szuka nad ukochanym morzem w miejscu, z którego uciekła, u rodziny, z którą więzy mocno się pokomplikowały. Kobieta niejednokrotnie będzie sobie zadawała pytanie czy było warto? Odpowiedzi musicie poszukać w książce. Polecam.

ZARYS FABUŁY
Życie Alicji rozsypało się, kiedy odkryła tajemnicę męża. Człowiek, który w oczach wielu jawił się jako mężczyzna sukcesu, okazał się być przestępcą. Została prawie sama. Prawie. Bo z małą istotą noszoną pod sercem. Tym większe stoi przed nią wyzwanie, bo teraz musi zadbać nie tylko o siebie. Odwiedzając rodzinny dom, Alicja łapie coraz lepszy kontakt z siostrzenicą Agnieszką, która skłania ją do rozmaitych refleksji na temat macierzyństwa. W tle jednak nieustannie powiewa ciężki klimat sytuacji z Wojtkiem, partnerem siostry, z którym Alicję łączyło kiedyś coś wyjątkowego. Coś, co najwyraźniej nie jest do końca zażegnane. Próbując dojść do porozumienia z siostrą, Agatą, Alicja odkrywa pewien rodzinny sekret. Kim jest młoda dziewczyna, z którą spotyka się ojciec kobiet?

Rodzinne relacje, zdrady, krzywdy i urazy. Co zrobić, by w końcu przestać żyć dniem przeszłym?

BOHATEROWIE
Główną bohaterką powieści zostaje kobieta, z którą zapewne będzie w stanie identyfikować się wiele polskich czytelniczek. Jedna z ?nas?, można byłoby powiedzieć. Zwyczajna dziewczyna, która ciągnie za sobą życiowe rozczarowania. Nieidealna, z obawami dotyczącymi macierzyństwa, ale i przyszłości. W końcu jej partner trafił do aresztu, a tuż obok przewija się mąż jej siostry, który wciąż nie szczędzi jej poniekąd zakazanych gestów będących pozostałościami dawnego uczucia. Dawnego? Czy aby na pewno? Daleka od tego, by chcieć wyrządzić komuś krzywdę, próbuje odnaleźć z siostrą wspólny język. A sprawa, jaką obie będą próbowały rozwikłać, ma szansę je zbliżyć.

FABUŁA
Kontynuacje bywają naciągane. Tutaj autorka postawiła przed główną bohaterką nowe wyzwanie, pozwalając jej zarazem stawić czoła wciąż nierozwiązanym sprawom z przeszłości. W efekcie historia nabrała wydźwięku, świeżości i nowego tempa. To opowieść o samotnym macierzyństwie, o obawach związanych z przyjęciem nowego życia, opowieść o odpowiedzialności, ale i strachu przed nią. O dobrych i złych decyzjach, ale przede wszystkim o tym, że nasze wybory zawsze wiążą się z konsekwencjami. I warto kierować decyzjami tak, by nie cierpieli przy tym inni. Historia o zdradzie, o tajemnicy przeszłości, o istocie rozmowy i rozwiązywaniu zawiłych spraw. Życiowa, prosta, a jakże emocjonująca i prawdziwa. Do końca nieprzewidywalna, tak, jak do końca bywa zagadkowy nasz los.

DRUGI PLAN
Mamy całą paletę bohaterów drugoplanowych. Siostrzenicę, otwartą i kontaktową w stosunku do głównej, kobiecej postaci. Mamy siostrę Alicji, z którą kobieta próbuje złapać nowy kontakt i wszystko sobie wyjaśnić. Jest mąż, oszust, tkwiący w areszcie za swoje przewinienia. Jest Wojciech, mąż siostry, z którą Alicję łączyło kiedyś coś głębszego. I rodzice, którzy pewnego dnia postanowili zataić dla siebie pewien istotny fakt.

PODSUMOWANIE
Powieść Magdaleny Majcher to życiowa, wiarygodna, prosta, a zarazem emocjonująca historia o zawiłych, rodzinnych relacjach, matczynej miłości, niespełnionych uczuciach i popełnionych błędach. O odkrywaniu tajemnic przeszłości oraz istocie konfrontacji z problemami, bo ucieczka przed nimi niczego nie rozwiązuje. Kolejna wartościowa lekcja ze strony autorki, a zarazem nieprzewidywalna książka o postaciach jakże czytelnikowi bliskich. Gorąco polecam fanom dobrej, polskiej literatury obyczajowej. ...