Uczennica Wyroczni (twarda)

Sonja wraz z Espenem i grupą młodych trolii oraz małym smokiem-ważką odkrywa kolejne uroki magicznej krainy. Dziewczyna nie jest jednak świadoma, że w tym samym czasie do Jotundale przybywa jej wuj, jego poszukiwania Sonji zostają jednak szybko i dość niefortunnie przerwane. Sam Espen zaś musi się mierzyć nie tylko z podążającym jego tropem, żądnym zemsty wodzem wikingów, ale także wyrocznią i jej uczennicą, które sprzymierzyły się z wikingami.

Magiczna przygoda w skandynawskich klimatach trwa dalej: pojawiają się nowe postacie i nowe wątki, a sama fabuła obfituje w coraz większą liczbę przeszkód i zagrożeń, z którymi muszą mierzyć się nasi bohaterowie. Wszystko to jednak dzieje się w ramach klasycznych, nieco baśniowych bajek do jakiś już zdążyliśmy przywyknąć, chociażby z produkcji Disneya. Nie ma co ukrywać, że dalej widać mocny wpływ tych ostatnich w komiksie stworzonym przez Malin Falch.

Mimo tego trudno zaprzeczyć, że ,,Światła północy?? są ładną i sympatyczną historią, która potrafi sprawić radość podczas lektury. Być może brakuje w niej czegoś co wyróżniłoby ją na tle innych pozycji, dalej jednak pozostaje tytułem, który warto polecić młodszym czytelnikom, a i przy którym starsi miłośnicy bajek spędzą kilka przyjemnych chwil. A wszystko to zamknięte zostało w wydaniu które cieszy oczy i miło zaskakuje jakością.

Nie da się ukryć, że ,,Światła północy?? dalej pozostają pozycją mocno inspirowaną dziełami do jakich przyzwyczaił nas Disney ? w szczególności zaś dotyczy to strony wizualnej i projektów postaci. Jeżeli jednak nie stanowi to dla Was problemu, komiks Malin Falch pozostaje pozycją przy której dalej można się dobrze bawić. W szczególności, że opowieść zaczyna uderzać w mroczniejsze tony, a sama akcja urywa się w dość dramatycznym momencie, możemy być więc pewni, że w kolejnym tomie czeka nas sporo emocji podczas lektury. Wyprawa do magicznej krainy przestała bowiem być już wyłącznie niesamowitą przygodą, a zaczęła za to nieść ze sobą poważne konsekwencje i zagrożenia, które obejmą nie tylko młodą Sonję.

MOJA INSPIRACJA - DISNEY

?Światła Północy? to z jednej strony lekka, prosta i sympatyczna seria dla dzieci. Z drugiej jednak komiks, który wygląda, jakby autorka nie mając pomysłu na design postaci, dosłownie skopiowała bohaterów z hitów Disneya takich, jak ?Mój brat niedźwiedź? czy ?Kraina lodu?. Mimo to rozrywka jest całkiem niezła i warta polecenia najmłodszym, którzy lubią fantastykę w disnejowskiej (po wieloma względami) odsłonie.

Dziewczynka o imieniu Sonja trafiła do Jotundale i nadal znajduje się w tej krainie. Jej pełna niebezpieczeństw przygoda trwa, ale mając u swego boku Espena i młode trolle, które znajdują się pod jego rozkazami, nie ma chyba powodów do niepokoju. Niestety tak nie jest, bo oto pojawia się przeciwnik w postaci wodza wikingów, wspierany przez wiedźmę i jej uczennicę, a na tropie naszych bohaterów jest olbrzym Trym. Zaczyna się prawdziwa walka o przetrwanie?

Pierwszy tom ?Świateł Północy? został ciepło przyjęty przez krytyków i czytelników, zdobył nawet nagrody Pondus i ARKs barnebokpris, co może dziwić ze względu na powody, o których pisałem na początku recenzji, ale potwierdza, że mamy tu do czynienia z dobrą, a przynajmniej niezłą opowieścią familijną. I tak dokładnie jest. Najlepiej bawić się będą co prawda dzieci, ale i dorośli mający w sobie coś z dziecka też mają sporą szansę znaleźć tu coś dla siebie.

Scenariusz jest dość typowy, nieskomplikowany. Osadzony w realiach skandynawskich, które są wyraźne, choć nie szczególnie mocno zaakcentowane, ma przyjemny klimat i sporo uroku. Sporo tu nawiązań do mitologii i baśni, ale wszystko to jest bardziej uwspółcześnione, z disnejowskim zacięciem i estetyką typową dla europejskich komiksów familijnych, choć więcej tu disnejowskiego ciepła, niż humoru rodem z klasyki opowieści obrazkowych.

Ilustracje w ?Światłach Północy? są niezłe, momentami mają swój urok, ale ich podobieństwo do bohaterów znanych bajek jest aż nazbyt uderzające. Spójrzcie na niedźwiedzia stąd i z filmu ?Mój brat niedźwiedź?. Włączcie ?Zaplątanych? albo ?Krainę lodu? i przekonajcie się, że bez trudu odnajdziecie tam twarze bohaterów, które autorka dosłownie tu skopiowała. Gdyby nie ten zabieg Malin Falch, który w połączeniu z komputerowym kolorem daje wrażenie, jakbyśmy oglądali komiks złożony z filmowych kadrów, a nie dzieło od podstaw stworzone przez artystkę pracującą nad komiksem, byłoby dużo lepiej.

Nadal jednak ?Światła Północy? są na tyle niezłe, że sięgnąłem po tom drugi i sięgnę po ciąg dalszy. Żyjemy w końcu w czasach odtwórstwa i powielania motywów, w popkulturze nie zdarza się już niemal nic nowego, a chociaż Falch trochę przekroczyła w tym odtwórstwie granicę, nie zmienia to faktu, że stworzyła całkiem sympatyczny komiks dla młodych odbiorców.