STRUKTURA KŁAMSTWA (twarda)

Opis produktu:

Piotr Wierzbicki (ur. 1935 w Warszawie) - pisarz, felietonista i publicysta.
Absolwent gimnazjum im. Tadeusz Reytana (1953). Ukończył studia na Wydziale Filologicznym UW (1957). Debiutował (1957) w piśmie Współczesność (felietony muzyczne i eseje o polskiej poezji). W tym samym roku rozpoczął dziesięcioletni okres pracy nauczycielskiej w szkole. Z doświadczeń tych wywodzi się jego pierwsza książka, literacki portret światka zamkniętego między klasą, pokojem nauczycielskim i gabinetem pani kierowniczki. W latach 1967-1972 pracował w tygodniku studenckim itd. Pisywał tam na temat szkoły i wyższych uczelni, prowadził poradnik dla młodzieży wybierającej się na studia, redagował naukową kolumnę Człowiek.
W roku 1972 dostał etat w tygodniku Literatura. Tu też zaczęła się jego droga stałego felietonisty. Gdy w roku 1977 za karę, iż podpisał list w obronie aresztowanych członków KOR, przestano go drukować i zagrożono zwolnieniem, przeniósł swe felietony do Tygodnika Powszechnego. Odtąd aż do roku 1989 jego praca pisarska przebiega dwutorowo: felietony publikował w krakowskim tygodniku, teksty satyryczne i publicystyczne w pismach i wydawnictwa drugiego obiegu bądź na emigracji - w Biuletynie Informacyjnym - humoreski z cyklu Listy do najlepszych, w Głosie - eseje i artykuły, w dziewiątym numerze Zapisu - Traktat o gnidach, szkic biorący pod lupę intelektualnych obłudników wysługujących się reżimowi (wywołał szczególnie żywy oddźwięk m.in. polemika Adama Michnika, replika Jarosława Kaczyńskiego). Książki wydaje głównie w Niezależnej Oficynie Wydawniczej i oficynie Głos. Od 13.XII.1981 do 10.VII.1982 internowany (Białołęka, Jaworze, Darłówek).
Po zwolnieniu z obozu pisze książkę polemiczną dla antykomunistycznej opozycji i podziemnej Solidarności (wymyśleć pilnie program gospodarczy na wypadek uzyskania przez Polskę niepodległości, bo inaczej, gdy ludzie się zniechęcą, możemy ją ponownie utracić). Zarazem kończy rozpoczęty już kilka lat wcześniej analityczny traktat poświęcony metodom i typom kłamstwa stosowanego przez aparat propagandy ZSRR i innych reżimów komunistycznych.
W publicystyce po upadku PRL (najpierw w Tygodniku Solidarność, następnie w dzienniku Nowy Świat, którego przez pół roku jest redaktorem, w końcu, od roku 1993, w kierowanej przez siebie Gazecie Polskiej broni podjęcia rozmów przy okrągłym stole, ale sprzeciwia się polityce grubej kreski, popiera Wałęsę w wyborach prezydenckich, a po jego wygranej krytykuje go (uważając, iż porzucił swych wyborców), popiera lustrację obejmującą członków parlamentu i wysokich urzędników państwowych (publikuje listę Macierewicza), ale lustrację totalną, obejmującą pół miliona osób uważa za zbędną, również dlatego, że całkowicie zaniechano dekomunizacji i oprawcy śmieją się teraz ze swoich ofiar. Głosi ideę liberalizmu gospodarczego. Opowiada się na wejściem Polski do NATO i Unii Europejskiej jako związku suwerennych państw. Krytykuje postsolidarnościową lewicę za jej związki z postkomunistami, ale broni wcześniejszych dokonań niepodległościowej i antytotalitarnej opozycji, w szczególności atakowanego z prawa Komitetu Obrony Robotników. Potępia antyzachodni kurs środowisk narodowo-katolickich. W roku 2005, gdy okazało się, że ten kierunek przestał odpowiadać udziałowcom gazety i że nie będzie mógł prowadzić jej dalej w sposób niezależny i samodzielny, rezygnuje z funkcji i koncentruje się na pracy nad nową książką.
Nieprzerwanie, od debiutu we Współczesności po ostatnie felietony w Gazecie Wyborczej i audycje w Polskim Radio, kultywuje swe pasje muzyczne.
Jest członkiem Polskiego PEN Klubu i Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.
(żródło: pl.wikipedia.org)



W ramach projektu Kanon literatury podziemnej Wydawnictwo Bellona wraz z Oficyną Wydawniczą Volumen pragnie zaprezentować 23 najlepsze dzieła literatury pięknej drugiego obiegu, które premierę wydawniczą miały w latach 1976-1989. Projekt ma na celu ukazanie niezwykłego dorobku podziemnego ruchu wydawniczego czasów PRL, zjawiska niespotykanego na skalę światową, o wielkim znaczeniu dla kultury polskiej. Zamysłem autorów projektu jest utrwalenie w świadomości współczesnego pokolenia zjawiska tzw. drugiego obiegu wydawniczego, które stało się przestrzenią, wypełniona przez najlepszych z najlepszych - pisarzy, poetów, dziennikarzy. Lista książek została dobrana tak, aby reprezentowała główne gatunki literackie oraz aby ukazywała wielkie bogactwo duchowe pozaoficjalnego życia tamtej epoki.

`Projekt wydawniczy Kanon literatury podziemnej [...] ma na celu upamiętnić niezwykłe zjawisko społeczne, jakim w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych ubiegłego wieku stała się polska rewolucja bibuły. Zjawisko to było manifestacją słowa wyrywającego się z pęt cenzury, cudownie rozmnożonego, wolnego i przyśpieszającego swym niepowstrzymanym impetem upadek PRL-u. Wysokonakładowe reedycje książek jeszcze ćwierć wieku temu oficjalnie zakazanych to niepowtarzalna okazja, żeby utrwalić w świadomości współczesnych Polaków obraz drugiego
obiegu jako wspólnoty mieniącej się odcieniami, wspólnoty poszukiwań i sporów, umysłowo swobodnej i estetycznie zróżnicowanej. Poezja, nowelistyka, rozmaite odmiany powieściopisarstwa, proza dokumentu osobistego, esej, felieton, pamflet i satyra - bez mała wszystkie główne gatunki literackie są w Kanonie Literatury Podziemnej reprezentowane.`
Tomasz Burek
Wybitny krytyk literacki, członek polskiego PEN Clubu, laureat Nagrody Fundacji im. Kościelskich, współautor książki Literatura polska 1918-1975.

`Pomysł serii wydawniczej, zawierającej książki wydane w latach Polski Ludowej w obiegu pozacenzuralnym oceniam jako znakomity. Podziemny ruch wydawniczy był wielkim dziełem polskiej inteligencji: autorów, wydawców, redaktorów, drukarzy - i stanowi trwały wkład w polską kulturę. Nie tylko tamtych lat, ale także dzisiejszą - i zasługuje na trwałą pamięć. Tak pomyślana seria ma właśnie ją podtrzymać, a wiedzę o tym niezwykle ważnym dokonaniu rozpowszechnić.`
Michał Głowiński
Profesor Instytutu Badań Literackich PAN, teoretyk literatury, znawca najnowszych dziejów literatury polskiej, autor licznych prac poświęconych językowi w czasach PRL, szczególnie zjawisku nowomowy.