Strefa skażenia

Jeśli chcemy sie trochę przestraszyć czytamy horrory. Książki o nawiedzeniach, duchach czy o brutalnych i wymyślnych morderstwach, czasem obrzydliwych i niewiarygodnych. Boimy się takim strachem kontrolowanym, bo wiemy, że to w jakiejś mierze fikcja. A co gdyby pokazane wydarzenia były prawdą i działy się obok nas?

Wirusy. Najpopularniejsze medialnie to teraz COVID-19, obok wirusa HIV i eboli. O tym ostatnim jest książka Richarda Prestona. Książka przerażająca. Jest to trochę publikacja medyczna, trochę powieść. Przedstawia historię eboli, próbuje dociec jej początku i genezę powstania. Opisane przypadki są trudne i wywołują dreszcz strachu.
Sama książka jest treściwa, chociaż na to niewygląda. Są zdjęcia, mapki i ryciny pokazujące nam "więcej". Lektura jest raczej trudna, trzeba się nad nią skupić i może nie przebrniemy przez nią przez jeden wieczór. Jednak warto, bo warto wiedzieć więcej.

Ebola to przerażająca choroba, o której nie wiemy zbyt wiele. Kilka lat temu na całym świecie zrobiło się o niej głośno, kiedy zaczęła atakować poza Afryką. Zaczęła się ogromna panika, ponieważ nikt nie wiedział, jak leczyć te okrutną chorobę, a ebola zbierała krwawe żniwo pośród ludzi umierających w ogromnym cierpieniu.
Na jej temat nie znajdziemy zbyt wielu książek, ponieważ do dziś niewiele o niej wiadomo. Wciąż nikt nie wie, jak ją leczyć, a jedynym sposobem zapobiegającym jej rozprzestrzenianiu się jest obecnie izolacja chorych ze świadomością, że mają oni znikome szanse na przeżycie.
Autor ?Strefy skażenia? zaznajamia nas z pierwszymi przypadkami zachorowań na ebolę oraz prowadzi nas przez kolejne ogniska tej choroby ukazując, jak ludzie radzili sobie z jej występowaniem. Przedstawia wiarygodne informacje ukazujące największe skupiska tej choroby i ogrom cierpienia, jaki za sobą niosły. Lektura tej książki napawa czytelnika prawdziwą zgrozą, zwłaszcza iż wiemy, że opisywane zdarzenia nie są fikcją literacką, a rzetelnym przedstawieniem prawdziwych wydarzeń. Niejednokrotnie czułam, jak oczy otwierają mi się szeroko z przerażenia, a na całym ciele pojawiają się ciarki. Myślę, że jest to książka dla ludzi o mocnych nerwach, ponieważ o lekturze wciąż gdzieś z tyłu głowy kołacze się myśl ?a co jeśli ona powróci?? i mamy świadomość, że nie jesteśmy w stanie zrobić nic, aby temu zapobiec czy z nią walczyć.

W obliczu pandemii, która stała się obecnie udziałem ludzi na całym świecie, łatwiej wyobrazić sobie scenariusz, pozostający dotychczas w sferze abstrakcji. Wydostanie się wirusa ebola przyczajonego w lasach tropikalnych i atak na ludzkość wydaje się dużo bardziej realne.

Książka dzieli się na dwie części. W pierwszej śledzimy historię wirusa ebola, najbardziej zjadliwych szczepów Zair i Sudan, dla których umieralność wynosi 50 i 90%. Z przerażeniem poznajemy jego początki , pierwszych nosicieli, ofiary, spustoszenia, których dokonuje w organizmie ludzkim, sposób i tempo rozprzestrzeniania.

W drugiej, pracę ludzi narażających swoje życie w strefach skażenia, badających próbki najbardziej zjadliwych wirusów świata, by je poznać i znaleźć sposób ochrony człowieka przed tymi groźnymi zabójcami.

Mimo pojawiania się terminów medycznych język książki jest przystępny, choć momentami bardzo drastyczny.

To opowieść o niszczycielskiej sile, drapieżniku, dla którego człowiek jest jedynie pokarmem. I o ludziach, których fascynacja i strach przed tą przerażającą formą, każe im badać ją z narażeniem życia, by zapobiegać epidemiom, by poszukiwać leku.

Książka uświadamia, że wróg jest tuż za rogiem i może zaatakować, gdy się go najmniej spodziewamy. Zniszczyć spokojne życie, w którym myśl o epidemii zajmuje ostatnie miejsce.

Tak się dzieje dziś, tak było wielokrotnie w przeszłości i jeszcze nie raz się powtórzy. To mało optymistyczne, ale jak najbardziej realne. Jeśli macie mocne nerwy, czytajcie.

Nie ma nic bardziej na czasie, niż wirus, zakażenia i strach przed zachorowaniem. W dobie panującego obecnie koronawirusa, warto oderwać się od rzeczywistości i skupić swoją uwagę na innym cichym zabójcy... Wirusie eboli.
Niezależnie od tego jak bardzo boimy się aktualnej epidemii, musimy sobie zdać sprawę, że kiedyś też powstaną o niej przeróżne książki czy filmy. Kiedyś i istniejąca pandemia będzie historią i wspomnieniem. Póki co dzięki tej książce możemy powrócić do innej epidemii, mającej miejsce nie tak dawn... w 2014roku.
Ciekawie przekazane informacje, które dokładnie ukazują skalę niebezpieczeństwa i nieodwracalne skutki, jakie ze sobą niosła zaraza.
Niezwykła historia cichego mordercy, któremu nikt nie jest w stanie się postawić...
Poruszająca, skłaniająca do refleksji. Takie pozycje na półkach zdecydowanie rzucają się w oczy i aż się proszą o lekturę. A co najgorsze w tym wszystkim... na długo nie dają o sobie zapomnieć.
Dlatego już dzisiaj warto przeczytać "Strefę Skażenia" i wdrożyć się w temat.
Rzetelnie przedstawione fakty w niezwykle przystępnym przekazie. Polecam z całego serca.

Strefa Skażenia" Richarda Prestona to książka o przerażającej prawdzie w walce ze śmiertelnym wirusem.
Połączenie literatury faktu i wstrząsającego thrillera medycznego.
Książka którą warto przeczytać by przekonać się że groźny wirus każdego może zaatakować. Czytając myśli w mojej głowie galopowały,strach ogarniał każdą komórkę ciała..Nigdy bym nie chciała na własnej skórze przekonać się jak okrutny jest ten wirus.. " Od chwili rozpoczęcia badań nad wirusem ebola Johnsona prześladowały nocne koszmary .Zrywał się wówczas zlany zimnym potem."..

Okładka krzyczy do czytelnika wyraźnym żółtym napisem "Błyskotliwe połączenie literatury faktu z wstrząsającym thrillerem medycznym" i chyba jest to najtrafniejsze, co można o tej książce powiedzieć. Napisana z rozmachem i niebywałą dokładnością opowieść o wirusie ebola, który zbiera krwawe żniwo wszędzie tam, gdzie się pojawi. Książka o tyle ciekawa, że powinna zainteresować laika, ale również osobę, która co nieco zna się na mechanizmach zakażenia i ogólnie rzecz ujmując na wirusach. Książka wywarła na mnie wielkie wrażenie, nie znajdziemy tu suchych faktów encyklopedycznych, są to fakty ubrane w ciekawy i obrazowy język, oparte przykładami, aż zbyt dokładnie obrazującymi ogrom zniszczenia.

Niezwykle ciekawy thriller medyczny połączony z literatura faktu - czyta się jednym tchem. "Strefa skażenia" to burzliwa historia o jednym z najgroźniejszych wirusów ebola, autor szczegółowo opisuje pierwsze zachorowania, przedstawia dokładne objawy i rozwój choroby, aż po jej rozprzestrzenianie się i skutki śmiertelne. Głównym bohaterem jest cichy, seryjny zabójca, wyjątkowo skuteczny i nieuchwytny. Lektura ukazuje jak nierówną walkę toczymy z wirusami, które pojawiają się nagle i dość niewytłumaczalnie, ale nigdy do końca nie giną. Książka napisana 20 lat temu jakże aktualna i lekka w odbiorze. Lektura zdecydowanie na czasie, autor rewelacyjnie oddaje klimat śmiertelnego zagrożenia i daje do zrozumienia jak niewiele brakuje, żeby unicestwić gatunek ludzki.

Niedawno miałam okazję przeczytać ciekawą książkę "Strefa Skażenia". Pierwszy raz słyszałam ten tytuł na innym blogu. Wtedy miałam wątpliwości, czy aby na pewno przeczytać tę książkę. Poczytałam sobie parę innych opinii i postanowiłam zagłębić się w tą lekturę.
"Strefa skażenia" jest połączeniem literatury faktu i thrilleru medycznego. Muszę przyznać, że to połączenie jest nawet ciekawe.
Do zapoznania się z tą książką zachęcił mnie też sam pomysł. Pierwszy raz miałam okazję przeczytać "biografię choroby".

Autorem książki jest Richard Preston - znany amerykański dziennikarz. Otrzymał szereg nagród i wyróżnień w dziedzinie reportażu. Autor dziewięciu bestsellerowych książek. "Strefa skażenia" przyniosła mu międzynarodową sławę. Jego nazwiskiem nazwano asteroidę. Regularnie pisze dla ?The New Yorkera?.
Richard ma brata ? Douglasa Prestona, który również opublikował kilka bestsellerów. Gatunki, w których się specjalizuje, to technothriller, horror i literatura faktu.

Strefa skażenia prezentuje burzliwą historię badań nad ebolą. Pierwsi zakażeni, drobiazgowe opisy przebiegu choroby, specjalistyczne laboratoria, ścieżki rozwoju wirusa i dramatyczne pomyłki, które mogły przypieczętować nasz los już dawno temu. Wcześniej udawało się zażegnać kryzys. Ale czy i tym razem, w obliczu kolejnego zagrożenia niepowstrzymanej pandemii, ludzkości się poszczęści?
Fascynująca historia najgroźniejszego seryjnego mordercy!

Jak wspomniałam na początku bardzo podoba mi się pomysł na fabułę. Historia wirusa, pierwszy raz spotykam się z czymś takim. Ciekawie czytało mi się tą książkę.
Warto też wspomnieć o okładce, która bardzo mi się podoba, od samego początku wprowadza czytelnika do klimatu, jaki panuje w książce.
Bardzo wzruszające były momenty, kiedy ktoś miał styczność z wirusem i potem chorował. Objawy, którymi się ebola charakteryzuje, nie należą do najbardziej przyjemnych czy też łatwych do zniesienia. Cieszmy się, że do tej pory wirus tej choroby, nie dopadł nas i miejmy nadzieję, że jeszcze przez długi czas będzie trzymał się z daleka.

Jedyne co nie podobało mi się w tej książce to opisy. Momentami były troszeczkę przynudzające, przez co miałam chęć odłożenia lektury na potem. Ale jakoś próbowałam przez nie przejść i zawsze mi się to udawało, dzięki czemu przeczytałam tę książkę w szybkim tempie.

Podsumowując, jest to książka, która może nas nawet nauczyć, jak ważna jest w życiu higiena. Dlaczego o tym mówię? Spotyka się takich ludzi, którzy nie myją owoców, czy rąk przed jedzeniem itp. Przecież nie wiemy, kto wcześniej brał te owoce do ręki, czy też co z nimi robił. W ten sposób może się utworzyć łańcuch zachorowań, gdzie w środku mogę być Ja, możecie być Wy, możemy być My.

Książka jest naprawdę dobra. Moim zdaniem warto ją przeczytać, aby wiedzieć jakie są objawy eboli, jak należy się ochraniać, aby zapobiec zachorowaniu na ten wirus.
Czytaliście tę książkę? Macie zamiar po nią sięgnąć? Co o niej sądzicie? Zapraszam do dyskusji w komentarzu!

MOJA OCENA: 7/10