Strażnicy

Swego czasu Harry Potter był mi bratem, a Baśniobór drugim domem. Tyle, że zawsze podczas lektury czułem się nieco oszukiwany. Wszystko w tamtym świecie jest przecież możliwe. A to znaczy, że nie ma żadnych logicznych granic, które uporządkowałyby i tym samym nieco uwiarygodniły poczynania bohaterów. Tak było do niedawna. Aż pewnego dnia wpadły w moje ręce dwie książki...
Seria ?Strażnicy? Teda Sandersa, stanowi swoiste brakujące ogniwo w świecie młodzieżowej literatury fantasy. Udowadnia czytelnikom, że do tematu magii i fantastyki można podejść racjonalnie bez kombinowania oraz naginania wydarzeń. A wszystko to przyprawione w tak wciągającym i smakowitym sosie, że nie sposób oderwać się od lektury. Wiem doskonale o czym piszę! Dwa tomy ? w sumie blisko 1200 stron, ?pochłonięte? w nieco ponad tydzień (nie zaniedbując przy tym codziennych obowiązków). To o czymś świadczy. Ale po kolei...

Czytając krótkie streszczenie na tylnej okładce ?Strażnicy: Szkatułka i ważka? można dojść do mylnego wniosku, iż mamy do czynienia z publikacją jakich wiele zalega na półkach pod nazwą ?fantastyka młodzieżowa?. Nastolatek Horacy, z okna autobusu zauważa szyld nad jednym ze sklepów. Mógłby przysiąc, że widniało na nim jego imię i nazwisko. Niesiony ciekawością trafia do przedziwnego miejsca, gdzie w podziemnych pomieszczeniach odnajduje niezliczone pudła z najróżniejszymi przedmiotami. Rezydenci sklepu: pani Hapsteade i pan Meister, wydają się dość osobliwymi przypadkami. Do tego napotkany na ulicy mężczyzna, który nazywa chłopaka ?partaczem?. O co w tym wszystkim chodzi? Odpowiedzi spływają na Horacego dość szybko. A to za sprawą małej, pięknie zdobionej szkatułki, którą wybrał spośród bogactw skrywanych we wspomnianych pudłach...
Więcej na u Zwykłej Matki

Ted Sanders nie jest pierwszym autorem, który sięga po operacje na czasie i z nich czyni temat powieści fantasy, ale bez wątpienia robi to mistrzowsko. Przy okazji uczy młodych czytelników podstaw logiki (jak to możliwe, że Horacy widzi w swojej szkatułce przyszłość i jak można wykorzystać tę wiedzę do przewidywania niebezpieczeństw?). Bohaterowie wchodzą w posiadanie zróżnicowanych artefaktów, które dają im nadzwyczajne moce. Horacy umie zaglądać w najbliższą przyszłość, Chloe, dzięki swojej ważce, może przenikać przez przedmioty. Ale droga od posiadania rekwizytów do umiejętności ich mądrego wykorzystania jest też najeżona trudnościami, bohaterowie niejednokrotnie będą musieli przezwyciężać strach i narażać się na niebezpieczeństwa bądź nieprzyjemności - a wszystko dla nie do końca zrozumiałej w ich świecie idei. Oczywiście dzieci wplątują się w ogromny konflikt między Stróżami i Odszczepieńcami, same muszą dbać o siebie. Zaprzyjaźniają się niepostrzeżenie, ale i tak trudno im będzie znaleźć sojuszników - za to nauczyciele nie zawsze przyniosą oparcie. "Szkatułka i ważka", pierwszy tom obiecującej serii fantasy, wypada dość ciekawie. W dodatku jest napisany ładnym literackim i nieco stylizowanym językiem, co także ucieszy miłośników gęstej prozy.