Sto bajek (twarda)

Ilustracje Artur Piątek Żaden fragment książki nie może być powielany ani reprodukowany w jakiejkolwiek formie bez pisemnej zgody wydawcy. ISBN 978-83-66837-88-1 (C) Copyright by Spadkobiercy Jana Brzechwy Księgarnia internetowa Wrocław 2021 Konwersja: eLitera Spis treści Karta redakcyjna CO W TRAWIE PISZCZY Wiosenne porządki Chrząszcz Pająk i muchy Przyjście lata Mucha Konik polny i boża krówka Jeż Żółw Żuk Stonoga NURKA DO WODY Sum Ryby Śledzie po obiedzie Śledź i dorsz Ryby, żaby i raki Kijanki Żaba Rak Foka Żółwie i krokodyle LATA PTASZEK Sowa Ptasi mózg Sroka Kokoszka-smakoszka Szpak i sowa Kos Wrona i ser Kaczka-dziwaczka Żuraw i czapla Mysikrólik Ptasie plotki Kaczki Indyk Kwoka Sójka GORZKIE PRAWDY Muł Mops Ręce i nogi Zero Ćwikła Chrzan Lis i jaskółka Zegarek Księżyc Entliczek-pentliczek Dziura w moście Jajko Zapałka Rzepa i miód Osioł i róża Kłótnia rzek Na straganie Głowa w piasku Nie pieprz Pietrze Chory muł Tulipan i róża Żołądek Natka-szczerbatka Łata i dziura ANDRONY Kuma Dwie krawcowe Talerz Na wyspach Bergamutach Tydzień Androny Stryjek Wąż-kaligraf Pytalski Katar Ciaptak Ciotka Danuta Klej Piątek Baran Szóstka-oszustka PO NOSIE Hipopotam Pomidor Grzebień i szczotka Prot i Filip Znaki przestankowe Brudas Dwie gaduły Koziołeczek Kto z kim przestaje Michałek Samochwała Kłamczucha Skarżypyta Arbuz Rozmawiała gęś z prosięciem Leń Wakacje WYSSANE Z PALCA Grzyby Sól Wielbłąd i hiena Wyssane z palca Globus Po rozum do głowy Jasne jak słońce Mleko Z motyką na słońce Babulej i Babulejka Krasnoludki Tańcowała igła z nitką Psie smutki Atrament Jak rozmawiać trzeba z psem Ślimak Siedmiomilowe buty Orzech Włos Smok Król i błazen Ziewadło PROSIMY DO ZWIERZYŃCA Zoo Tygrys Żółw Żyrafa Małpa Kangur Wielbłąd Niedźwiedź Wilk Lis Krokodyl Słoń Pantera Struś Dzik Papuga Żubr Zebra Renifer Lew Wiosenne porządki Wiosna w kwietniu zbudziła się z rana, Wyszła wprawdzie troszeczkę zaspana, Lecz zajrzała we wszystkie zakątki: - Zaczynamy wiosenne porządki. Skoczył wietrzyk zamaszyście, Pookurzał mchy i liście. Z bocznych dróżek, z polnych ścieżek Powymiatał brudny śnieżek. Krasnoludki wiadra niosą, Myją ziemię ranną rosą. Chmury, płynąc po błękicie, Urządziły wielkie mycie, A obłoki miękką szmatką Polerują słońce gładko, Aż się dziwią wszystkie dzieci, Że tak w niebie ładnie świeci. Bocian w górę poszybował, Tęczę barwnie wymalował, A żurawie i skowronki Posypały kwieciem łąki, Posypały klomby, grządki I skończyły się porządki. Chrząszcz W Szczebrzeszynie chrząszcz brzmi w trzcinie I Szczebrzeszyn z tego słynie. Wół go pyta: ,,Panie chrząszczu, Po co pan tak brzęczy w gąszczu?" ,,Jak to - po co? To jest praca, Każda praca się opłaca." ,,A cóż za to pan dostaje?" ,,Też pytanie! Wszystkie gaje, Wszystkie trzciny po wsze czasy, Łąki, pola oraz lasy, Nawet rzeczki, nawet zdroje, Wszystko to jest właśnie moje!" Wół pomyślał: ,,Znakomicie, Też rozpocznę takie życie". Wrócił do dom i wesoło Zaczął brzęczeć pod stodołą Po wolemu, tęgim basem. A tu Maciek szedł tymczasem. Jak nie wrzaśnie: ,,Cóż to znaczy? Czemu to się wół próżniaczy?!" ,,Jak to? Czyż ja nic nie robię? Przecież właśnie brzęczę sobie!" ,,Ja ci tu pobrzęczę, wole, Dosyć tego! Jazda w pole!" I dał taką mu robotę, Że się wół oblewał potem. Po robocie pobiegł w gąszcze. ,,Już ja to na chrząszczu pomszczę!" Lecz nie zastał chrząszcza w trzcinie, Bo chrząszcz właśnie brzęczał w Pszczynie. Pająk i muchy Pająk na stare lata był ślepy i głuchy, Nie mogąc tedy złapać ani jednej muchy, Z anten swej pajęczyny obwieścił orędzie, Że zmienił się i odtąd much zjadać nie będzie, Że pragnąłby swe życie wypełnić czymś wzniosłym I zająć się, jak inni, uczciwym rzemiosłem, A więc po prostu szewstwem. Zaś na dowód skruchy Postanowił za darmo obuć wszystkie muchy. Niech śmiało przybywają i młode, i stare, A on, szewskim zwyczajem, zdejmie każdej miarę! Muchy, słysząc o takiej poprawie pająka, Przyleciały i jęły pchać się do ogonka. Podstawiają więc nóżki i wesoło brzęczą, A pająk je okręca swą nitką pajęczą, Niby mierzy dokładnie, gdzie stopa, gdzie pięta, A tymczasem wciąż mocniej głupie muchy pęta. Muchy patrzą i widzą, że wpadły w pułapkę, Pająk zaś, który dawno miał już na nie chrapkę, Pogłaskał się po brzuchu i zjadł obiad suty. Odtąd mówi się u nas: ,,Uszyć komuś buty". Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki