Śpiewaj ogrody (twarda)

Książkę "Śpiewaj ogrody" mogę z czystym sercem polecić tym, którzy cenią sobie literaturą ambitną, ale nie ciężkostrawną. Paweł Huelle w mistrzowski sposób oddał realia międzywojennego Gdańska, a fabuła tej książki mogłaby moim zdaniem z powodzeniem stać się wspaniałym scenariuszem na film. Powieść Huellego to wielowątkowa podróż przez Gdańsk, w którą powinien wyruszyć każdy czytelnik lubiący dobre, niebanalne powieści.

"Śpiewaj ogrody" to prawdziwa czytelnicza uczta, pod każdym względem! Książka, która mnie pochłonęła od pierwszych stron, zauroczyła klimatem, językiem, wielowątkową historią. To nie jest tylko książka o wojnie, ale też, a może przede wszystkim, opowieść o miłości, przyjaźni, muzyce i Gdańsku :) Świetna!

Fantastycznie napisana, odważna i pełna smaczków prosto z Kaszub powieść, która broni się sama. Dlatego nie będę się rozpisywać o fabule, nie wspomnę też o losach pięknie nakreślonych bohaterów. Powiem tylko, że warto.

W "Śpiewaj ogrody" urzekła mnie przede wszystkim przepiękna historia. A przepiękna historia, która jest przepięknie opowiedziana to coś, co sprawia, że książka jest idealna. Przenosimy się do Gdańska z czasu, gdy do władzy doszedł Hitler. Nie wszyscy Niemcy zgadzali się z jego postulatami i musieli za to zapłacić. Powieść jest dość melancholijna i nostalgiczna, tworzy niesamowitą atmosferę, chciałoby się poznać osobiście jej bohaterów i z nimi porozmawiać (no, poza sadystycznym Francuzem...). Polecam!

Bardzo cenię w literaturze koloryt lokalny, folklor i gwarę, bo sama pochodzę z gór i wiem, jak mało jest w literaturze takich akcentów, a to przecież nasza duma i radość, że pochodzimy z tych czy innych barwnych regionów. Paweł Huelle jest niewątpliwie dumnym gdańszczaninem i jak nikt inny potrafi o Gdańsku opowiadać niesamowite przypowieści.

Kiedy sięgam po Huellego, wiem, że będę zaspokojona literacko i nic mojego spokoju nie zakłóci, bo lektura rozciągnie się na kilka pysznych wieczorów. Nie zawiodłam się, to jasne i oczywiste, ale tym razem stało się coś jeszcze, co nigdy wcześniej mi się nie przydarzyło, podczas lektury odczuwałam silne ciarki. Myślę, że to od doznań estetycznych bo język Huellego jest wyjątkowo piękny, poetycki i pełen sztuki, którą emanuje.

Huelle napisał książkę, która wywiera ogromne wrażenie swoją wielowątkowością, dbałością o szczegóły oraz narracją. Przede wszystkim jednak najbardziej interesująca dla mnie była wyprawa w historyczny Gdańsk, zarówno przed II Wojną jak i tuż po niej oraz oddanie atmosfery tamtych lat. Najpierw postępująca ?nazyfikacja? nastrojów, a później nowy, radziecki porządek i ludzie, którzy zostali wepchnięci między te dwa reżimy. Dla miłośników Gdańska jest to lektura obowiązkowa.

Na tę książkę warto było czekać. ?Śpiewaj ogrody? to powieść, w której pewien chłopiec na przestrzeni lat stara się odkryć prawdę na temat byłej sąsiadki, pewnej Niemki, która nie uciekła z Gdańska po wojnie. Cała sprawa komplikuje się, gdyż jej historia to także historia jego ojca, przyjaciela rodziny, historia męża Niemki, a przez to historia jego muzycznych obsesji oraz dalej makabryczna historia domu, w którym żyli? wszystkie te wątki zazębiają się w niczym doskonale naoliwionej maszynie, a przez to lektura jest bardzo intrygująca. Polecam.

W ?Śpiewaj ogrody? ? powieści, którą po 6 latach milczenia powraca Paweł Huelle ? dzieje się bardzo wiele. Wątki rozrastają się, powieść niczym szkatułka mieści w sobie mniejsze pudełeczka z osobnymi fabułami. Mieszają się tutaj też gatunki literackie: fragmenty czystej fikcji spotykają zapiski dziennikowe, esej czy nawet analizy muzykologiczne. Wszystko to autor porównuje do partytury ? każdy głos ma swoje miejsce i pojawia się dokładnie w tym miejscu, w którym powinien się pojawić, by możliwa stała się pełna harmonia. Fabularnie Huelle nie zaskakuje swoich czytelników ? znów mowa o Gdańsku, znów spotykają się tu obce etnicznie żywioły (Polacy, Niemcy, Kaszubi), znów w tle majaczą nazwiska wysokiej kultury (Schubert, Wagner, Rilke). I wszystko to napisane z zapierającym dech artyzmem. Niech już się Huelle nie zmienia, na takie powieści czeka się latami! Jakakolwiek próba streszczania ?Śpiewaj ogrody? byłaby kpiną ? tego po prostu trzeba spróbować na własnej skórze.