Śmierć nie ucieknie

?Jesteśmy tylko punktem przeładunkowym dla atomów. I dla zdarzeń, które się wokół nas dzieją?.
Julia Gierszewska to celebrytka. Młoda, zdolna piosenkarka stojąca właśnie u progu wielkiej kariery. Fala sukcesu po wydaniu nowej płyty wynosi ją na szczyt sławy. Pewnego ranka Julia budzi się w mieszkaniu w którym mieszka ze swoim partnerem ? menadżerem. Mężczyzna nie żyje. A ona pamięta jedynie wysokoprocentowy wieczór.. potem film się urywa. Pomimo wysiłków nie może sobie przypomnieć co się stało. Jakby ktoś skasował nagranie.
Kto go zabił?
Ona?
Nie ona?
Julia ogarnięta paniką postanawia uciec. Demony przeszłości sieją zamęt w jej głowie. Czuje, że ciąży na niej klątwa, przekleństwo, genetyczne obciążenie. Los wydał na nią wyrok. A może bezwiednie tego wszystkiego pragnęła..
Kobieta wzywa taksówkę i odjeżdża. Prosi kierowcę, by jechał przed siebie, jak najdalej.
Z czasem zaczyna mieć wątpliwości, czy tajemniczy taksówkarz, jest jej sprzymierzeńcem, czy wrogiem. Lawina zdarzeń wywołuje napięcie. Jej stosunek do niego staje się dość ambiwalentny. Z wzajemnością.
Czy to ona powinna bać się bardziej jego, czy on jej?
Tymczasem sprawę zamordowanego mężczyzny dostaje kobieta, której zdarza się zapomnieć, że prokurator pracuje gównie za biurkiem: Gabriela Seredyńska, a więc nie byle kto. Rozpoczyna się śledztwo w błysku fleszy. Choć początkowo sprawa wydaje się banalna: dużo śladów, mało wątpliwości, pozornie nic ekscytującego, jest ofiara, narzędzie zbrodni, motyw i prawdopodobny sprawca ? z czasem pojawiają się luki w obrazie sytuacji. ?Instynkt myśliwego? Gabrieli Seredyńskiej nie pozwala odpuścić. Czy i tym razem jej intuicja okaże się dobrym doradcą?
?Śmierć nie ucieknie? to drugi tom serii z prokurator Gabrielą Seredyńską. I choć pierwszy podobał mi się bardziej, uważam, że i tym razem dostaliśmy świetną historię. Autor pozwala mam przejść na druga stronę lustra, a droga ta jest kręta, w pewnym momencie zbyt stroma, by z niej zawrócić.
Poznajemy wielowątkową historię pełną rozpaczy, smutku, tajemnic. Ludzi z krwi i kości i ich babrzące się od dzieciństwa rany duszy. A wszystko to okraszone jest myślą przewodnią, że śmierć przecież i tak nie ucieknie, wcześniej czy później dopadnie każdego.
Polecam.

Pierwsza książka autora, którą miałam okazję przeczytać, ?Rytuał łowcy? zrobiła na mnie duże wrażenie, dlatego bardzo ucieszyła mnie wieść o drugiej części z prokurator Gabrielą Seredyńską.

Czy może być lepsza promocja nowo wydanej płyty, niż śmierć menadżera artystki? Tym bardziej że to właśnie ona mogła przyczynić się do jego śmierci? Niestety, młoda piosenkarka, Julia ma totalną lukę w pamięci, a w naturalnym odruchu decyduje się na desperacką ucieczkę.

Jej tropem i towarzyszącego jej tajemniczego taksówkarza podąża wyznaczona do prowadzenia sprawy prokurator Gabriela Seredyńska. Okazuje się, że jeśli nie rozegra tego właściwie może stać się kozłem ofiarnym obarczonym odpowiedzialnością za przeszłe decyzje i przekłamania wymiaru sprawiedliwości.

Od momentu ucieczki wszystkie elementy są jak pchnięte zrządzeniem losu kostki domina, pociągając kolejne wydarzenia, które coraz bardziej zaciskają pętlę uciekającym, ale też wydobywają na światło dzienne, to co miało pozostać ukryte. Dla kogo ta szaleńcza wyprawa okaże się kursem w jedną stronę?

Rytm i dynamikę tej wciągającej i fascynującej fabuły wyznaczają krótkie rozdziały, sprawiające, że chce się przeczytać jeszcze jeden i jeszcze kolejny, aż do ostatniej strony. Ciekawie i realistycznie wykreowane postaci, naturalne dialogi i zaskakująca, sięgająca przeszłości intryga dopełniają całości. Trudno było mi jedynie zdecydować, czy trzymać kciuki za powodzenie ucieczki Julii, czy za sukces śledztwa Gabrieli, bo obie bohaterki wzbudziły moją olbrzymią sympatię, a nie mogłam przecież kibicować obu. A może jednak?

Julia budzi się po nocy, z której niczego nie pamięta i odkrywa, że pokryta jest zaschniętą krwią swojego menedżera, którego zwłoki znajdują się w gabinecie. Kto go zabił? A może to ... ona?
Spanikowana kobieta wsiada do taksówki i każe kierowcy opuścić miasto. Podczas jazdy nabiera podejrzeń, że nie jest to całkiem przypadkowy człowiek. Tylko kto kogo powinien się bać?

Julia jest ofiarą szeroko pojętej przemocy domowej, czyżby jej eskalacja doprowadziła ją do ostateczności? Tego jeszcze nie wiemy. Po drodze wyłania się jej obraz, który okazuje się być przygnębiającym doświadczeniem. Jako dziewczyna, była podejrzana o udział w śmierci ojca, trafiła też do szpitala psychiatrycznego. Nic nie dzieje się bez przyczyny. Reasumując to niezwykle intrygująca i złożona postać, a zgłębienie wszystkich jej sekretów stanowi nie lada wyzwanie.

Prócz głównej bohaterki, mamy wielki powrót prokurator Seredyńskiej. Oczywiście wszystko zostało napisane w taki sposób, że książkę można traktować jako odrębną historię i nie trzeba znać części poprzedniej, choć osobiście bardzo ją polecam.

Naprzemiennie śledzimy losy Julii oraz toczące się dochodzenie i obie te płaszczyzny są wielce interesujące. Nie bez znaczenia jest fakt, że robotę robi świetna konstrukcja psychologiczna postaci oraz tajemnicza i dość złożona fabuła, w której dużą rolę odgrywa traumatyczna przeszłość bohaterki. Mamy więc pościg, polowanie, uciekinierów i tropiące je psy. Dość dynamiczna akcja z krótkimi, rzeczowymi rozdziałami, które jeszcze potęgują to wrażenie. Jeśli chodzi o język i styl, to jest bez zarzutu, trudno było mi oderwać się od treści. Podobała mi się ta ciągła niepewność, a diabeł jak zwykle tkwi w szczegółach...

...

Prokurator Seredyńska, to twarda babka z zasadami, która nieomal zginęła podczas rozwiązywania poprzedniej sprawy, rok temu. Czy, to wywołało u niej stres pourazowy i chęć większego działania za biurka ? Wprost przeciwnie, im więcej czasu upływa od owego zdarzenia, tym Seredyńska bardziej tęskni za tamtą dawką adrenaliny, ale niestety kolejne zadanie, jakie otrzymuje od szefowej, jest banalne, z którym poradziłby sobie pierwszy lepszy prokurator tuż po aplikacji. Seredyńska jest tym zawiedziona, trudno zmobilizować się jej do działania i zaangażować w śledztwo, bo jest to typowe zabójstwo z użyciem tępego narzędzia, którego sprawcą prawdopodobnie jest partnerka ofiary. Dużo śladów i mało wątpliwości. No może tylko jeden znaczący szczegół. Mieszkanie, w którym znaleziono zwłoki, należy do wschodzącej gwiazdy sceny muzycznej Julii Gierszewskiej, córki byłego prominenta, znanego profesora. Gabriela Seredyńska bardzo szybko orientuje się, że została wystawiona na odstrzał, więc musi dotrzeć do prawdy za wszelką cenę. Determinacja, z jaką angażuje się w sprawę, znów może zagrozić jej życiu, i nie tylko jej.
Julia, wychowana w toksycznej rodzinie, nieszczęśliwa od dziecka. Ma wreszcie swoje pięć minut, okupione związkiem z mężczyzną, który zupełnie jej nie szanuje, okrada z zysków i wyładowuje na niej swoje frustracje. Pewnego dnia kobietę budzi dzwonek telefonu partnera i dziwi ją, że ten nie odbiera. Julia, która nie pamięta, co wcześniej się wydarzyło, postanawia odnaleźć nieustannie dzwoniący telefon. Gdy w końcu jej się to udaje, już wie, dlaczego jego właściciel nie odbiera, tylko że na jakąkolwiek pomoc jest już za późno. W tym momencie wraca do kobiety cała przeszłość i to, co kiedyś zrobiła. Nie pozostaje jej nic innego jak ucieczka przed siebie, byle dalej od tego miejsca. Siada do taksówki, która na nią czeka pod blokiem i rusza w drogę. Kierowca doskonale wie kim, ona jest, natomiast Julia nie ma zielonego pojęcia, kim jest człowiek, z którym wybrała się w podróż. Kto znajduje się w większym niebezpieczeństwie? Dziewczyna, czy wiozący ją mężczyzna?

W miarę rozwoju fabuły napięcie wzrasta. Z jednej strony mrożące krew w żyłach śledztwo, które nagli czas, a z drugiej powieść drogi, z uciekającą podejrzaną w roli głównej.

Stała się rzecz dziwna, bo bardziej kibicowałam Julii niż Gabrieli. Nie wiem, czy to zasługa przedstawienia historii i kreacji bohaterów, czy moje nastawienie. Przeważnie w kryminałach stoi się po stronie śledczych, tym razem nastąpiło odwrócenie ról. Postać Gabrieli Seredyńskiej jest zaledwie tłem, dla dwójki antagonistów. Bardziej fascynowała mnie nieustająca gra pomiędzy Julią a mężczyzną, który pomaga jej w ucieczce, niż to, czy dopadną ich depczący im po piętach śledczy. Oboje z trudnym dzieciństwem, mrocznymi tajemnicami, bez widoków na lepszą przyszłość, niczym Bonnie i Clyde. Cały czas zastanawiałam się, kto i kiedy pociągnie drugie w dół.

Gdy kończyłam czytać ?Rytuał łowcy?, nie sądziłam wtedy, że autor postanowi kontynuować przygody Gabrieli Seredyńskiej. ?Śmierć nie ucieknie? i ?Rytuał łowcy? owszem łączy postać nieustępliwej pani prokurator, ale to zupełnie inna historia, równie świetnie napisana, lecz moim zdaniem bardzo różni się od swojej poprzedniczki. Brzmi to jak zarzut, ale to naprawdę jest dobra powieść, świetnie napisana, wciągająca z bardzo dobrą intrygą kryminalną. Może tylko zabrakło mi rozwinięcia życia prywatnego Gabrieli i wyjaśnienia jak to się stało, że Serdyńska została nagle prokuratorem Prokuratury Okręgowej w Warszawie (chyba po sukcesie spektakularnego śledztwa z poprzedniej części). Lekko drażniło mnie też, nieustanne wspominanie o maseczkach i niedwuznaczne odwołania do polityki (dość mam tych tematów w mediach na co dzień, sięgam po książkę, żeby się od tego odizolować), ale można przymknąć na to oko i cieszyć się z lektury bardzo dobrze napisanego kryminału.

Ta część jest mniej krwawa, mniej drastyczna, ale za to bardziej dynamiczna, pełna zaskakujących zwrotów akcji, bez zbędnych wątków pobocznych. Jestem pod ogromnym wrażeniem po mistrzowsku skonstruowanej intrygi, znakomitych scen pościgu, rodem z filmów sensacyjnych i nieoczekiwanego i zaskakującego finału. Ogólnie rzecz ujmując, powieść bardzo mi się podobała i pomimo maleńkich zastrzeżeń, w mojej ocenie klasyfikuje się dość wysoko. Przemysław Borkowski kolejny raz udowadnia, że potrafi tworzyć niebanalne kryminały, które zachwycają dynamiką i świetną kreacją postaci. Sądzę, że na kolejne perypetie Gabrieli Seredyńskiej przyjdzie mi poczekać, ale z wielką ochotą i przyjemnością po nie sięgnę.

Zaiste moi mili powiadam Wam, że śmierć nie ucieknie i wszystkich nas dopadnie?

Co do powieści jestem pozytywnie zaskoczony.
Autor zaplusował u mnie tym, że obyczajowe wątki nie były jakoś mocno eksponowane, stanowiły tło i to jest bardzo słuszna i rozsądna droga moi mili.

Kolejny atut to brak rozległych opisów, bo umówmy się opisy to się nadają, do podręczników szkolnych i naturalnie nie każdy musi się ze mną zgadzać, bo logiczne jest, że nie każdy musi się znać czy mieć dobry gust moi mili.

Tempo akcji dla mnie optymalne można by jeszcze podkręcić, ale było i tak bardzo miło i tak dalej?

Z niedosytów ja bym widział osobną powieść o taksówkarzu, bo on jest jak to mawia młodzież ?totalnym kotem? i należy mu się tak zwane literackie mizianko.

Nadal poważam i szanuję kobiety i tak dalej? jednak liczba rozterek Julii to jest już zdecydowanie skala makro. Nie, żebym był wyznacznikiem, ale liczbą myśli w jej głowie można by obdarować cały Pekin, ewentualnie Peru.

Temat traum itp. trochę mniej mnie przekonał, ale to dlatego, że ostatnio sporo tego w literaturze i zwyczajnie mam już lekki przesyt straumatyzowanych ludzi.

Dla mnie pozytywne zaskoczenie, powieść nie jest idealna, ale mi się to dobrze czytało, a ja lubię, jak mi się coś czyta dobrze, bo jak nie czyta mi się czegoś dobrze to przyznaję, że wtedy lubię to zdecydowanie mniej. No tak już mam moi mili, jestem prostym człowiekiem?

Cześć! Dzisiaj przychodzę z opinią wczorajszej premiery "Śmierć nie ucieknie". Macie ją w planie? ????
"Śmierć nie ucieknie" to naprawdę świetna książka, która pochłonęła mnie od samego początku! A jeśli chciałabym ją krótko określić to nazwałbym to w ten sposób "Wszystko było po coś". Wszystkie sytuacje, które zaistniały w fabule miały swoje wyjaśnienie, które nie było wcale takie oczywiste. Przez całą książkę kluczymy między punktami, które autor sprytnie rozstawił w taki sposób, iż całość jest bardzo zaskakująca zagadką.
Postacie przedstawione w utworze są bardzo dobrze wykreowane, a ich portrety psychologicznie nie zostawiają wiele do życzenia. Moją uwagę zyskała szczególnie pani prokurator, która z pewnością nie jest szablonowym prokuratorem, potrafi walczyć o to co słuszne, zaimponowała mi swoją odwagą i nieszablomowym podejściem do sprawy, którą prowadziła. Julia Gierszewska to młoda piosenkarka, która niedawno zaistniała na scenie muzycznej. Jej postać w moim odczuciu była przyciągająca, chociaż momentami irytująca. Z niecierpliwością oczekiwałam rozdziałów, gdzie to właśnie jej losy były pokazywane, jej ucieczka była niezwykle emocjonująca, a strach przed tym co przed nimi, potrafił utrzymać czytelnika w swoich szponach.
Po raz kolejny spotykam się w książkach z trudnym dzieciństwem i traumami w nim powstałymi, uważam że takich książek nigdy nie jest za mało, ponieważ dają powody do myślenia i zastanowienia się.
Pióro autora idealnie trafia w moje gusta, podczas czytania można się zaśmiać w głos, ale także popaść w konsternację. Jest to książka przepełniona trudnymi emocjami, jednak napisana w lekki sposób, który zachęca po ponowne spotkanie z twórczością autora.
Jestem pewna, że czytając nie będziecie narzekać na nudę, ponieważ każda strona jest zapełniona akcją!
Polecam!

?Śmierć nie ucieknie? autorstwa Przemysława Borkowskiego swoją premierę będzie miała już 27 października i jest drugim tomem serii o bardzo ambitnej pani prokurator, która tym razem nie cofnie się przed niczym w pościgu za domniemaną zabójczynią menadżera wschodzącej gwiazdy polskiej sceny muzycznej.

Młoda piosenkarka będąca u progu wielkiej kariery z przerażeniem odkrywa w mieszkaniu martwe ciało swojego menażera. Otumaniona przez alkohol wypity w ogromnych ilościach dnia poprzedniego, kobieta postanawia w panice uciec w obawie przed konsekwencjami i wsiada do pierwszej lepszej taksówki. Sprawa zamordowanego menażera trafia w ręce prokurator Gabrieli Serdyńskiej, która postanowi za wszelką cenę dorwać winnego tej zbrodni. Banalna wydawałoby się historia, w której jak się później okaże absolutnie nic banalnego nie ma?

Przemysław Borkowski to autor o wysokiej kulturze pisania, co udowodnił już przy swoich poprzednich książkach. Nie inaczej jest również w tym przypadku. ?Śmierć nie ucieknie? to doprawdy świetnie napisania książka w lekkim stylu gwarantująca wiele emocji. Na wielką pochwałę w mojej opinii przede wszystkim zasługuje kreacja bohaterów, których wielowarstwowość jest imponująca. To właśnie oni są głównym motorem napędowym całej akcji, która pomimo nie śpiesznego tempa nie pozwala się nudzić. Dodatkowym atutem są dialogi, nadające historii większego realizmu.

Należę do osób, które lubują się w kryminałach i najbardziej cenię sobie te, które nie przytłaczają mnie ilością bohaterów niczym z Dynastii ,czy też wielostronicowymi opisami mającymi chyba tylko i wyłącznie zwiększyć ich objętość. Tutaj tego nie doświadczyłem, co mnie naprawdę ucieszyło. Całość zdaje się być dobrze skrojona przez autora i opowiedziana w bardzo ciekawy sposób. W tej książce nic nie jest tym, co się wydaje. W tej książce wszyscy razem i każdy z osobna są ważnym elementem w bardzo intrygującej sieci kłamstw, utkanej przez autora. Pomimo faktu, że nie jest tak rewelacyjnie, jak w przypadku ?Rytuału łowcy? to i tak jest naprawdę świetnie. Fani zarówno autora, jak i gatunku z pewnością znajdą w tej książce wiele satysfakcji. Serdecznie polecam się o tym przekonać?

Książkę tę mogłem przeczytać i słów o niej kilka napisać przedpremierowo dzięki uprzejmości wydawnictwa Czwarta Strona, za co bardzo dziękuję. Były to naprawdę mile spędzone chwile w dobrym towarzystwie.

?Śmierć nie ucieknie? autorstwa Przemysława Borkowskiego swoją premierę będzie miała już 27 października i jest drugim tomem serii o bardzo ambitnej pani prokurator, która tym razem nie cofnie się przed niczym w pościgu za domniemaną zabójczynią menadżera wschodzącej gwiazdy polskiej sceny muzycznej.

Młoda piosenkarka będąca u progu wielkiej kariery z przerażeniem odkrywa w mieszkaniu martwe ciało swojego menażera. Otumaniona przez alkohol wypity w ogromnych ilościach dnia poprzedniego, kobieta postanawia w panice uciec w obawie przed konsekwencjami i wsiada do pierwszej lepszej taksówki. Sprawa zamordowanego menażera trafia w ręce prokurator Gabrieli Serdyńskiej, która postanowi za wszelką cenę dorwać winnego tej zbrodni. Banalna wydawałoby się historia, w której jak się później okaże absolutnie nic banalnego nie ma?

Przemysław Borkowski to autor o wysokiej kulturze pisania, co udowodnił już przy swoich poprzednich książkach. Nie inaczej jest również w tym przypadku. ?Śmierć nie ucieknie? to doprawdy świetnie napisania książka w lekkim stylu gwarantująca wiele emocji. Na wielką pochwałę w mojej opinii przede wszystkim zasługuje kreacja bohaterów, których wielowarstwowość jest imponująca. To właśnie oni są głównym motorem napędowym całej akcji, która pomimo nie śpiesznego tempa nie pozwala się nudzić. Dodatkowym atutem są dialogi, nadające historii większego realizmu.

Należę do osób, które lubują się w kryminałach i najbardziej cenię sobie te, które nie przytłaczają mnie ilością bohaterów niczym z Dynastii ,czy też wielostronicowymi opisami mającymi chyba tylko i wyłącznie zwiększyć ich objętość. Tutaj tego nie doświadczyłem, co mnie naprawdę ucieszyło. Całość zdaje się być dobrze skrojona przez autora i opowiedziana w bardzo ciekawy sposób. W tej książce nic nie jest tym, co się wydaje. W tej książce wszyscy razem i każdy z osobna są ważnym elementem w bardzo intrygującej sieci kłamstw, utkanej przez autora. Pomimo faktu, że nie jest tak rewelacyjnie, jak w przypadku ?Rytuału łowcy? to i tak jest naprawdę świetnie. Fani zarówno autora, jak i gatunku z pewnością znajdą w tej książce wiele satysfakcji. Serdecznie polecam się o tym przekonać?

Książkę tę mogłem przeczytać i słów o niej kilka napisać przedpremierowo dzięki uprzejmości wydawnictwa Czwarta Strona, za co bardzo dziękuję. Były to naprawdę mile spędzone chwile w dobrym towarzystwie.