Skrzynia z uśpionym przeznaczeniem

ie musisz udawać, że śpisz cały czas tu jestem. Wiem, widok za oknem jest powalający, a w świetle dnia robi jeszcze większe wrażenie. * Stał przede mną, ubrany cały na czarno, tylko koszulę miał granatową. Jego Nigdy czegoś takiego nie czułam, ten zapach wnikał przez nozdrza i powoli rozprzestrzeniał się po ciele, miałam wrażenie, jakby ktoś otulał mnie delikatnym, satynowym materiałem, który był przyjemnie chłodny, a do tego tysiące delikatnych piórek muskały moje ciało. Poczułam się fantastycznie. Spojrzałam na jego twarz i blond włosy, które lekko się falowały, ułożone w artystyczny nieład. Zwróciłam uwagę na jego dołeczek na brodzie, zawsze mi się takie podobały, a te kości Rzadko takie się widuje u facetów. W okularach na jego nosie widać było moje odbicie - czy aż tak głupkowato wyglądam? - Przepraszam, coś się stało? Źle się Pani poczuła? Pewnie wydałam mu się dziwadłem, skoro zamiast odpowiedzieć na pytanie, patrzę na niego i tarzam się w piórkach. - Wszystko w porządku, tylko trochę zakręciło mi się w głowie. Proszę się dosiąść, czy coś się stało? Chyba się nie znamy? - Pierwszy raz mam przyjemność z panią rozmawiać. Mam na imię Alfeusz. Wiem, mało spotykane imię, jest pochodzenia grecko-hebrajskiego, a oznacza ,,zmieniający się". A ty jak masz na imię? - Simona, ale nie znam znaczenia mojego imienia. W czym mogę ci pomóc? Co to za imię?! Alfeusz. Ściągnął okulary, co zwróciło moja uwagę, spojrzałam na niego z czystej ciekawości, jak wygląda jego twarz w całości. Jego oczy były najciekawsze. Słyszałam kiedyś, że ludzie mogą mieć kolorowe oczy, jednakże te były po prostu piękne, aż brak mi słów. Jedno było jasnozielone jak nowo narodzony listek, za to drugie miało barwę głębokiego błękitu jak najczystsze wody na całej kuli ziemskiej. Dodatkowo były otoczone długimi, gęstymi rzęsami. W tych oczach było jeszcze coś przyciągającego, jakby był w nich magnes, któremu nie dało się oprzeć. - Bardzo ładne imię, rzadko spotykane. Simona oznacza ,,Bóg wysłuchał". Zauważyłem, że czytasz książki z historii i przeglądasz notatki, a ja bardzo lubię historię. Najbardziej fascynuje mnie starożytny Egipt, Rzym a najbardziej Grecja i jej mity. Sam trochę zajmuję się archeologią. Pomyślałem, że uczysz się do jakiegoś ważnego egzaminu, więc z całą przyjemnością mógłbym ci pomóc, oczywiście jeśli chcesz. Byłam totalnie zszokowana, siedziałam tu sama, w najbardziej oddalonym kącie tej kawiarenki, a ten cały Alfeusz zauważył, co czytam i do tego proponuje mi pomoc. Jeszcze jest historykiem; trochę dziwne, bo taki nieziemsko przystojny facet mógł być modelem lub aktorem i zdobyć sławę. Może faktycznie bardzo kochał historię. Wyprowadziłam go z błędu co do tego, że potrzebuję pomocy w nauce, ponieważ to ja uczę dzieci historii, a od jutra mam pierwsze zajęcia lekcyjne po prawie rocznej przerwie. Nasza rozmowa potoczyła się bardzo sprawnie, nie było sztywno ani ciężko. Zapytał mnie, co przygotowuję na jutrzejsze lekcje. Rozmawialiśmy o historii, jakie okresy najbardziej nas interesują i co intryguje, jakie to tajemnice chcielibyśmy wyjaśnić. Naszym wspólnym zainteresowaniem okazała się starożytna Grecja. Dużo więcej o niej wiedział, a niektóre historie opowiadał z taką pasją, że momentami czułam się, jakbym była w samym środku zdarzenia. Nie pamiętam, kiedy ostatni raz było mi tak dobrze w czyimś towarzystwie. Gdy wypowiadał się na temat jakiegoś wydarzenia, nagle przestałam go słuchać. Przyglądałam mu się tylko dość intensywnie, a w pewnej chwili miałam wrażenie, jakby wiedział wszystko o moim życiu i co się w nim wydarzyło, a także znał moje marzenia i pragnienia. Tak, jakby wiedział o mnie więcej niż ja sama o sobie. To uczucie, o dziwo, bardzo mi się spodobało, poczułam, jak wielki kamień spadł mi z serca. Choć z drugiej strony było to jednak przerażające. Z rozmyślań wyrwało mnie pytanie: - Simono, a na jaki temat pisałaś pracę końcową? Z rozmowy można wywnioskować, że musi być bardzo ciekawa. - Pisałam na temat rozwoju kultury i religii starożytnej Grecji. Głównie skupiłam się na mitach, a zainspirowała mnie legenda starego jeziora Kopais w starożytnej Beocji, które zostało osuszone, o ile dobrze pamiętam, w 1957 roku. Legenda opowiadała o kamienistej skrzyni, na której była wypisana historia młodej kobiety zakochanej w młodzieńcu, lecz on nie odwzajemniał jej uczuć, ponieważ jego starszy brat bardzo ją kochał. Młody mężczyzna nie wygrał z miłością i ostatecznie odwzajemnił uczucia kobiety. Gdy brat się o tym dowiedział, Koniec Wersji Demonstracyjnej Dziękujemy za skorzystanie z oferty naszego wydawnictwa i życzymy miło spędzonych chwil przy kolejnych naszych publikacjach. Wydawnictwo Psychoskok