Siostrzyczka

Dzisiaj pora na recenzję książki, którą aż wstyd się przyznać dostałam od wydawnictwa jeszcze w lutym. Wiem, że to aż dwa miesiące, ale po prostu nie miałam czasu wcześniej napisać ani słowa i dodawałam wam recenzje, które miałam przygotowane już wcześniej. Jednak dzisiaj powracam i mam nadzieje, że nowe recenzje również przypadną wam do gustu.

Clare to młoda prawniczka oraz matka dwójki dzieci. Jednak w dzieciństwie Clare miała siostrę Alice, która została zabrana przez ojca i nigdy nie wróciła. Młoda prawniczka ani jej matka nigdy nie poradziły sobie z tym zniknięciem. Jednak pewnego dnia w domu pojawia się Alice i pragnie nawiązać nowy kontakt ze swoją najbliższą rodziną. Clare widzi jednak, że z kobietą jest coś nie tak. I robi wszystko, aby zabrać jej osobowość. Jednak czy aby na pewno? A może Clare popadła w paranoję ?

?Siostrzyczka ?to naprawdę dobra powieść z gatunku thrillera psychologicznego. Na początku lektury ciężko było mi się wgryźć w fabułę, jednak po chwili już nie mogłam się oderwać. Autorka naprawdę świetnie poradziła sobie z charakteryzacją bohaterek. Pokazuje ich psychologiczny zarys i możemy na własne oczy widzieć, jak zmieniają się zachowania Clare. Teraz mogę śmiało powiedzieć, że jeśli autorka wyda jeszcze jakąś powieść, to znajdzie się ona w moich planach do przeczytania.

Claire zawsze miała tylko mamę, męża i dwie córeczki. Zawsze brakowało im jednej osoby - Alice, którą w dzieciństwie zabrał ze sobą jej ojciec i nigdy z nią nie wrócił.
Kobieta całe swoje życie poświęciła na szukanie siostry aż w końcu ją znalazła.
Alice przyjeżdża do domu rodzinnego i wszystko się zmienia. Matka obu kobiet jest szczęśliwa, że w końcu ma drugą córkę przy sobie. Claire za to nie ufa kobiecie, która jest jej siostrą. Alice ubiera się tak samo jak Claire, spędza czas z jej córkami i mężem. Kobieta ma wrażenie, że siostra chce odebrać jej życie. Najgorsze jest to, że nie ma wsparcia ani w marce ani w mężu. Czy Alice rzeczywiście jest tym za kim się podaje, a może to Claire zwariowała?

"Siostrzyczka"to thriller psychologiczny, który nie trzyma od początku w napięciu ale za to gdy już zacznie się tam dziać, nie można się od książki oderwać.
Przez pierwsze pół książki naprawdę trudno było mi się w nią wgryźć. Była lekko nudna i przewidywalna i choć od początku wiedziałam jak może się to skończyć, to jednak dałam się wciągnąć w wir akcji i gdy zaczęło dziać wpadłam jak śliwka w kompot.
Lubię takie rodzinne historie i ta naprawdę jest warta uwagi. Jeżeli też lubicie takie książki koniecznie przeczytajcie!

Thrillery psychologiczne to jeden z tych gatunków literatury, które lubię czytać najbardziej. Książka Sue Fortin z początku wydawała mi się jednak dość oklepana, ale bardzo szybko przekonałam się, że tak nie jest.

Clare i Alice zostały rozdzielone przez ojca jako młode dziewczynki. Clare zamieszkała z mamą, a ojciec wywiózł Alice do Stanów Zjednoczonych. Nagle, po latach Alice odzywa się do Clare i matki, czym u drugiej wzbudza niesamowitą euforię. Jednak Clare jest sceptycznie nastawiona do wiadomości. Zdania nie zmienia również po przyjeździe siostry. W domu bowiem zaczynają dziać się dziwne rzeczy, których racjonalnie nie jest w stanie wytłumaczyć ani matce, ani mężowi. Dopiero splot nieszczęśliwych wydarzeń oraz upór młodej kobiety doprowadzi ją do rozwiązania zagadki.

Thriller porusza bardzo ważny problem rozdzielonych rodzeństw. Choć w znacznej części dotyczy to dzieci, które stały się sierotami, to jednak pozostaje procent dzieci rozdzielonych z winy rozstania rodziców. Mimo upływu czasu ból nie mija, a wręcz przeciwnie: chęć odnalezienia zaginionego rodzeństwa wzrasta. Dzięki postępowi technologii możliwości odnalezienia drugiej osoby zdecydowanie wzrastają, przez co coraz częściej w mediach słyszymy o cudownie odnalezionych rodzeństwie nawet po kilkudziesięciu latach rozłąki.

Książkę polecam na deszczowy weekend wszystkim miłośnikom gatunku. Będzie to dla Was na pewno ciekawa lektura i miło spędzony czas.

Po kłótni z żoną, ojciec wraz z małą Alice wychodzi z domu, twierdząc, że wybiera się na wakacje do dawnych znajomych. Clare, siostra dziewczynki ma przeczucie, że już nigdy nie wrócą. Rodzina pogrążona w rozpaczy nie daje za wygraną. Po długich poszukiwaniach odpuszczają, ale nie tracą nadziei. Wciąż wierzą, że ukochana córeczka i siostra wróci do domu. W końcu, po 20 latach oczekiwań dostają list, który zmienia ich życie. Alice, jako dwudziestokilkulatka odnajduje swoją rodzinę, co więcej, koniecznie chce się spotkać. Wszystko dzieje się w zastraszającym tempie, już po krótkim czasie dziewczyna na powrót znajduje się w swoim rodzinnym domu. Matka przyjęła ją ochoczo, Clare jednak ma pewne obawy, co do rzekomej siostrzyczki. Nie jest pewna czy to na pewno ona, czy może zwinna manipulantka. Nie pomaga fakt, że Alice nie ma żadnych wspomnień związanych z rodziną, tłumacząc to wiekiem.

Dlaczego sięgnęłam po tę książkę? Czytając Lokatorkę strasznie spodobały mi się thrillery psychologiczne, już od jakiegoś czasu ciągnęło mnie do zagadkowych historii z nutką tajemnicy. Nie jestem w tej kwestii doświadczona i bałam się, że mogę się zrazić do tego gatunku, ale przyznam szczerze, że nie żałuję. Autorka sprytnie splotła wiele wątków w jedną całość i trzeba przyznać, że udało jej się przytrzymać czytelnika do samego końca, a historia wchłonęła się z niesamowitą prędkością, zostawiając nas z niedosytem i wewnętrznym chaosem. Mimo iż zakończenie wydaje się oczywiste, finał sam w sobie jest nie przewidywalny , dzięki czemu czytelnik może doznać szoku.

Oczywiście plusem jest dreszcz niepewności oraz tajemniczość, jednak historia byłaby niczym bez bohaterów. Alice wywołała spore zamieszanie swoim powrotem, natomiast Clare nie daje spokoju zachowanie siostry i rozpoczyna swoje prywatne śledztwo. Każdy członek rodziny jest zachwycony postawą młodszej z nich i nie wierzy w odkrywane fakty, twierdząc, że to wymysł i paranoja. Jedna zyskuje, idealnie zwodząc wszystkich wokół, druga popada w desperację i obsesję. Która z nich ma rację? Która z nich kłamie, a która mówi prawdę?

"Czasami najciemniej nie jest wcale w mroku bezgwiezdnej nocy, kiedy chmury przesłaniają blask księżyca. Czasami ciemniej jest pod naszymi powiekami, kiedy zamkniemy oczy i widzimy jedynie tańczące na nich iskierki."

Przyznam, że błyskawicznie przeniknęłam przez książkę, dałam się wciągnąć, bo wartka akcja, mocna intryga i nagłe zwroty akcji. Thriller trzyma w napięciu i angażuje, choć nie bazuje na nowych pomysłach fabuły, wiele aspektów można stosunkowo szybko przewidzieć, a portrety bohaterów potraktowane zostały nieco powierzchownie. Jednak zapewnia porywający relaks. Autorka umiejętnie przykuwa uwagę czytelnika, z każdym rozdziałem zwiększa napięcie, pozostawia też frapujące elementy na zakończenie powieści. Dobrze odnajduję się w klimacie, kiedy trzeba dotrzymywać kroku żwawemu tempu scenariusza zdarzeń, wczuwać się w emocje głównej bohaterki, zastanawiać nad siłą ciemnej natury człowieka.

Jedynie zachowanie Luka, męża Clare, nie przekonało mnie, zbyt wyolbrzymione, wpadające z jednej skrajności w drugą, zupełnie jakby nie było szarych odcieni, tylko czarne i białe. Nie znajduję uzasadnienia dla jego słów i czynów, biorąc pod uwagę także jego artystyczną duszę. Zrozumiałam zabieg autorki, lecz gdyby poprowadzić go bardziej przekonująco, powieść zyskałaby. Natomiast Clare stała mi się bliska, wyrazista, niewyidealizowana, mająca słabe i mocne strony, starająca się postępować słusznie i sprawiedliwie, lecz okoliczności i natężenie uczuć odciągają ją od takich zamiarów. Alice, jej siostra, także ma wiele do zaoferowania we wzbogacaniu intrygi, prowokowaniu i manipulowaniu czujności czytelnika. Frapująco ukazany aspekt obsesji, paranoi, dziwactwa, nakręcającej się spirali wątpliwości, podejrzeń i posądzeń.

Dwadzieścia lat przed opisywanymi wydarzeniami, ojciec zabiera czteroletnią córkę na wakacje, niestety po nich nie wraca już do pozostawionej żony i dziewięcioletniej córki. Pomimo usilnych poszukiwań, zaangażowania prywatnych detektywów, nie udaje się dotrzeć do nowego miejsca zamieszkania mężczyzny i dziewczynki. Pewnego dnia do domu z własnej woli niespodziewanie powraca Alice, utwierdzając wszystkich w przekonaniu, że jest tą zaginioną, pragnie nadrobić stracony czas, nawiązać bliskie relacje, poczuć prawdziwe szczęście rodzinne. Clare wbrew nadziejom i oczekiwaniom nie potrafi odnaleźć siostrzanych więzi, odczuć ulgi, spełnienia i szczęścia. Coraz trudniej jest jej ukrywać ponure uczucia i złowieszcze obawy, tym bardziej, że zarówno w jej życiu zawodowym, jak i prywatnym pojawiają się czarne chmury. Niepokojące fakty i domysły nie dają jej spokoju, coraz mniejszej liczbie osób może ufać, zaczyna nawet kwestionować swoje zdrowie psychiczne.

bookendorfina.pl

"Siostrzyczka" to przykład thrillera psychologicznego, który może nie do końca wypełnia wszelkie przesłanki klasyfikujące do tego gatunku, jednak ważne jest to, że to powieść, gdzie do końca nie ma się pewności kto kłamie, kto mówi prawdę. Książka przedstawia obraz jak żyć, kiedy wszystko to, w co się do tej pory wierzyło okazuje się nieprawdą. Życie głównej bohaterki Clare od zawsze było naznaczone. Od dnia, kiedy jej ojciec wyjechał do Stanów Zjednoczonych z młodszą siostrą Alice, dziewczyna nie miała z nimi kontaktu. Wszelkie próby odnowienia relacji, odnalezienia małej dziewczynki czy też ojca, kończyły się niepowodzeniem. Clare ułożyła swoje życie, mieszkając z matką, mężem i dwoma córkami próbuje godzić obowiązki domowe z zadaniami służbowymi. Wszystko układa się doskonale, aż do dnia, kiedy odzywa się zaginiona przed laty siostra. Jej pojawienie się w Anglii, już na zawsze zmieni życie Clare i jej rodziny. Książka w intrygujący sposób wciąga czytelnika w akcję, coraz bardziej plątając i manewrując w przeróżne wątki. Postać młodszej siostry początkowo nie wzbudza podejrzeń, jednak później to co zostaje przed nami odkryte zaskakuje niesamowicie. Mam wrażenie, że takie książki nie mogą się znudzić, za każdym razem znajduje w nich element zaskoczenia. Sprawa taka jak w tej powieści jest bardzo wstrząsająca, to jak autorka zrzucała podejrzenia na wszystkich bohaterów, tylko po to aby zmylić czytelnika w odbiorze postaci wpłynęło bardzo pozytywnie na dynamikę akcji. Z ogromną ciekawością przerzucałam kartki tylko po to, aby dowiedzieć się kto jest kim i kto jest odpowiedzialny za całe zamieszanie. Całość zgrywa się w całkiem fajną, klimatyczną powieść dla każdego rodzaju czytelnika. Z pewnością czas z nią spędzony, nie będzie zmarnowany.
Z całą pewnością mogę tę książkę Wam polecić, jeśli tylko lubicie historie w takich klimatach - nie będziecie zawiedzeni!

Clare została rozdzielona ze swoją siostrą w bardzo młodym wieku. Gdy miała siedem lat, jej ojciec zabrał młodszą Alice na wakacje, z których nigdy nie wrócił do domu. Wyprowadził się do zupełnie innego kraju, gdzie nikt nie mógł go znaleźć. Przez dwadzieścia lat Clary wraz z matką i swoją rodziną usiłują odnaleźć Alice, jednak jak się okazuje bezskutecznie. Niespodziewanie nadchodzi list, na który wszyscy czekali od lat. List od młodszej siostry. Od tej pory wszystko powinno się ułożyć, a rodzina na powrót stać się jednością. Alice postanawia przyjechać, jednak Clare zamiast radości i wdzięczności czuje niepewność. Od początku coś jej nie pasuje, a sytuacje, które mają miejsce, nie pozwalają jej spać spokojnie. W jej głowie rodzi się coraz więcej podejrzeń, z którymi pozostaje sama. Czy Clare ma się czego obawiać? Czy jej podejrzenia faktycznie są słuszne? Czy razem z młodszą siostrą stworzą rodzinę? Po dwudziestu latach Alice to już nie ta sama Alice. Na początku powieści czytelnik zostaje wprowadzony w historię rodzinną Clary, dzięki czemu przez dalszą część książki ma szansę snuć swoje podejrzenia i rozwiązywać zagadki. Autorka w bardzo ciekawy sposób wytworzyła klimat, który stale wywołuje niepokój i podejrzliwość wobec niektórych bohaterów. Jest to thriller psychologiczny, a autorce świetnie udało się oddać właśnie ten gatunek. Czytelnik ciągle doszukuje się nieprawidłowości zachowań oraz sytuacji, które zaważają na losach bohaterów, dzięki czemu powieść nie nudzi ani przez chwilę. "Czasami najciemniej nie jest wcale w mroku bezgwiezdnej nocy, kiedy chmury przesłaniają blask księżyca. Czasami ciemniej jest pod naszymi powiekami, kiedy zamkniemy oczy i widzimy jedynie tańczące na nich iskierki. A najciemniej - kiedy oczy mamy szeroko otwarte i oglądamy drobinki kurzu oświetlone promieniami słońca." Bohaterowie również zostali wykreowani idealnie do swoich ról, ponieważ z biegiem czasu dowiadujemy się, że nie każdy z nich jest sprawiedliwy i mówi prawdę. Jak się okazuje, każdy ma swoje "za uszami", a rozwiązanie wielu spraw szokuje i zadziwia. Byłam przekonana, że wiem jak skończy się owa historia, a moje przekonania się sprawdzą - jakże się myliłam. Zakończenie zmieniło wszystko i do tej pory nie mogę wyjść z podziwu, jak nagle akcja się zmieniła i na jaw wyszła prawda, której w życiu bym się nie spodziewała. W powieści tej nawet najmniejsze aspekty mają ogromne znaczenie, o czym przekonujemy się stopniowo brnąć w kolejne rozdziały. I właśnie to uwielbiam w thrillerach, choć nie każdy daje radę udźwignąć to brzemię. Autorce "Siostrzyczki" się to udało, a powieść okazała wyjątkowa i niesamowicie wciągająca.