Shadow

Odwzajemniona miłość wydaje się uczuciem łatwym, po niepewności nie ma już śladu, pozostaje więc cieszenie się szczęściem i patrzenie z optymizmem w przyszłość. Jednak nic nie jest tak proste jak mogłoby się wydawać, szczególnie gdy w grę wchodzi mroczna przeszłość i teraźniejszość, w której okazuje się, że trzeba będzie dokonać trudnego wyboru, pozostawiającym po sobie jedynie ból i znaki zapytania.

Jeżeli zakochałaś się w wampirze, to nie licz, iż będzie to nieskomplikowane uczucie. A gdy i jemu na to Tobie zależy to sprawa staje się już niebezpieczna. Raven nie mogła nawet się domyślać co oznacza związek z Williamem, księciem Florencji, panem i władcą oraz mężczyzną, dotrzymującym każdej swej przysięgi. To ostatnie oznacza jedno - nikt kto skrzywdził kiedykolwiek Raven nie powinien spać spokojnie. Okrucieństwo czy sprawiedliwość? York wyznaje zasady dalekie od współczesnych i kobieta już nie raz się o tym przekonała, ale tym razem dotyka to jej najgorszych wspomnień. Jakby tego było mało nowe problemy pojawiają się na horyzoncie, potężny władca florenckiej ziemi ma także wrogów. No i pozostaje jeszcze sprawa kradzieży w jakiej dla pewnych osób wciąż jest podejrzaną. Takie okoliczności nie sprzyjają miłości, tych dwoje pokonało już wiele przeszkód, teraz wydaje się, że i tym razem znowu dadzą sobie radę z przeciwnościami. Jednak czy tak będzie? Czasem polityka wymaga ofiar, zwłaszcza gdy nie dostrzega się ludzi i jest się przekonanym o słuszności swego postępowania. Gdzie w tym wszystkim jest miejsce Raven? Czy ktokolwiek wysłucha i co ważniejsze weźmie pod uwagę jej zdanie? Ona tak łatwo nie zrezygnuje z tego co wydawało się dla niej nieosiągalne, może nie do końca wie co dzieje się wokoło, lecz kto jak nie ona powinna decydować o własnym życiu?

Wampira i śmiertelniczki nie może łączyć miłość, ale niektórzy nie wybierają łatwej drogi. Czy to co ich połączyło jest przekleństwem czy błogosławieństwem? Dlaczego tak trudno dostrzec prawdziwe uczucie, a tak łatwo zniszczyć czyjeś szczęście? Poświęcenie nie zawsze bywa doceniane, niekiedy zostaje źle zrozumiane.

Drugie spotkanie z Raven i Williamem okazało się równie udane jak pierwsze, a może jeszcze lepsze. Autor(zy, ka) podwyższył stopień trudności, tym razem wszedł bardziej w przeszłość głównych bohaterów łącząc ją jednocześnie z teraźniejszością. Świat ludzi i wampirów zazębia się jeszcze mocniej, na światło dzienne, bądź jego nocnego odpowiednika, wychodzą kolejne sekrety - niebezpieczne i daleko idące w swych skutkach. Klimat staje się mroczniejszy, lecz ma to całkowite uzasadnienie w poszczególnych wątkach. Przemyślana w każdym szczególe fabuła intryguje i zaskakuje swoim rozwojem, a nowe postacie dodatkowo zwiększają napięcie co dalszego ciągu wydarzeń, bo że będzie się działo to już wiadomo. Uczucia, polityka oraz wiara stanowią niezwykle niebezpieczna kombinację, zwłaszcza kiedy patrzy się w przeszłość i poświęcając przyszłość w jej imię.

Shadow druga część najnowszego cyklu The Florentine Sylvaina Reynarda, znanego z trylogii o zabarwieniu erotycznym, którego bohaterem jest profesor Gabriel Emmerson, znawca twórczości Dantego. Chyba słusznie zakładam, że autor jest mężczyzną, więc będę używała takiej właśnie formy.

Lubię fantastykę, uwielbiam wampiry w literaturze i filmie. Co wiadomo o wampirach? Otóż Dzieci Nocy są piękne, nieśmiertelne, mają nadludzką siłę, są piekielnie szybkie, a ich dieta opiera się głównie na krwi żywiciela. Żywicielem natomiast można się stać z przymusu lub dobrowolnie, ale ten drugi rodzaj jest zdecydowanie rzadszy. Wampiry są drapieżnikami i lubią polować. Potrafią również latać (przynajmniej niektóre), a zdarzają się też ewenementy, które mogą poruszać się w promieniach słońca. Jak się chronić przed wampirem? Trudna sprawa, bo podobno czosnek i srebro to mity. Ale kołek osikowy chyba jest skuteczny. Aha, poznać wampira można prowadząc go w okolice lustra ? ponoć nie ma odbicia.

Wampir u Sylvaina Reynarda jest arystokratą, przez ludzi nazywany lordem, przez wampiry Księciem. Jest wyrafinowany, lubi życie w luksusie, otacza się ładnymi przedmiotami i dziełami sztuki. Oczywiście jest piękny i zniewalający. W dwóch słowach ? William York. Ale ma jedną całkiem ludzką słabość. William darzy uczuciem poruszającą się o lasce kobietę, Raven Wood. Miłość wampira i człowieka znana już jest z literatury. Edward wampir u Stephenie Meyer, zakochał się w ludzkiej istocie. Tyle, że tu mamy uczucie głębsze, dojrzalsze, pełniejsze.

Niestety, tak jak w pierwszej części, nie przepadam za bohaterami tej historii. Ale tak już mam, że czasami się niepotrzebnie czepiam. Na pewno wolę Williama od Raven, ale to nie jest dziwne, gdyż wampiry są tym, co mnie interesuje. Raven, krótko mówiąc, momentami jest denerwująca, niezdecydowana i irytująca.

W tej części dodatkowo występuje wątek Kurii, walczącej z krwiopijcami i utrzymującej porządek oraz równowagę na świecie. Poza tym Książę wśród swoich pobratymców zaczyna być coraz mniej popularny, a może po prostu ktoś chce zrzucić go z piedestału, gdzie zajmuje już naprawdę długo miejsce. Trochę więc się dzieje. Oczywiście nie zabrakło scen erotycznych, ale są one podane z delikatnością, subtelnie. Nie są wyuzdane i wulgarne.

Shadow to ciemność i niebezpieczeństwo. Powieść, tak jak wcześniejsza Raven czyta się świetnie i bardzo szybko. Styl Reynarda jest lekki i przebrnięcie przez czterystu stronicową książkę nie zajmuje zbyt wiele czasu. Muszę przyznać, że jest interesująco i momentami strasznie. Co prawda czytałam już lepsze pozycje o wampirach, ale nie jest najgorzej i na pewno sięgnę po kolejną część cyklu.

do zwiedzenia wraz z bohaterami tej książki Florencji, jakiej nie zobaczycie w folderach biur podróży. Polecam.

Pierwsza część tej serii bardzo mnie zaskoczyła, bez najmniejszych wątpliwości sięgnęłam więc po część drugą. Pierwsza była ciekawa, wciągająca i pełna zaskoczeń. Niestety o tej już tego samego powiedzieć nie mogę. Początek był strasznie monotonny. Zero jakiejkolwiek akcji i zaskoczenia. Historia przyspiesza dopiero na sam koniec. Autor jest dość znany z wyolbrzymionej fabuły z bardzo długimi opisami, które rozciągają się na kilku stronach. W początkach mnie one nużyły i potraktowałabym je jako minus. Tylko po głębszym zastanowieniu ten sposób prowadzenia narracji i opisów pozwolił mi na zastanowieniu się nad głębszą treścią i całym wątkiem. Poznałam ciemne zakątki Florencji a momentami odnosiłam wrażenie jak bym kroczyła jedną z tych uliczek. Dlatego też to, co w pierwszym momencie przypięłam do negatywów stało się jej walorem...


Drugi plus to sam klimat powieści; mroczny, tajemniczy i pełen istot nadprzyrodzonych. Czytałam wiele pozycji o wampirach a tutaj dowiedziałam się jeszcze o kilku aspektach, których do tej pory nikt nie poruszył. Członkowie dwóch światów które funkcjonują ze sobą równolegle na wypracowanych przez wieki regułach nagle muszą dokonać pewnych wyrzeczeń. Czy strony są na to gotowe? Z jednej strony ludzie, z drugiej wampiry a co na to wszystko Kuria?


Podobają mi się bardzo bohaterowie pierwszoplanowi którzy są tak nietypowi w porównaniu do większości takich pozycji. Nie tylko w książkach ale i w realnym życiu wymagana jest od nas perfekcyjność, a jak ktoś ma jakąś ułomność przypisujemy mu łatkę "Nie normalny". Raven jest właśnie bohaterką która miała wypadek w dzieciństwie i ma problemy z chodzeniem. Z zewnątrz na pierwszy rzut oka jakże nie perfekcyjna a jednak mrocznego księcia Florencji nie wyglądem a swoją czystą duszą uwiodła.


Sam Książę jak na wampira też jest nietypowo wykreowany, a dzięki Raven poznajemy go trochę bardziej. W tej części się otwiera. Poznajemy jego życie przed przemianą a także potem. Wampir bez uczuć, który żyje kilkaset lat mimo iż twierdzi że jest postacią złą, w głębi dostrzegamy jego dobre cechy. Książka o wampirach która nie jest typowym gatunkiem urban fantasy.



Fajnie autor ukazuje sytuacje erotyczne, które nie są na pierwszym miejscu. Stanowią dopełnienie historii, ale podobnie jak w Piekło Gabriela prawie ich nie widać. Odnajdujemy namiętność, pożądanie i miłość które są zdecydowanie bardziej odczuwalne. Emocji jest mnóstwo i nie mam na myśli tylko tych dobrych, ale śmierć, zemsta kłamstwa i tajemnice to tutaj także chleb powszedni.


Autor ma swój wypracowany styl i muszę przyznać że na razie się nie zawiodłam. Pierwsza część była dla mnie fajniejsza, więc tej mogę dać tylko osiem punktów. Na pewno sięgnę po kolejną część by przekonać się o dalszych losach nie tylko Raven i Księcia, gdyż mam ogromną nadzieję, że nadal w treści przeplatać się będą losy profesora Emersona i jego uroczej żony. Z czystym sumieniem mogę wam ją polecić, o ile lubicie fantastykę i istoty nadprzyrodzone.



Nie będę zawierać wam więcej czasu i się rozpisywać. Mam nadzieję że na trzecią część nie będziemy musiały czekać aż tak długo, a pozycje które w między czasie wam przedstawię będą na podobnym poziomie.



1. P O L E C A N E K O B I E T O M : "Piekło Gabriela" Sylvain Reynard

2. P O L E C A N E K O B I E T O M : "EKSTAZA GABRIELA" Sylvain Reynard

3. P O L E C A N E K O B I E T O M : WBREW ZASADOM Samantha Young

4. P O L E C A N E K O B I E T O M : "Sztuka Uwodzenia" Samantha Young

5. P O L E C A N E K O B I E T O M : "Raven" Sylvain Reynard

Cień.

Mogłoby się wydawać, że powieści z najpopularniejszymi istotami mroku to temat wyczerpany. Bo ile można pisać o wampirach? Lecz to temat morze, a nawet ocean. Autorzy prześcigają się i co rusz wymyślają nowe historie z krwiopijcami w rolach głównych. Są to głównie powieści dla młodzieży. Sylvain Reynard złamał ten stereotyp i stworzył powieść o istotach mroku dla dorosłych. ?Shadow? to kontynuacja fantastycznej ?Raven?. I choć to druga część serii ?The Florentine? to mogę zapewnić, że tak znakomitej powieści fantasy nie znajdziecie przez długi czas.

?Czasem zapomnienie jest błogosławieństwem.?

Raven jest z Williamem ? Księciem Florencji. Choć William jest wampirem to ona sama nie zamierza się stać istotą, która żyje wiecznie. Wystarczy jej miłość Williama do końca jej życia. Jednak w otoczeniu Williama ktoś snuje intrygi i całe Księstwo zagrożone jest najazdem Kurii ? największego wroga wampirów. Raven zrobi wszystko, by być z Williamem, ale wróg nie śpi i zaatakuje w najmniej spodziewanym momencie?

?Sztuka to jedyne piękno, które nie umiera nigdy.?

?Shadow? to niekończące się emocje. Sylvain Reynard to autor pełen tajemnic i te tajemnice przenosi na swoje powieści, które są nimi wręcz przesiąknięte. W ?Shadow? na każdej stronie czujemy adrenalinę, emocje i tajemnicę. Pierwsza część serii ?The Florentine? ? ?Raven? ? była zaledwie przedsmakiem tego, co zamierzał zaserwować nam Sylvain Reynard. Czytając ?Shadow? mamy wrażenie, że nasze serce przestaje bić. To co robi z nami autor przechodzi najśmielsze oczekiwania. ?Shadow? jest przepełnione emocjami, które w połączeniu z tajemnicą i niespodziewanymi zwrotami akcji tworzą mieszankę wybuchową. Poziom adrenaliny wzrasta z każdą stroną. Jedynymi stoperami w tej bombie emocjonalnej są sceny pełne pożądania i namiętności. Sylvain Reynard postawił na stonowane, finezyjne sceny erotyczne, które czyta się bardzo dobrze. Brak wulgaryzmów wpływa na korzyść powieści. Choć niektórzy zaliczają tę książkę do erotyków, to proszę się nie wystraszyć ? to zdecydowanie książka fantasy z elementami erotyki.

Książka ta napisana jest bardzo dobrym językiem, prostym i lekkim. Styl autora poznaliśmy już w poprzedniej części oraz serii o profesorze Gabrielu. Pozostaje on tak samo dobry, przez co książkę czyta się znakomicie. Bohaterowie powieści są bardzo dobrze wykreowani. Powieść ma mroczny charakter, więc i postacie są mroczne i tajemnicze. Raven to nietypowa bohaterka powieści fantasy. Obecnie panującym stereotypem na głównego bohatera jest postać piękna, młoda, zdrowa i wyidealizowana. Raven nie ma idealnego wyglądu, jest niepełnosprawna ruchowo, lecz jej silny charakter sprawia, że dopingujemy jej przy każdej akcji. To postać o pięknej duszy, która walczy o swoich bliskich i o miłość. Jest dzielna, dobra i szlachetna. Nie ma w niej nadmiernej słodkości. To postać, która idealnie wpasowuje się w fabułę. William York to wampir, który również łamie typowy stereotyp krwiopijcy w powieściach fantasy. Uczy się kochać Raven i stara się ją chronić. To ucieleśnienie piękna. Postacie drugoplanowe są również dopracowane i idealnie dopełniają całą powieść.

?Piekło jest wtedy, gdy znasz swoje przeznaczenie i wiesz, że nie ma nic, zupełnie nic, co mogłabyś zrobić, żeby je zmienić.?

Sylvain Reynard po raz kolejny udowodnił, że od jego powieści nie sposób się uwolnić. ?Shadow? to mroczna, niebezpieczna i pełna pożądania fabuła, która jakąś dziwną siłą sprawia, że nie możemy się od niej oderwać. Gdy zaczniemy czytać, nawet nie zorientujemy się jak przeczytamy ostatnie zdanie. Pełni oczekiwań i nadziei musimy czekać na kolejną powieść Sylvain Reynard. ?Shadow? kończy się w zaskakującym momencie, a takich momentów w książce nie brakuje. Autor lubi bawić się tajemnicą, co widać prawie na każdej stronie. Nie jesteśmy w stanie przewidzieć, kto stoi za intrygami, o kim jest mowa w danej akcji. Pozostają nam jedynie domysły.

?Shadow? to porywająca książka, w której się zatracamy, i co najważniejsze, nie chcemy wrócić do rzeczywistości. To książka godna polecenia. Każdy czytelnik powinien kiedyś sięgnąć po dobrą fantastykę, która pomimo zaskakującej, mrocznej i niebezpiecznej fabuły ma sceny pełne miłości i pożądania. To idealna lektura dla dorosłych fanów fantastyki, którzy lubią się bać. Nawet jeśli nie przepadacie za wampirami to zachęcam do sięgnięcia po serię ?The Florentine?. Jak do tej pory, to naprawdę najlepsze powieści o wampirach dla dorosłych. Polecam!

Jak i pozostałe książki autorstwa Sylvain Reynard i ta nie zawiodła moich oczekiwań. Napisana prostym językiem czyta się szybko i z przyjemnością. Idealna książka na odstresowanie. Przyznaję, że będąc fanką pierwszej serii o prof. Emersonie sceptycznie podchodziłam do nowych książek z wampirycznym wątkiem. Jednak szybko się przekonałam do nowych bohaterów. Polecam wszystkim szczególnie na zimne wieczory przy kubku gorącej herbaty. :)