Schizofreniczna ewangelia

Cóż byście powiedzieli, moi drodzy, gdybym zaprosiła was do Czech? Uraczyła knedliczkami i czeskim piwkiem, kazała biegać po przewspaniałej Pradze? Ludzi podziwiać, kwiaty wąchać, rubasznych dialogów słuchać i pozwolić ustom wykrzywiać się w uśmiechach wdzięcznych? Założę się, że jesteście na tak.
A więc zapraszam – do świata „Schizofrenicznej Ewangelii”. Każdy z nas stać się może małą Alicją w Krainie Czarów i brykać po hrabalowym przybytku. Nie pożałujecie, zapewniam was. Tyle radości, ale da wam owa książeczka, nikt nie jest w stanie wam zaoferować. Mistrzowskie dzieło, rubaszne, szaleńczo wesołe, bezbożne, bezecne, plugawe! A jakże wciągające. Nie sposób przestać czytać, nie można się oderwać, by chociaż łazienkę odwiedzić.
Gawęda goni gawędę, jedna fantastyczna i zupełnie nieprawdopodobna opowieść, goni za następną. Wszystko ładnie opakowane, absurdem szczodrze posypane – czekające na nas, wiernych fanów i świeżaków. Polecam, zaprawdę polecam – czytajcie, i niechaj wam wyjdzie na zdrowie!