Schizis

Zacznę od tego, że jest to pierwsza książka tej autorki, którą przeczytałam. I jestem w totalnej rozsypce. Cała książka tak mnie zaskoczyła, że nie wiem co mam napisać. Myślałam, że wszystko dobrze się skończy, a tak naprawdę w mojej głowie jest tyle pytań, że nie nadążam ich wyłapywać. Przecież to nie może się tak skończyć. ???? Głównym tematem tej historii jest schizofrenia, która jest chyba jedną z najpiękniejszych chorób umysłu. Nawet nie orientuje się czy da się to wyleczyć czy nie ale naprawdę jest to straszne. Widzieć coś czego nie ma, co pociąga Cię ze sobą na dno a Ty tak naprawdę jesteś bezsilna i nie wiesz jak z tym walczyć. Dobra wracając do książki, wiecie będąc już tak koło 250 strony, wydawało mi się, że historia Marcji jest już dla mnie jasna i wiem co będzie dalej. Jednak finał tak mnie zwalił z nóg, że aż mnie serducho zabolało. To kolejny ciężki temat i naprawdę nie przypuszczałabym, że tak będzie. Po zamknięciu książki, patrzyłam się w ścianę i zastanawiałam się o co chodzi.Jest to wciągająca książka, bardzo ciekawa, dużo w niej aspektów psychologicznych, o których człowiek nawet nie ma zielonego pojęcia. Podsumowując jest to strasznie zaskakująca książka i na swój sposób pokręcona ale strasznie mi się podobała. Daje dużo do myślenia i tą książkę powinni przeczytać wszyscy bez wyjątku. Nie zawiodłam się i wiem, że po tej książce sięgnę po kolejne pozycje autorki, bo jestem ciekawa i gotowa na kolejne zaskoczenia i przeżycia. ...

?Bo szczęście w życiu zjawia się wtedy, gdy znika niepokój. Strach jest tym, co paraliżuje twój umysł, twoje ciało.?, czyli paraliżująco realistyczna historia nastolatki.

Nie miałam jeszcze styczności z twórczością Melissy Darwood. Autorka głównie jest znana z romansów, po które raczej nie sięgnę. Do Schizis przyciągnęły mnie rewelacyjne opinie i intrygujący opis. A do tego ta cudowna okładka!

Cześć, mam na imię Marcja, a to jest mój kanał na YouTubie. Jeśli chcecie wiedzieć, jak wygląda moje życie i z jakimi demonami zmagam się każdego dnia, to subskrybujcie mój kanał.

Wiem, że ten filmik trafi do uczniów w mojej szkole i, szczerze, mam to głęboko gdzieś. I tak od dawna wszyscy patrzą na mnie jak na wariatkę, bo nią poniekąd jestem. Nikt normalny, o zdrowych zmysłach, nie rozmawia z kimś, kogo nie widać, i nie próbuje kilkakrotnie odebrać sobie życia, prawda?

Jeśli więc macie podobne schizy, to lepiej znajdźcie sobie dobrego lekarza. Ja mam swojego psychiatrę, i psychologa? i mam też Kofiego. Kofi jest moim najlepszym przyjacielem, niesamowitym człowiekiem i facetem, dzięki któremu zaznałam najwspanialszych chwil w moim popapranym siedemnastoletnim życiu.
Subskrybujcie. Czekam na sto tysięcy subów, by raz na zawsze skończyć z tym piekłem i zdradzić Wam brutalną prawdę. Chcę zatrzymać to błędne koło. Życie powinno być przyjemne, nie sądzicie?
Dajcie znać w komentarzach, jak waszym zdaniem rozwinie się moja historia.



Na długo przed premierą było głośno o tej książce. Recenzje właściwie same pozytywne, więc liczyłam na coś naprawdę dobrego. I jak wyszło? Schizis to opowieść, której tak łatwo się nie zapomni. Jest przerażająco realna i nietuzinkowa, przez co na pewno zapadnie wielu w pamięć. Po przeczytaniu jej musiałam chwilę się nad nią zastanowić. Ta historia was przeżuje i boleśnie wypluje.

Melissa Darwood porusza w Schizis temat, o którym nie mówi się głośno ? choroby psychiczne. Główna bohaterka wiele już przeszła w swoim siedemnastoletnim życiu ? zmaga się z depresją, ma za sobą kilka prób samobójczych, problemy z odżywianiem. Jej życie rodzinne też nie wygląda zbyt kolorowo. Marcja jest bohaterką, która na pewno zdobędzie sympatię czytelników. Na co dzień dziewczyna zmaga się z wieloma przeciwnościami, które powoli rujnują jej zdrowie. Nie będę więcej zdradzać, aby nie zabierać wam możliwości odgadnięcie tego samodzielnie.

Książka ukazuje, jak traktuje się osoby z chorobami psychicznymi. Jak ciężko jest im funkcjonować w społeczeństwie. Ludzie boją się ich i zachowują dystans. Autorka chce zwrócić uwagę na ten problem i nie boi się mówić głośno, o tym, co na co dzień jest skrzętnie ukrywane. Jakby było to coś niezwykle wstydliwego. Choroby psychiczne mogą dotknąć każdego z nas i powinno się o tym więcej mówić. Darwood włożyła dużo pracy w tę książkę ? widać, że zrobiła research i ma jakieś pojęcie o tym, o czym pisze. Na pewno nie było łatwo napisać taką historię.

Schizis to pokręcona, niebywała i zaskakująca lektura, poruszająca trudne tematy oraz nastoletnie zmagania. Książka jest głównie przeznaczona dla młodzieży, ale ja polecam ją każdemu. Warto się z nią zapoznać i uświadomić sobie kilka rzeczy. Mocna fabuła nie pozwala oderwać się choćby na minutę. Po prostu musisz wiedzieć, jak to się skończy. A zakończenie jest jak wybuch bomby ? zaskakujące i niespodziewane.

?Schizis? to wyjątkowa lektura, która zaskarbiła sobie moje zainteresowanie od pierwszej strony, szybko angażując mnie w pokręcony świat nastoletniej Marcji. Świat, w którym nie wszystko jest oczywiste... A wisienką na torcie jest zakończenie Schizis! Szokujące, niespodziewane i łamiące serce. Szczerze polecam Wam książkę Melissy Darwood, będącą mieszanką trudnych tematów i nieprzeciętnej historii. Na pewno nie pożałujecie!

...

Zapewniam i biorę za to pełną odpowiedzialność, że nigdy nie czytaliście czegoś takiego. Już upłynęło trochę czasu odkąd skończyłam czytać "Schizis" i ta powieść ciągle jest w mojej głowie. To co Autorka nam zaserwowała jest wręcz niepojęte. Szaleństwo czy geniusz?

Melissa Darwood słynie z tego, że pod płaszczykiem romansu czy młodzieżówki przemyca treści ważne. Dotyka problemów natury psychologicznej, czy nawet psychicznej, bo często bohaterami powieści są osoby z chorobami i zaburzeniami na tym tle. I trzeba takie książki pisać, wydawać i czytać, bo tylko tak mamy szansę poznać drugą stronę medalu i uczyć się tolerancji oraz empatii.

"Schizis" to powieść nieodkładalana, lekka w stylu, a jednocześnie ciężka w treści. Książka, która sprawi, że będziecie długo jeszcze o niej myśleć. Nie jest to jakaś błaha młodzieżowa historia, nie jest to tani romans, a coś co wstrząśnie i ogłuszy. Długo się zastanawiałam czy książka mi się podobała - w takim byłam szoku, ale teraz wiem, że to powieść, którą każdy powinien przeczytać.

Mam bardzo duży mętlik w głowie po przeczytaniu tej książki. Ale lubię ten stan, bo to oznacza, że historia mocno mnie wciągnęła, a zakończenie totalnie mnie zaskoczyło! Na pewno jest to książka niejednoznaczna, pełna tajemnic, społecznych problemów i warto po nią sięgnąć.

Marcja Cal jest siedemnastolatką, która zmaga się w swoim życiu z depresją. Ma za sobą też kilka prób samobójczych, pobyt w zakładzie psychiatrycznym oraz epizod z zaburzeniami odżywiania. Małżeństwo jej rodziców jest nieudane i pełne przemocy psychicznej, a czasem nawet i fizycznej. Marcja nienawidzi swojego ojca, ale nadopiekuńcza matka wcale nie sprawia, że czuje się bezpiecznie. Wręcz przeciwnie, ma wrażenie, że jest osaczona, kontrolowana i brakuje jej przestrzeni dla swoich decyzji, a już za kilka miesięcy stanie się pełnoletnia i taka sytuacja powoduje u niej lęk o przyszłość.
W szkole z racji swojej przeszłości przylgnęła do niej łatka wariatki, przez co rówieśnicy jej unikają. Na szczęście ma jedną oddaną przyjaciółkę Liwię i wiernego kumpla Kofiego, którzy ją wspierają i szczerze jej kibicują.
Ale w życiu Marcji jest jeszcze jedna osoba, która sprawia, że dziewczyna z każdym kolejnym dniem jest coraz bardziej przerażona.

Głównej bohaterki nie idzie nie lubić. Jest to wrażliwa nastolatka, która zmaga się z chorobą. Jak się okazuje nie ma łatwego przeciwnika, ale nie będę zdradzać, bo to dość istotne dla fabuły, i zdecydowanie lepiej odkryć to samemu, w miarę rozwoju historii. Mogę tylko powiedzieć, że tytuł może nam już trochę przybliżyć temat.
Jednak Marcja walczy i choć do tej pory jej życie było pasmem nieszczęść, i ona znajduje w nim też i dobre chwile.
W połowie książki miałam wrażenie, że temat został już wyczerpany i poczułam się lekko zawiedziona, że to już, zagadka rozwiązana. Ale myliłam się i to bardzo!
Zakończenie naprawdę jest nieprzewidywalne i powoduje poczucie oszołomienia. Wyjaśniły się nurtujące mnie wątpliwości i cała historia nabrała innego znaczenia.
Autorka zwraca w powieści uwagę na różnego rodzaju problemy i choroby, z jakimi zmagają się ludzie w naszym otoczeniu. Uświadamia nam, że na depresję może zachorować każdy, nawet dziecko czego wielu dorosłych nadal nie może zrozumieć. Na przykładzie Marcji widzimy, jak łatwo przychodzi ludziom stygmatyzowanie osób, których zachowania odbiegają od normy. Zamiast spróbować zrozumieć to czego się boimy, wolimy odciąć się od problemu i unikać ludzi, którzy swoim zachowaniem budzą w nas niepokój i lęk. Powieść ukazuje jak trudno jest przebić się przez stereotypy, co niestety jest krzywdzące dla osób dotkniętych chorobami psychicznymi i fizycznymi deformacjami. To swojego rodzaju manifest, by zwrócić uwagę na problemy, o których się nie mówi, by nie niszczyć naszego spokoju.

?Schizis? to książka, która w mojej pamięci pozostanie na długo. Nie dość, że jest to świetnie napisana powieść młodzieżowa, którą czyta się z ogromnym zainteresowaniem i poczuciem zagrożenia, to w dodatku niesie ze sobą ważne przesłanie. Sprawia, że na pewne rzeczy po jej lekturze spojrzymy inaczej.
A przynajmniej mam taką nadzieję, że uświadomi czytelnikom, jak krzywdzące jest wydawanie osądów, nie znając całej prawdy, tylko widząc wierzchołek góry lodowej. Mam tylko drobne zastrzeżenie, co do ilości poruszanych w powieści problemów. Naszła mnie taka myśl, że jest ich tutaj za dużo. Bardzo doceniam chęć uświadomienia młodych ludzi w kwestiach rzadziej poruszanych na co dzień, ale czułam tutaj lekki przesyt i zabrakło mi dokładnego omówienia każdego z poruszanych tematów. Jednak całość naprawdę wciąga i skłania do refleksji. Myślę, że najnowsza powieść Melissy Darwood spodoba się nie tylko młodzieży, ale również trafi do dorosłego czytelnika! Ja przepadłam!

Książka z najpiękniejszą okładką w waszej kolekcji to...? No właśnie się zastanawiam czy to nie będzie "Schizis" Melissy Darwood. Wydawnictwo odwaliło kawał dobrej roboty. Na żywo wygląda sto razy lepiej niż na zdjęciu. Treść książki bardzo mnie zaskoczyła.
Marcja od dziecka była bardzo chorowita. Urodzona jako wcześniak łapała każdą chorobę. Miała również problemy psychiczne. Depresję, próby samobójcze, anoreksję. Jakby tego było mało od dzieciństwa towarzyszy jej ciągle Cruella, dorosła zjawa, której nikt nie widzi oprócz niej. Dziewczyna próbuje sobie radzić jakoś ze swoimi problemami, podejrzewa nawet że to mama ją truje wywołując u niej te wszystkie dolegliwości. W końcu zostaje właściwe zdiagnozowana. To schizofrenia, prześladujący ją duch znika. Ale nie na długo.. Co naprawdę kryje się w umyśle Marcji?
Ta powieść kryje w sobie wiele niespodzianek. Już pomijam, że przemyca w sobie takie ważne tematy jak porażenie mózgowe, schizofrenia czy zespół Munchhausena (o istnieniu tego ostatniego dowiedziałam się właśnie z książki) po prostu ta historia wręcz szokuje. Od razu poczułam sympatię do Marcji. To co ona przeszła w życiu, nie mieści się w głowie. Autorka świetnie stopniowała napięcie. Potem wydawało by się, że już jest dobrze, główna bohaterka wyszła na prostą, ale to była dopiero połowa książki. Dalsze wydarzenia położyły mnie na łopatki. Kompletnie nie spodziewałam się takiego obrotu w fabule. Zresztą książka kończy się tak, że sami musimy sobie dopowiedzieć na pytanie, co będzie dalej. Ta lektura nie była łatwa, ale myślę że autorka udźwignęła tą historię. Jestem zachwycona jej twórczością ?? Koniecznie muszę nadrobić resztę jej książek ????

Marcja, od dziecka, boryka się z problemami zdrowotnymi . Choć chce być normalną nastolatką, z trudem jej się to udaje. Ma za sobą kilka prób samobójczych. Pomimo tego, że jest pod opieką psychologa i psychiatry, jej życiu zagraża kobieta, którą widzi tylko dziewczyna. Na domiar złego, Marcja podejrzewa, że ktoś próbuje ją otruć. Jedyną ostoją, w trudnym czasie, jest jej przyjaciel Kofi.

Wciągająca, jednocześnie niepokojąca. Wzruszająca i zaskakująca.
Uwielbiam wielowymiarowość w powieściach Melissy.
A najbardziej doceniam za to, że podejmuje i pięknie przemyca do powieści, tematy trudne, często nazywane tabu. Tym razem nie było inaczej. Jak zawsze dostałam piękną historię zabarwioną nutką tajemniczości, niewyjaśnionych i dziwnych wydarzeń.
Warto zapamiętać, że w tej książce, nie wszystko jest takie na jakie wygląda. Zakończenie książki wprowadziło mnie w stan osłupienia, a zarazem wywołało do tablicy mieszankę emocji.
Czuję ogromną wdzięczność za swego rodzaju manifest ze strony autorki, pod którym podpisuję się obiema rękami.
Książkę polecam, uważam, że nie można przejść obok niej obojętnie.

MARCJA I JEJ STAN
Główna bohaterka ma przyjaciółkę i znajomego, z którym łączą ją bliżej niesprecyzowane relacje zakrawające o coś więcej, niż przyjaźń. I na tym kończy się jej ?normalność?. Wyśmiewana wśród rówieśników, mająca na swoim koncie samobójcze próby, zmagająca się z wizją towarzyszącej jej Cruelli, która sugeruje jej pomysły, od których włos jeży się na głowie. Wychowywana wyłącznie przez matkę, którą Marcja zaczyna o coś podejrzewać. Uczestnicząca w terapiach i poniekąd świadoma dręczących ją problemów niewątpliwie cierpi. Myślicie, że już wiele o niej wiecie? Ja też tak myślałam. Ale autorka skutecznie wodzi czytelnika za nos. Schizofrenia? A może coś zupełnie innego? Chociaż Marcja to nie jest bohaterka, z którą jakoś szczególnie chciałabym się zaprzyjaźnić, to z pewnością postać, względem której odczuwa się pewien dystans, respekt, ale i niezdrową ciekawość. Co zrobi? Co siedzi w jej głowie? Jakiego dokona wyboru? Kogo posłucha? Autorka postawiła na nieprzewidywalność postaci i konsekwentnie podążyła tą ścieżką do ostatnich stron książki. Jestem pod ogromnym wrażeniem.

CRUELLA, CZYLI TA DRUGA
Pojawiają się postaci drugoplanowe, dzięki którym powieść zyskuje delikatny zarys wątku przyjaźni i miłości, przy czym nie radziłabym się nastawiać na wielki rozwój tych tematów. Melissa Darwood w pełni skupiła się na innym problemie i innej, bardzo kontrowersyjnej postaci drugo-, a może i pierwszoplanowej, jaką jest Cruella. Nieodłączna towarzyszka Marcji. Jej drugie ja. Jej złe oblicze, które momentami przejmuje dowodzenie, kiedy indziej zostaje skutecznie stłumione. Zaryzykowałabym stwierdzenie, że Cruella jest uosobieniem choroby Marcji, a przynajmniej przez długi czas tak właśnie sądziłam. Autorka etapowo pokazuje kolejne etapy problemu oraz różne jej oblicza. A finał? Zgodnie z zapowiedzią staje się czymś, czego na pewno nie przewidziałam. To jedna z tych historii, w których jeden rozdział może zmienić całość.

REALNY PROBLEM
Autorka porusza w książce bardzo istotne zagadnienia, o których wciąż mówi się za mało. W podsumowaniu odnosi się do statystyk unaoczniając wymiar problemu i ludzkie reakcje nań, często niewłaściwe i krzywdzące. Nie chcę nazywać tutaj rzeczy po imieniu, by nie zepsuć Wam możliwości samodzielnego dotarcia do prawdy, niemniej jednak sądzę, że to jedna z tych historii, po które trzeba sięgnąć. I do których podchodzi się bez żadnych oczekiwań i domysłów. Bo i tak okazują się zbędne.
PODSUMOWANIE
Dla mnie zupełnie nowe, świeże i nieznane dotąd oblicze prozy Melissy Darwood. Temat ciężki, niewygodny, a zarazem temat, który autorka w pełni udźwignęła. ?Schizis? to wielki powiew świeżości, jeśli chodzi o literaturę, historia, w której nie brak elementów zaskoczenia i finalnego zwrotu. Z genialnie nakreśloną główną bohaterką, której myśli nieraz wzbudzają poczucie lęku i niepewności. Polecam jako coś zupełnie innego. I jako głębsze wejście w zagadnienie, jakim ą choroby psychiczne.