Sasha. Próba krwi i stali

Joel Shepherd to urodzony w 1974 roku australijski pisarz fantasy i science-fiction, autor poczytnej serii Crossover o Cassandrze Kresnov - superżołnierce.

Sashandra ma dwadzieścia jeden lat i pobiera nauki u mistrza Kesslighta. Dziewczyna ta, a raczej kobieta, była kiedyś księżniczką Lenayin, jednak zrzekła się tronu by nie patrzeć na intrygi dworskie swojego ojca i brata. Teraz spędza czas z ludźmi, którzy wierzą w starych bogów społeczności goeren-yai. Ona sama doskonali swoje umiejętności w pradawnej sztuce svaalverd.
W końcu w Lenayin wybucha wojna pomiędzy arystokracją, a ludem goeren-yai. Od dawna były sprzeczki pomiędzy tak różnymi frakcjami, które mają ze sobą granice. Pomimo tego nie jest to już byle jaki konflikt, który uda się zdusić w zarodku. Szykuje się prawdziwa walka i rozlew krwi. Sasha mimo tego, że nie jest już księżniczką nadal ma coś do powiedzenia na dworze. Doradcy króla uważają, że córka, która wychowywana była wśród arystokraci, teraz będąca w wiosce goeren-yai jest dwuznaczne. Sashandra musi dokonać wybory i stanąć po właściwej stronie. Czy jest goeren-yai, czy nie? A może pasuje do obu światów, a tak naprawdę do żadnego...

"Cały świat stanowi pytanie bez odpowiedzi i w rzeczywistości prawdziwe odpowiedzi same stanowią jedyne pytania"

Pierwszy raz czytając opis wiedziałam, że to książka dla mnie. Intrygi dworskie, walka na śmierć i życie, wiele wątków pobocznych, rozbudowana akcja, mnóstwo opisów. Dla tego nie wahałam się zbyt długo i wzięłam tą książkę zamiast - okazuje się "Papierowych miast" i nie żałuję tej decyzji. (poprawka najpierw dostałam Sashę, później "Papierowe miasta" - jakby co)

Jak opis wskazuje w książce autor serwuje nam konflikt na tle religijnym. Zagłębiając się w lekturze trochę przypomniały mi się wyprawy krzyżowe. Walka o ziemie święte, dwie odmienne religie, zbrojne konflikty. I na pewno znajdziemy jeszcze kilka podobieństw co do naszej historii. Ale tutaj głównym tematem jest konflikt, ale mamy też mnóstwo, wątków pobocznych. Przy tej książce nie można się nudzić w jednym rozdziale dowiadujemy się sześciu rzeczy, gdzie w innej książce będą się ciągnąć nawet przez kilka rozdziałów.
Jest niestety też minus jest tego wszystkiego. Na samym początku dowiadujemy się wielu rzeczy, które są czarną magię dopiero później wszystko zaczyna się układać w jedną spójną całość. Więc to nie jest książka dla osób niecierpliwych, które muszą mieć wszystko poukładane.

"Dokonuj wyborów niezwykle ostrożnie, ponieważ nie wszystkie osiągnięcia są naprawdę wielkie"

Lubicie gdy jest kilkadziesiąt bohaterów? To książka dla was. Na samym początku mamy spis postaci, który jednym słowem - przeraża. Jeżeli się nie pomyliłam to wspomnianych jest tam 74 bohaterów. Ale spokojnie każdego poznajemy po koleji. Na początku trzeba wracać do spisu by się nie pomylić ale z czasem pomylenie postaci jest niemożliwe.
Również dostajemy mapkę miejsc, które są dość miłą odmianę, plus śledzimy naszych ukochanych bohaterów. Ale to już mniej ważny plus książki.

"Gdzieś w oddali żałobnie zawył wilk. Odpowiedział mu kolejny. Niektórzy nie lubili tego dźwięku, Sasha od zawsze go kochała, tę niesioną wyciem bezosobową chłodną i niepocieszenie samotną nutę"

W tej książce czytelnik nie znajdzie dwóch takich samym bohaterów. Pomimo, że mamy pokaźną liczbę postaci - 74 każdy z nich ma swoje unikalne cechy więc, każdy znajdzie swojego ulubieńca ja napomknę co nieco o piątce bohaterów, których najbardziej pokochałam za ich charaktery.
Sasha, czyli Sashandra była księżniczka, teraz wojowniczka. To moja ulubiona postać. Dlaczego? Sasha ma buntowniczy temperament, więc często wpada w kłopoty. Dzięki temu było urozmaicenie fabuły, a wiara i umiejętności wzbogacały tą postać o kolejne plusy. Według mnie Sashy wprost nie da się nie polubić. Jest to niezwykle złożona postać, która nie jest jednocześnie wyidealizowana.
Kessligh wojownik, niegdyś dowódca Zjednoczonej Armii, to mentor Sashy. Charakteru nie ma buntowniczego tak jak jego uczennica, ale wie czego chce i osiąga to za wszelką cenę. Pomyślicie, że to odbicie lustrzane Sashy, jednak to najgorsze porównanie. Sasha jest bardziej uczuciowa mimo, że tego nie okazuje. Kessligh również ma uczucia, jednak on zdaje się na rozum, niż na serce jak to bywa w przypadku jego umy(uczennicy).
Jaryd Nyvar dziedzic lorda, na początku wydaje się być młody, niedoświadczony i niezwykle nie miły młodzieńcem. Później dowiadujemy się o nim więcej i nasz punkt widzenia zmienia się. Autor idealnie pokazał postać, która ma różne oblicza w zależności z kim przebywa.
Damon jeden z synów króla Lenayin oraz jeden z braci Sashy. Tutaj mamy niedoświadczonego chłopaka, który był najpierw w cieniu najstarszego brata, a po jego śmierci, teraz w cieniu dziedzica tronu. Jednak w raz z rozwojem akcji zmienia się z przestraszonego chłopca, w prawdziwego dowódce.
I na koniec Sofy, którą nie da się nie polubić za jej miłość do wszystkich i wiarę w drugiego człowieka. Jest to niezwykle miłe, ale tam nie ma czasu na takie rzeczy i nawet miłość Sofy dla okrutnego dziedzica tronu musi się kiedyś skończyć.
Autor idealnie wykreował każdą z postaci nie tworząc dwóch takich samych osobowości.

"Przewaga nie zawsze okazywała się przewagą. Słabość nie zawsze była słaba."

Lenayin znajduje się w krainie Rhodia. Pomimo, że opis wspomina tylko ten jeden kraj, to akcja toczy się w różnych miejscach. Również wiele z nich przewija się między dialogami oraz historią Rhodii. Autor idealnie oddał klimat książki. W odpowiednich momentach czyta się z zapartym tchem, dowiaduje się nowych rzeczy z odpowiednią otoczką. Również wszystkie intrygi dworskie są odpowiednio uformowane i dodane do akcji, że nie nachodzą na wątek główny.

Jeżeli chodzi o styl pisania jest niezwykle rozbudowany. Jak przystało na takie książki nie da się ominąć scen walki. Z pewnością znajdziecie mniej lub bardziej drastyczne sceny, które dla niektórych mogą być, aż zbyt drastyczne. Jednak to jest też urok całej tej książki.
Nie można wybaczyć jednego, ale to się zdarza bardzo często w tego typu książkach. Wszyscy wrogowie "ustawiają" się w kolejce do zabicia przez głównego bohatera, podczas gdy towarzysze np. Sashy gapią się jak zabiła czterech wrogów praktycznie się nie forsując. Błagam... jacy głupcy atakują pojedyńczo czekając, aż miecz wroga znajdzie się między żebrami?

"Czasami - Kessligh powtarzał to nie raz - musisz po prostu działać. Jeśli pragniesz, by każda twoja akcja była rozważna, głęboko przemyślana, nigdy niczego nie dokonasz"

Sasha pierwsza część Próby krwi i stali, która jest porównywana do Gry o tron jest niebywała. Posiada wszystkie cechy, które cenię w książkach - niezwykłą fabułę, ciekawych bohaterów, intrygi dworskie, bitwy, rozbudowane opisy i wiele więcej. Każdy fan fantastyki jak i nietuzinkowych opowieść powinien być usatysfakcjonowany całą książkę włączając wątek główny z każdą poboczną "misją".
Ja nie mogę doczekać się drugiej część, na którą mam nadzieję nie będę musiała czekać za długo.
Idealne słowa, na sam koniec recenzji to - Polecam jak najbardziej!

"Nic nie jest sprawiedliwe - powiedział jej - Sprawiedliwość to ludzki wynalazek. Pewnego dnia to zrozumiesz"