Saga winlandzka

Zasadniczo szósty tom serii można podzielić na dwa różne wątki (wzajemnie się przeplatające). Jednym z nich jest powrót Kanuta do Danii, aby zobaczyć się ze swoim bratem (królem). Szybko okazuje się, że władca nie ma się zbyt dobrze i znajduje się na łożu śmierci. Jego następcą (a tym samym władcą dwóch królestw) ma zostać właśnie Kanut. Przewracając kolejne strony mangi, widzimy gigantyczne przemiany, jakie zaszły w tym bohaterze. Yukimura świetnie pokazuje, że przeszłość odcisnęła dość mocne piętno na nowym królu. W niczym nie przypomina postaci z wcześniejszych odsłon serii. Teraz jest on świadomym i pewnym siebie władcą, który doskonale porusza się w świecie polityki (która dość często jest brudna i brutalna). Boryka się on jednocześnie z demonami przeszłości, które mają wpływ na podejmowane przez niego decyzje.

Drugi wątek przenosi nas na farmę Ketila, gdzie żyje dobrze wszystkim znany Thorfinn. Będący nadal niewolnikiem ciężko pracującym na rzecz swojego pana. Nie jest to już zadziorny chłopak z początku historii, a dojrzały mężczyzna, który zdecydował się porzucić ścieżkę przemocy. W recenzowanym tomie niekoniecznie jest on jednak centralną postacią. Raczej obserwujemy tutaj jego reakcje na wydarzenia dziejące się wokół. Wszystko to powiązane jest z ucieczką pewnego niewolnika, który zabił swojego pana i jego rodzinę.

Fabularnie Saga Winlandzka 6 prezentuje się więc znakomicie. Autorowi kolejny raz udało się mocno zaangażować czytelnika i zapewnić mu masę niezapomnianych wrażeń. Kolejne rozdziały mangi Yukimura wypełnia wyrazistymi emocjami i dramaturgią, na którą zdecydowanie niepozostanie obojętny odbiorca. Tworzone przez niego postacie są niezwykle ?żywe?, przez co dużo bardziej przeżywa się ich dramaty. Obok tego wszystkiego w tomiku nie zabrakło również odpowiedniej dawki ?widowiskowości?. Sceny takie nie są może tak ekscytujące i dynamiczne jak we wcześniejszych częściach, ale i tak potrafią one podbić adrenalinę i zaserwować odrobinę wyrazistej krwawej przemocy.

Przede mną kolejny tom o wikingach i sądzę, że cała saga rozkręca się na tyle, że kolejne części są coraz lepsze. Jak czwarty tom był spokojny i niemalże bez akcji, to kolejne aż nią kipią. I tak powinno być. Wątpię, że ci którzy żyli w tamtych czasach ciągle tylko walczyli. Chwila odpoczynku też się należy.


O szóstym tomie możemy przeczytać, że:
Kanut wraca do Danii, by spotkać się z królem tego państwa, swoim bratem. Natomiast na farmie Ketila wszystko się toczy swoim rytmem. Thorfinn i Einar pracują w pocie czoła, wciąż marząc o odzyskaniu wolności. Gdy Ketil wraz ze swoimi synami wyjeżdża do stolicy, w okolicy jego majątku pojawia się zbiegły niewolnik...
?Saga Winlandzka? to epopeja, w której nie brak intryg, pokazanych z rozmachem scen walk, berserków czy Jomswikingów, elitarnych wojowników (niektórzy badacze twierdzą, że stacjonowali oni na Wolinie!). To też barwne, nierzadko historyczne, postacie ? Thorfinn, Askeladd, Floki czy Leif.

Saga... to świetna opowieść dla wszystkich miłośników komiksów historycznych, fantasy i przygodowych. Coś realistycznego, ale i typowo mangowego. Możecie liczyć więc na niesamowite przygody, które kupią Was od pierwszego rozdziału i nie pozwalają odłożyć komiksu przed finałem. Naprawdę, nie ma się co rozpisywać ? debatować nad każdym rysunkiem, czy słowem ? przekonajcie się sami.