Ryzyko

Brenna Jensen jest córką trenera drużyny z Briar. Uwielbia hokej, z którym ma styczność od małego. Jej marzeniem jest staż w Hockey Net. Chcę zostać w przyszłości dziennikarką sportową. Niestety rozmowa kwalifikacyjna nie przebiega pomyślnie i jedynie co może ją uratować, to udawany związek z Jakiem Connelly.
Jakey jest kapitanem drużyny z Harvardu. Wpadła mu w oko córka trenera rywalizującej z nimi drużyny harcerskie hejowej. Na wieść o szalonej propozycji Brenny postanawia postawić wszystko na jedną kartę. Udawana randka dla niej, prawdziwa randka dla niego.
Co wyjdzie z tego układu? Czy Brenna i Jake mogą być razem? Czy im się uda? Jakie tajemnice wypłyną na światło dzienne? Co wybierze Jake: hokej czy dziewczynę, która wdarła się do jego serca?

Uwielbiam serię Briar U. Zaczęłam niefortunnie od czwartego tomu a teraz nadrabiam od początku. Za mną już więc historia Emmy i Fitza z "Pościgu" oraz Taylor i Conora z "Wyzwania". Teraz przyszła kolej na Brennę i Jake. Na starcie członków walczących ze sobą drużyn hokejowych.
Konflikt interesów wypływa już na samo dzień dobry. Autorka bardzo dobrze oddała tą walkę. Te wszystkie niepewności i próby. A także atmosferę męczy i przygotowań. Czuć było ten ziąb buchający z lodowiska i tą górę testosteronu walczącą o zwycięstwo. Tą siłę, moc i determinację członków drużyn.
Brenna Jensen to kobieta z pazurem. Z ikrą i charyzmą. Waleczna, ambitna, odważna, zadziorna i ironiczna. Kobieta petarda. Temperament aż bucha od niej.
Jake to seksowny sportowiec. Arogancki, brutalny i niegrzeszący przystojną aparycją. Mieszanka wybuchowa, jeśli dołożyć do tego siłę, ambicję i zdecydowanie. Niezwykle charaktery mężczyzna. Wie czego chce. Fajnie stworzona postać. Polubiłam go, tak samo jak Brennę.
Ich relacja od początku wyzwala iskry. Widać między nimi te fajerwerki podczas starć i przekomarzań. Ten ogień, gdy stają oko w oko. Ten żar, który ich spala. Bomba.
Fajnie, że autorka w tym tomie dalej pociągnęła role bohaterów z pierwszej części. Z przyjemnością obserwowałam ich poczynania.
W lekturze jest fajny humor. Wesołość, która równoważy szokujące i dość mocno wstrząsające wydarzenia z przeszłości. Idealna równowaga.
Autorka pokazała, że w miłości nic na siłę. Trzeba się kierować sercem w porozumieniu z umysłem. Warto się otworzyć i zaryzykować. To niezwykle ciepła i romantyczna historia o miłości. O pasji, jaką jest hokej. O zwyczajnym życiu studenckim. Niezwykle realna i wiarygodna fabuła. Jestem zachwycona tą powieścią. Przeczytałam ją w jedno popołudnie. Ledwie skończyłam, od razu zabrałam się za tom trzeci. Nie sposób jest odłożyć książkę na później, kiedy ciekawość zżera od środka. Zachęcam do czytania. Warto.
A i jeszcze jedno: teoretycznie zalecana jest chronologia tomów podczas lektury ale i bez tego dacie radę. Ja dałam.

Polecam.
...

O Elle Kennedy mówi się, iż jest jedną z lepszych autorek powieści romantycznych i New Adult. Rok temu miałam okazję przeczytać jej Pościg, który mimo tego, że był bardzo dobrą powieścią, to niestety nie pozostał w moich myślach na jakoś bardzo długo. Tym razem jednak mam wrażenie, że będzie zupełnie inaczej, ponieważ za mną drugi tom serii Briar U. No i muszę przyznać, że to było coś, zdecydowanie.

Brenna Jensen to młoda kobieta, która, choć uważana za niegrzeczną i dość niebezpieczną, to ma swoje zasady. Jednakże pewnego dnia przyjdzie jej o nich zapomnieć, gdyż na plan wkroczy Jake Connelly, który jest gwiazdorskim członkiem drużyny hokejowej Harvardu. Okrutny los sprawia, że Brenna musi prosić go o przysługę - ma udawać jej chłopaka, a że Jake nie jest naiwny, to w zamian za każdą udawaną randkę żąda prawdziwej. No i tu się dopiero zaczyna prawdziwa zabawa.

Czy przed rozpoczęciem lektury tej książki miałam jakieś oczekiwania? Właściwie to nie. Spodziewałam się przyjemnego romansu, który rozgrzeje moją romantyczną duszę i to właśnie dostałam. Jednak poza romantyzmem, w tej książce odnalazłam coś więcej, ale o tym w dalszej części.

Główną bohaterką jest Brenna, dziewczyna twarda, niedająca sobie w kaszę dmuchać i ogólnie dość stanowcza. Obawiałam się, że jej surowość wpłynie na mój stopień sympatii do niej, jednak na próżno. Ponieważ ta bohaterka w stu procentach zakręciła mi w głowie i sprawiła, że chciałabym właśnie taką Brennę jako swoją przyjaciółkę. No ale, jak to często bywa w powieściach, ta bohaterka nie była tylko taka silna i dzielna, ponieważ chowała przed innymi swoje zmory z przeszłości głęboko do szafy. Mogłabym się tutaj przyczepić, że było to schematyczne i tak dalej, ale szczerze? Dzięki temu wątkowi polubiłam ją jeszcze bardziej.

Jack to drugi główny bohater, który również zdobył moją sympatię. Mogłabym go nazwać pozerem, ponieważ zgrywał niezwykle pewnego siebie i takiego egoistycznego dupka, ale miał również swoją drugą twarz, przez którą okazywał się - dosłownie - milusim szczeniaczkiem. No tak, chyba nie muszę mówić, że znalazłam nowego książkowego męża i jest on już zaklepany na amen? ????

W tej książce podobało mi się... wszystko. Dosłownie. Zarówno kreacja głównych bohaterów, jak i tych drugoplanowych jest bardzo dobra, akcja, choć odrobinę szła utartym szlakiem, to potrafiła zaskoczyć na różnych zakrętach. Mogłam się również domyślić, że książka nie będzie w całości taka ciepła, zabawna i urocza. W pewnym momencie nastąpiła konfrontacja Brenny z jej przeszłością, a to wywołało we mnie nie tylko szok, ale i łzy.

Bardzo spodobało mi się to, że Elle Kennedy postawiła na przedstawienie dość trudnej i chłodnej relacji między rodzicem a dzieckiem. Jasne, niektórych może ten temat już nudzić, ale mnie z jakiegoś powodu zawsze to przyciąga. Nie inaczej było w przypadku tej powieści, gdzie ten aspekt został podkreślony dość mocno i również nie obyło się bez moich łez. Mam wrażenie, że dużo płakałam na tej książce... No cóż, dobra robota Kennedy.

Na plus zasługuje również to, w jaki sposób autorka przedstawiła tutaj motyw sportu, a w tym przypadku hokeja. Kiedy opisywane były mecze, autentycznie czułam atmosferę tego pobudzenia i adrenaliny uderzającej właśnie podczas oglądania ulubionej drużyny podczas gry.

O tym, że autorka ma lekkie pióro, chyba nie muszę znowu wspominać. Ta powieść spodobała mi się o wiele bardziej niż Pościg i naprawdę, mam ochotę zacząć czytać tę powieść jeszcze raz, żeby zobaczyć, czy czegoś przypadkiem nie pominęłam. No, a to może znaczyć tylko jedno: ta książka naprawdę jest bardzo dobra.

Ryzyko całkowicie zaspokoiło moje serduszko i tchnęło w nie życie. Nie mogę się doczekać lektury trzeciego tomu, a że nie wiadomo, kiedy Polska premiera, to prawdopodobnie zainwestuję sobie w wersję po angielsku. W tej chwili dla tej autorki jestem w stanie się poświęcić.

Jeżeli tak jak ja przepadacie za świetnie napisanymi romansami, to musicie, po prostu musicie sięgnąć po Ryzyko Elle Kennedy. Nie akceptuję żadnej odmowy. ????

Autorka postawiła na twardych zawodników. Tutaj nie ma miejsca na bycie słabeuszem. Jake to kapitan i zarazem sportowa gwiazda Harvardu. Chłopak mieszka z zamożnym przyjacielem nie będąc jednak typem człowieka nastawionym na typowy wyzysk drugiego człowieka. Dla swojej drużyny jest w stanie zrobić wiele. Ile zrobi dla miłości? Przystojny, zadziorny, ale niekoniecznie denerwujący. To nie jest typowy bad boy, choć swoje ma za uszami. Typowy akademicki podrywacz, który po bliższym poznaniu? pokazuje prawdziwego siebie. Brenna to kobieta, która nie pozwoli ze sobą zadzierać. Za wyrządzone krzywdy jest w stanie pokazać pazury. Długie i ostre. Otwarta na przyjaźń, jednak niedopuszczająca do siebie słabości. Wszak w przeszłości sporo przeszła, a skrywane sekrety, choć próbujące się przebić, nie mogą zniszczyć jej życia. Co się stanie, kiedy mimo wszystko doświadczenia przeszłości postanowią powrócić?

Książka rozpoczyna się dość stereotypowo. Mamy standardowych bohaterów wyjętych rodem ze studenckiego świata. Są przyjaźni, uprzedzenia, rywalizacja szkół. Niezobowiązujące podrywy, przelotne romanse ? jednym słowem coś, co już było, choć zapodane w lekki i chwytliwy sposób. Ze sporą dawką humoru, w końcu w grę wchodzą dość nietuzinkowe osobowości. Z czasem jednak okazuje się, że w lekturze nie chodzi tylko i wyłącznie o fizyczny pociąg czy grę charakterów. Na wierzch zaczynają wychodzić pewne zdarzenia z przeszłości. Jest postać eksa, skrywane żale, przywołane, traumatyczne doświadczenia. Pomiędzy głównymi bohaterami, którzy naprzemiennie przejmują pierwszoosobową narrację, dochodzi do zwierzeń i szczerych rozmów, dzięki którym odkrywają swoje prawdziwe ?ja?. Pojawia się wątek nieprawidłowych relacji rodzinnych, braku zaufania, element kłamstwa, które prędzej czy później zawsze wychodzi na wierzch. Są żywiołowi bohaterowie drugoplanowi i obraz zakazanych uczuć będący wynikiem rywalizacji drużyn. W końcu zawzięty ojciec Branny stoi po drugiej stronie barykady, nie tolerując zawodników spod pieczy Jake?a. W jednym zdaniu, historia nie jest tak słodka i tak beztroska, jakby się na początku mogło wydawać.

Dobrze napisana historia, z wyważoną dawką humoru, namiętności, dramatu i lekkości. Drugi tom serii Briar U, nie licząc scen z udziałem bohaterów z pierwszej części, może funkcjonować jako samodzielna historia. W końcu na pierwszy plan wchodzą teraz zupełnie nowe postaci, pełne potencjału i sekretów. New Adult, potrzebujące czasu, żeby rozkręcić akcję, która w dalszej części tworzy naprawdę wartościową fabułę. Gotowi na sportowy romans młodych dorosłych? Zatem śmiało czytajcie.

Po szalonej historii Summer z niecierpliwością wyczekiwałam kolejnej części. Od początku przeczuwałam, że Brenna może być nie mniej ciekawą bohaterką niż Di Laurentis. Elle Kennedy przyzwyczaiła mnie już do intrygujących romansów sportowych, które dzieją się w uczelnianych murach. Jej poprzednia seria wciągnęła mnie i na nic innego nie liczyłam sięgając po Briar U. I choć poprzednia część nie wywarła na mnie aż tak dużego wrażenia, to o "The Risk" nie mogę tego powiedzieć. Po prostu uważam, że historia Brenny i Jake jest dopracowana. A ja, cóż, nie będę ukrywać - przepadłam czytając ją.

Większość osób twierdzi, że Brenna, to niedostępna dziewczyna. Nie obchodzi jej, co o niej myślą inni. Ale gdy chce coś zdobyć, nic nie może stanąć jej na przeszkodzie. Chcąc dostać się na upragniony staż w jednej z telewizji mówi, że jej chłopakiem jest Jake Connelly - jeden z najlepiej rokujących uniwersyteckich napastników. Ale Jake też chce od niej czegoś w zamian - za każdą udawaną randkę żąda prawdziwej.

Brenna to córka trenera drużyny Briar. Ma swoje zasady, jest nico zwariowana. Jej bronią jest czerwona szminka na jej ustach. Nie pozwala sobie na słabość. Chce zostać dziennikarką sportową, a to dla kobiet wciąż trudno dostępny zawód z uwagi na niechęć mężczyzn. Ale Brenna jest wielką fanką hokeja, która postanawia się nie poddawać. Szczerze, to już od początku polubiłam Brennę. Ta dziewczyna wydała mi się taką dobrą duszą. Podoba mi się w niej to, że dąży do celu, nie zraża się niepowodzeniami. I przede wszystkim wybrała trudną ścieżkę - bo świat sportu zwykle kojarzony jest z mężczyznami, a Brenna chce się do niego dostać i nie zawaha się użyć nawet największego kłamstwa, by osiągnąć cel. Sama wpada w swoją pułapkę i musi prosić "wroga" o przysługę. Jake to jeden z najlepszych uniwersyteckich graczy, który niedługo ma zacząć grać w lidze zawodowej. Jest kapitanem drużyny Harvardu, a co za tym idzie "należy do wrogiej drużyny". Ale czy rzeczywiście ? Można by się po nim spodziewać tłumu lasek przechodzących przez jego łóżko, dużego ego, ale nawet on zaczyna zauważać, że coś go do Brenny ciągnie, dlatego proponuje jej układ - udawana randka za prawdziwą. Pomiędzy Brenną a Jakiem wyczuwalna jest naprawdę duża chemia, co można było nawet zauważyć w poprzedniej części. Oboje idealnie się uzupełniają. W tle mamy też wiele drugoplanowych bohaterów, między innymi innych zawodników z drużyn, znajome Brenny (w tym zwariowaną Summer), więc jeśli ktoś jest ciekawy, co się dzieje u głównych bohaterów poprzednie części, to będzie to miły dodatek.

Elle Kennedy pisze lekko, a książkę czyta się niezwykle szybko. Mam wrażenie, że autorka znowu pokazała na co ją stać. Poprzednia część jakoś mnie nie porwała, ale ,,Ryzyko" czytałam jednym tchem. Nie brakowało tutaj momentów, w których wybuchałam śmiechem, ale nie jest też cukierkowo. Autorka porusza między innymi motyw uzależnienia i co używki mogą zrobić z człowiekiem. Poza tym duży akcent położyła na temat zaufania, niedojrzałości emocjonalnej. Poprzez relację Brenny z jej ojcem pokazała, że niektórzy rodzice nie umieją zaufać po raz drugi swoim dzieciom, często je ignorują, albo wręcz za bardzo nadzorują. Nie okazują im wystarczająco uwagi. Jednak jeśli szukacie książki z motywem "czystego" love-hate, to raczej "Ryzyko" nie jest dobrym kierunkiem, bo ... po prostu bohaterowie nawet się nie oszukują, że nie ma między nimi chemii. Świetnie się czyta ich dialogi, same wydarzenia, w jakie wikła bohaterów autorka są dobrze przemyślane. Nic dodać nic ująć.

,,Ryzyko" to powieść, która od pierwszej strony mnie oczarowała. Historia Brenny i Jakea jest urocza i seksowna, nie brakuje w niej zabawnych sytuacji, przy których się zaśmiejemy, jak i tych, które poruszają trudne tematy. Kennedy podaje je w przystępny sposób, a co najważniejsze czuć te napięcie. Mam wrażenie, że autorka powróciła do dobrych czasów swoich pierwszych powieści, bo ,,Ryzyko" to romans sportowy, który rozbudza, nie jest naiwny i przede wszystkim ma w sobie to coś, czego czytelnicy romansów poszukują. Ja zostałam całkowicie kupiona ! I nawet mam dobrą wiadomość - jeśli nie czytaliście poprzedniej części, nic nie staje na przeszkodzie by sięgnąć po historię Brenny i Jakea, bo te książki nie są ze sobą jakoś powiązane (oprócz paru nawiązań). Ja szczerze Wam polecam tę historię i będę z pewnością czekała na kolejne tomy.