Rozmowy drzew liściastych albo metafizyka dla opornych (twarda)

Niczym lekarstwo dla wszystkich podłamanych. Naprawdę nie jesteśmy tak bardzo indywidualni w naszych doznaniach, tym samym nie jesteśmy tak osamotnieni w naszej wrażliwości jak czasem mylnie nam się wydaje. Razem raźniej dzielić niedolę.

Eleganckie wydanie w twardej oprawie, takie czyste, szlachetne, pogodne, lekkie. Na stronach nie ma wiele linijek, zatem utwory wspaniale się prezentują. Solidne uzupełnienie do głównego podarunku, zamiast typowego kwiatuszka.

Adam Stawowy umiejętnie opowiada o uczuciach. Utwory zgromadzono z prawie 40 lat życia. Mam nadzieję, że skoro autor pisze od lat 70. to jeszcze wyda jakieś tomiki z liryką, bo pewnie się tego nazbierało.

Łezka się zakręci, pojawi swoiste katharsis. Stylistycznie książka jest dopracowana, wiersze wrażliwe i refleksyjne. Miłośnicy poezji odnajdą tutaj drugie dno, przeglądną się w lustrze.

Dużo wierszy o dziadkach i przemijaniu, utracie bliskich i pustce, kora po nich pozostała. Melancholijne i smutne, ale nie wszystkie. Sporo złotych myśli, natomiast bez umoralniania i to mi odpowiada.

Panta rei, więc wszystko płynie, my przemijamy i nasz świat się kończy. Kiedy nie nadążam za zmianami wokół mnie, kiedy potrzebuję chwili oddechu, aby nabrać tchu, wtedy właśnie czytam książki jak ?Rozmowy drzew liściastych?.

Poza sytuacjami związanymi z osamotnieniem, kiedy bliscy idą na swoje, a starzy znajomi żegnają się z życiem, Adam Stawowy porusza kwestie tęsknoty za dawnymi czasami, ukazuje nam autentyczne postaci, które wywarły wpływ na życie autora, jak Osiecka, Niemen, Kofta.

Profesor z AGH i jeszcze z informatyki, zatem aspekty typowo techniczne, a tak pięknie pisze wierszem, niebywałe! Dla mnie wielki jest człowiek, który rozum i serce ma na swoim miejscu i do tego niesamowicie rozpędzone.