Roxy

Przeglądając półki księgarni nie sposób nie zwrócić uwagi na "Roxy". Jej intrygująca okładka skrywa równie intrygującą treść, z którą powinna się zapoznać niejedna osoba, która wchodzi w wiek dojrzewania a także dorośli, bo z książki wynieść coś dla siebie może każdy.

Nad światem jaki znamy znajduje się kraina utkana z iluzji, którą zamieszkują substancje kochane przez wielu i nienawidzone przez innych. Niektóre pozwalają ukoić ból, inne przenieść się w nieznane krainy a jeszcze kolejne zapomnieć. Są to istoty bezwzględne i zaparzone w cel, wykorzystujące ludzi dla własnych korzyści. Dwoje z nich- Roxy i Addison postanawiają założyć się, które z nich pierwsze doprowadzi swoją ofiarę na samo dno. Od tego czasu rozpoczyna się morderczy wyścig, którego ofiarą padają Ivy i Isaac. Każde z nich szuka sposobu, by pokonać swoje problemu nie zdając sobie sprawy, jak duże niebezpieczeństwo na nich czyha.

Nie jest to książka, jak inne. W swojej oryginalnej koncepcji zachwyca, ale jednocześnie przez nią wiele osób może pogubić się w fabule. Ja sama przez pierwsze strony nie czułam się pewnie, ale jeśli tylko przejdziecie przez początkowe zmieszanie, będziecie mieli okazję cieszyć się naprawdę wyjątkową historią.

Autorzy podobnie jak w "Suszy" przedstawiają ważny społecznie temat i robią to w sposoby, który trafi do młodych osób. Na przestrzeni fabuły możemy obserwować stopniowy upadek ludzi, którzy początkowo mieli poukładane życie: to jak tracą motywację, przyjaciół a chęć zażywania leku wyniszcza ich od środka. To opowieść- przestroga, ale jednocześnie nie moralizuje- każdy musi wysnuć wnioski sam. Stąd też wydaje się świetnym wyborem na lekturę szkolną.

Wprowadzenie substancji psychoaktywnych jako narratorów to coś, co zdecydowanie dodawało książce smaku. Co prawda czasami mogło to powodować zagubienie, bo ilość imion i postaci może przez to przytłoczyć, ale wydaje mi się, że w ogólnym rozrachunku da się odnaleźć w opowieści.

"Roxy" to nie jest prosta historia. Zawiera w sobie dużo bólu i cierpienia, ale w świetny sposób ukazuje problemy, z jakimi zmagają się ludzie od dawna. Zakończenie bardzo mnie poruszyło i gdyby nie fakt, że znajdowałam się w komunikacji miejskiej, prawdopodobnie wylałabym kilka łez. Na pewno nie zapomnę tej książki jeszcze przez jakiś czas i będę ją gorąco polecać!

Czy często w książkach natrafiacie na bohaterów borykających się z uzależnieniami?????

Leki. Opioidy. Narkotyki.
To one mają wstęp na Imprezę. To one prowadzą za rączkę każdego, kto ośmieli się ich spróbować. To one decydują o jego dalszych losach. A najczęściej zakończenie jest jedno - przedawkowanie, równoznaczne z zakończeniem życia osoby, która początkowo może nawet sądziła, że wszystko kontroluje.

Roxy zawsze była poważana wśród uczestników Imprezy. Czy przychodziła z osobą towarzyszącą czy bez - nie było to ważne, bo przecież zawsze mogła sobie kogoś podkraść, czyż nie? Addison nie miał takiej sławy, posiadał całkowicie inny sposób działania, a jednak jedno wpłynęło na drugie i gdy okazało się, że ich "podopieczni" są rodzeństwem, Roxy i Addison zawierają między sobą układ. Chodzi o to, by sprowadzić swoją ofiarę na dno - osobiście.

Ivy przecież chciała tylko poprawić swoją koncentrację. Isaac szukał ukojenia w bólu, będącego następstwem kontuzji. Nie byli odpowiedzialni za skład leków, jakie trafiły w ich ręce. A jednak to oni zostali ich ofiarami.

Z początku trudno było wczytać mi się w tę książkę, chyba po prostu za wolno wszystko przyswajałam. Później jednak muszę przyznać, że w niej przepadłam. Była pełna bólu, złudnej kontroli nad sytuacją i przeświadczenia, że przecież wszystko jest w porządku - leki działają tak, jak powinny - koncentracja poprawiona, ból zniknął, więc w czym problem?

To naprawdę dobra książka, która z nieco innej perspektywy obrazuje nam problem uzależnień, zwłaszcza wśród młodzieży. Często bywają one spowodowane presją ze strony rodziny, szkoły czy nawet siebie samych, żeby osiągnąć coś, co sobie wymarzyliśmy. Trzeba jednak w odpowiednim momencie powiedzieć DOŚĆ, by coś, co miało nam pomóc, nie stało się naszym największym wrogiem, usiłującym wrzucić nas do świeżo wykopanego grobu. I pamiętajcie - to żaden wstyd poprosić o pomoc gdy zaczynamy podejrzewać, że coś nas może przerastać.
...

Jak krucha jest linia między leczeniem a uzależnieniem wiedzą tylko osoby, których to dotknęło. Silne leki czasami bywają jedynym ratunkiem w chorobie bądź rekonwalescencji. Niestety, bardzo szybko potrafią także sprawić, że trudno bez nich funkcjonować. Oprócz głównego zadania jakie spełniają- uśmierzenia bólu, pomocy w zaśnięciu czy skupieniu, ogólnym wyciszeniu, powodują różnego rodzaju reakcje w organizmie. Reakcje, które mogą się spodobać. Na tyle, że trudno bez nich się obejść i spojrzeć na wszystko wokół bez ich działania. I wtedy zaczyna się najtrudniejszy do przejścia proces, który trudno powstrzymać samemu. Wymagający ogromnego samozaparcia i woli walki, by zacząć żyć bez wspomagania chemicznymi środkami. I właśnie o narkotykach, o uzależnieniu, o łatwości przekroczenia tej niewidzialnej granicy, opowiada książka "Roxy". Nietypowa, a jednocześnie wstrząsająca.
Isaac i Ivy są poniekąd głównymi bohaterami tej historii. Poniekąd, bowiem tak naprawdę główną rolę grają tu inne postaci ale o tym za chwilę. Isaac i Ivy to rodzeństwa, które dzieli niemal wszystko, niemniej jednak na swój sposób się kochają. Ivy jest tą złą- nieustannie imprezuje, zadaje się ze złym towarzystwem, ma ogromne problemy z nauką i przysparza wielu zmartwień rodzicom. Do tego cierpi na ADD- zespół deficytu uwagi. Isaac to złote dziecko. Rozwija sportowa karierę, świetnie idzie mu w szkole, ma sprecyzowane plany dotyczące przyszłości i mierzy naprawdę wysoko. Ma przyjaciół, którzy nie wydają się być tak bardzo podejrzani, jak siostry, jest lubiany i odpowiedzialny. Rodzice są z niego dumni i wiedzą, że nie przyniesie im rozczarowań. A jednak splot wydarzeń sprawia, że oboje- zarówno Isaac jak i Ivy, znajdą się nad przepaścią. Przepaścią nad którą sami się zaprowadzili, zupełnie niepostrzeżenie, uzależniając się od leków. Co prawda innych, ale w ogólnym rozrachunku tak samo niebezpiecznych.
Pierwsze skrzypce grają tu Roxy i Addison-leki, które przyjmują nastolatkowie. W tej książce ich uczłowieczono, ukazano podobnie, jak Ivy i Isaaca, pełnych sprzeczności, targających nimi uczuć, żyjących w świecie Imprezy, gdzie ostatnim przystankiem dla nich i ich towarzyszy jest pokój VIP. A tak naprawdę w tym właśnie pokoju wszystko się kończy, przynajmniej dla ich towarzyszy. Roxy to środek przeciwbólowy zawierający oksykodon, silnie działający lek z grupy opioidów. Addison to tak naprawdę Adderall, lek pomocniczy w zaburzeniach dotykających Ivy, służący poprawie koncentracji i zmniejszeniu znużenia. Poznajemy także "bliskie im osoby", takie jak morfinę, kokainę, kodeinę, alkohol, heroinę i cały szereg innych substancji, które tak czy inaczej większość osób ich zażywających doprowadzają do zguby. Choć najczęściej zwyczajnie do śmierci. Dzięki temu zabiegowi, Autorom udało się sprawić, że ta opowieść jest jeszcze bardziej porażająca i wnika do krwioobiegu, niczym wzmiankowane środki.
Historia Isaaca i Ivy rozpoczęła się błaho. Kontuzja, która wymagała zaleczenia, by Isaac mógł spełnić swoje marzenia o uczelni. Pomoc w chorobie, by Ivy udało się skończyć szkołę bez przeszkód i powtarzania roku. A potem długa droga w dół tych młodych ludzi, którzy nie mogli zapanować nad sobą i potrzebami organizmu, który wręcz domagał się więcej i więcej. W tej książce otrzymujemy prawdę bez cenzury o tym, jak wygląda uzależnienie i do jakiego stanu może doprowadzić człowieka. Czy można z nim wygrać? Oczywiście, należy jednak charakteryzować się dużą siłą woli oraz najpierw przejść przez piekło. To nie jest łatwa lektura, ale jak najbardziej właściwa. Mroczna, mocna, uderzająca, taka jak być powinna. I absolutnie nie powinno się jej kierować jako lektury jedynie dla młodzieży, choć zdecydowanie powinna po nie sięgnąć każda młoda osoba. Jednak tak samo trafi i do dorosłych, którzy w każdej chwili również mogą się zagubić, poddać i szukać ukojenia nie tam, gdzie powinni. Ta niestandardowo napisana powieść nieprzeciętnie zwraca uwagę na szalenie trudne tematy i jest warta poświęcenia jej uwagi. Ze swojej strony ogromnie polecam.