Rok potopu (twarda)

Rok Potopu Margaret Atwood to książka po części niesamowita, po części dziwna, trochę też mroczna i na pewno zaskakująca. Ukazana w niej wizja innego świata, zagłady niemal całej ludzkości jest momentami przerażająca. Z powierzchni ziemi znikają religie, organizacje czy sztuczne bądź chemiczne, życie zaczyna toczyć się zupełnie innym rytmem i zupełnie co innego nadaje mu ten rytm. Książka i opowiedziana w niej historia momentami przywodzi an myśl stworzoną przez Orwella rzeczywistość, która jest tak inna, że aż przerażająca dla współczesnego człowieka.

O Margaret Atwood słyszałam z różnych stron, wydawało mi się, że jest pisarką ideologiczną, szaloną feministką i ekologiem (ekolożką;)). Trochę więc odstraszało mnie to od jej powieści, ale postanowiłam w końcu sprawdzić, jakie one są i jaka jest ich autorka. Rok potopu to coś, czego się zupełnie nie spodziewałam. Rozbudowana fabuła, barwnie przedstawiony świat, w którym Atwood przedstawia swoją wizję przyszłości (czyli, krótko mówiąc, koniec świata, takiego jakim jest teraz), spójność wątków, różnorodność narracji świetna proza z mądrym, acz nienachalnym i nieoczywistym przesłaniem oraz otwartym zakończeniem. Po albo przed przeczytaniu Roku potopu warto byłoby też sięgnąć do Oryksa i Derkacza, powieści Atwood wydanej 6 lat temu, w której występują ci sami bohaterowie. Ja w każdym razie zamierzam to zrobić.