Reemisja

Izabela Milik to wschodząca autorka. Miałam przyjemność przeczytać jej debiutancką powieść i zrobiła ona na mnie bardzo dobre wrażenie. Dlatego kiedy Pani Iza zaproponowała mi zrecenzowanie jej drugiego wydania byłam szczęśliwa, bo i tak zamierzałam przeczytać jej kolejne dzieło.
Pierwsza książka autorki była romansem z nutką psychologii. Jakież to było moje zdziwienie, gdy zauważałam, że tym razem podjęła się stworzenia sensacji. Thriller nie jest gatunkiem po, który często bym sięgała. Okładka ani poruszane w książce tematy też mnie nie pociągają, ale tak bardzo byłam ciekawa tego jak pani Milik sobie poradzi z nowym gatunkiem, że postanowiłam sama to sprawdzić. Autorka nie zawiodła mnie.
Nie od dziś wiadomo, że władza zmienia człowieka. A owy człowiek do tego by być u szczytu władzy jest w stanie zrobić wszystko. Doskonale widać to na przykładzie bohaterów utworu Reemisja, szczególnie Wódz wysuwa się tutaj na pierwszy plan. Ten człowiek jest bezwzględny i nie zawaha się ani na moment sięgając po najokrutniejsze środki. Jego działania zakłócą rodzinne życie Anny i Roberta. Wysoką cenę w wojnie dorosłych poniesie niewinne dziecko. Jak się okaże wojna polityczna nie dotyczy tylko tych, którzy z tą polityką są blisko związani. Polityczne intrygi to problem, który dotyka wszystkich. Książka uświadomiła mi, że każdy obywatel powinien być zainteresowany tym, co się dzieje wśród ludzi rządzących krajem. Doskonale widać, że politycy są jak kobiety, to znaczy jedno myślą a drugie robią i często mają jakieś ukryte cele, które powinny być jak najszybciej demaskowane dla dobra ogółu.
Czytacie to i myślicie sobie "Łeee polityczny wątek. Nie lubię tego. Ta książka nie jest dla mnie"? Zdecydowanie zaprzestańcie tak robić. Ja też kompletnie nie interesuję się polityką, ale ta z książki jest inna. Zdaje się jakby ciekawsza. Może dlatego, że jest bardziej obnażona. Przedstawiona od samego wnętrza. Już to czyni ją godną poznania.
Izabela Milik stworzyła nowy świat. Reemisja ma elementy fantastyki i kryminału. Oczywiście znajdujemy tutaj także wiele emocji. Śmiałabym powiedzieć, że twór ten jest nieco psychodeliczny. Kreuje w głowach czytelnika wizje, w które następnie go wciąga i nie wypuszcza do samego końca. Jest to świetne przeżycie i uważam, że dla niego warto zaryzykować spotkanie z polityką.
O akcję się nie martwcie. Jest jej tutaj ogrom. W sumie dzieje się wiele i to od pierwszej strony aż do ostatniej. Czytelnik nie ma chwili na złapanie oddechu. Każdy wątek kończy się w ciekawym momencie. Jesteśmy z niego wyrywani i przenoszeni do kolejnego. Zastanawiamy się co będzie dalej. Jaki los czeka bohatera w kulminacyjnym momencie a zanim się tego dowiemy żyjemy już historią kolejnej postaci. Zabieg ten sprawia, że czytelnik nigdy się nie nudzi i zawsze chce czytać dalej by poznać tajemnice ukryte na kolejnych stronach powieści. To, co dalej odkrywałam nieraz budziło we mnie strach i niedowierzanie. Takiego biegu wydarzeń się nie spodziewałam i jestem pod wrażeniem poziomu wyobraźni autorki.
Kreacja bohaterów też zasługuje na uwagę, bo również jest na wysokim poziomie. Każda postać ma bardzo rozbudowaną osobowość. Mamy szansę ją bliżej poznać. Zawdzięczamy to trzecioosobowej narracji, która co jakiś czas zmienia głównego bohatera. Wraz ze zmianą otoczenia zmieni się postać będąca w centrum wydarzeń i wówczas jej osoba jest nam przybliżana. Dzięki temu postaci w książce jest wiele a my znamy każda z nich. Tutaj znów nie mamy szans na nudę.
Jak widzicie mnie Reemisja bardzo się spodobała. Cieszę się, że dałam tej pozycji szansę. Po cichutku liczę na jej kontynuację. Mam nadzieję, że zainteresowałam Was tym tytułem, i że postanowicie sami dać się porwać tej lekturze.

Autorka miała bardzo ciekawy i odważny pomysł na fabułę i osadzenie jej w polskich realiach. Ciężko mi jednoznacznie przypisać tę książkę do jakiegoś gatunku, bo jest tu kilka wątków i każdy z nich pochodzi z innego gatunku literackiego. Nie ukrywam, że nie lubię polityki i polityków, więc z dystansem podchodziłam do Reemisji, jak się okazało, zupełnie niepotrzebnie. Izabela Milik stworzyła własną partię, dążącą do władzy za wszelką cenę, nic, nawet cena życia nie jest zbyt wysoką do zapłaty, jeśli tylko nagrodą będzie władza nad Polską. Nikt nie wie jakim cudem mała partia osiągnęła taki sukces, a stoi za nim jedna osoba ? Jeremi Pestis. Wódz ? bo tak nazywają go podwładni, ma obsesję na punkcie Anny. Anna trzyma się od polityki z daleka, ma męża i synka i wydaje się zwykłą, szczęśliwą młodą panią domu. Nic bardziej mylnego, kobieta skrywa bardzo brutalną tajemnicę... Jednak motyw demonicznego polityka nie jest tu jednym i najważniejszym ? równie ważne jest tutaj uczucie pomiędzy Anną a jej mężem Robertem. Nie będę tutaj przybliżać ich relacji, ponieważ uważam, że każdy powinien poznać ich historię sam, od początku do końca. Powiem tylko tyle ? są oni przykładem na to, że związek nie musi być pozbawiony problemów i różnic, by był idealny. Najmocniejszym punktem tej książki, według mnie, nie jest jednak fabuła, a kreacja bohaterów. Tutaj autorka poszalała i przygotowała mnóstwo niespodzianek dla czytelników. Ja takiego obrotu sprawy nie przewidziałam i nie mam tu na myśli, tylko głównych bohaterów, bo ci drugoplanowi zaskakują równie mocno.

Reemisja to powieść zaskakująca. Choć początkowo trudno było mi się wciągnąć w tę historię, ale późniejsze wydarzenia mi to wynagrodziły. Bardzo spodobał mi się sposób narracji i język, jakim posługiwała się autorka, wszystko to sprawiało, że książka wypadła bardzo realistycznie. Izabela Milik nie bała się brutalnych i krwawych opisów i wulgaryzmów i dzięki temu stworzyła książkę rewelacyjną. Bardzo się cieszę, że Reemisja trafiła w moje ręce i że nie zniechęciłam się ciężkim początkiem. Jeśli jeszcze nie znacie tej książki to najwyższy czas, by to nadrobić!