Reap

"Raze" skradł mi serce. I to jest niepodważalny fakt, z którym nie ma nawet sensu dyskutować. W swojej recenzji zresztą dałam temu wyraz, niejednokrotnie zaznaczając, że choć pierwsza część serii Poranione dusze pióra Tillie Cole jest brutalna i surowa, to mimo wszystko ma też w sobie pewną świeżość, przez co na rynku wydawniczym powiało nowym. Choć autorka pokusiła się sięgnąć po dość trudną i niewątpliwie bardzo wymagającą tematykę, dała radę, a ja zostałam całkowicie kupiona historią Luki i Kisy. Przyznam się bez bicia, że z niecierpliwością czekałam na kontynuację. Ciekawa byłam czym tym razem uraczy swoich czytelników Tillie Cole i jaki pomysł ma na pociągnięcie fabuły. Potencjał był bowiem ogromny, sztuką było go nie zaprzepaścić.
I wreszcie nadszedł ten dzień, a w moje ręce trafił "Reap". Tak podobny, a jednak tak bardzo różny od poprzednika.

Po lekturze pierwszego tomu, wcale nie tak trudno się domyślić, czyja historia tym razem zagra pierwsze skrzypce. Jednak ta przewidywalność absolutnie nie przeszkadza podczas czytania, bo z każdą stroną łakniemy więcej, a przedzierając się przez okrucieństwo i bestialstwo, coraz bardziej ciekawi nas, jak, kiedy, gdzie i co ostatecznie doprowadzi do finału.
Luka Tolstoi, którego poznajemy w pierwszej części, po latach spędzonych w Gułagu, teraz stara się wrócić do normalności. Nie jest to jednak wcale takie proste dla kogoś, kto większość swojego życia spędził w niewoli, a wyznacznikiem każdego dnia była mantra: zabij i przetrwaj. Fakt, że autorka nie zapomniała o swoim pierworodnym i po przeżyciach z przeszłości oraz trudnościach, jakim stawiał czoło żyjąc na wolności, nie wrzuciła go w wir szczęśliwego, romantycznego życia, bez przeszkód i słabości, osobiście zaliczam na ogromny plus. Dzięki temu stworzona przez nią historia i ulepieni w niej bohaterowie są bardziej autentyczni i ludzcy. Poza tym obecność Luki w "Reapie" jest kluczowa, a książkowy Raze okazuje się mocnym spoiwem łączącym ze sobą obie części nie tylko ze względu nazwisko bohatera i jego pozycję. W głowie i sercu Luki jest bowiem coś, co wciąż nie daje mu spokoju, obietnica, którą złożył przyjacielowi i której dotrzymanie ukoi więcej niż jedną poranioną duszę.

I takim sposobem trafiamy w sam środek historii, jaką funduje nam "Reap". Zdecydowanie mniej brutalny niż wstęp do serii, choć wciąż mocno naznaczony ludzkim okrucieństwem, bezdusznością i wynaturzeniem, a to wszystko opakowane w cały wachlarz najróżniejszych emocji, z łatwością grających na wrażliwych strunach ludzkiej duszy. "Reap" to bardzo emocjonalna i poruszająca historia Zaala, zniszczonego mężczyzny, pozbawionego tożsamości, człowieczeństwa, a nawet wolnej woli. Człowieka, który nie umie myśleć sam, przez całe swoje życie egzystuje w ciemnościach, na łańcuchach, z pochyloną głową i w ciszy. Pozbawiony dobroci, przepełniony bólem, tresowany na wściekłego psa do zabijania prototyp do demonstracji posłuszeństwa wymuszanego narkotykiem, który miał zapewnić swojemu Panu władzę i korzyści finansowe. Jego dramat trwa do momentu, w którym zostaje pojmany przez swoich wrogów, ale czy na pewno tym są dla niego porywacze?
To właśnie wtedy drogi jego i Talii Tolstoi krzyżują się.
Dostajemy milczącego więźnia, który zachowuje się jak dzikie zwierzę i dziewczynę, która ma dość życia wśród przemocy i brutalności, a to wszystko z nowojorską Bracią, brudnymi interesami i nienawiścią pomiędzy wrogimi rodzinami w tle. Przypomina historię Romea i Julii? Być może, ale raczej daleko jej do tego.

...

Nie pamięta, czym jest wolności. Od dwudziestu lat był przetrzymywany w niewoli. Faszerowany nowym narkotykiem, był posłuszny swojemu Panu, gangsterowi, który zniszczył mu życie. 221 potrafi tylko zabijać, lecz to się zmienia, kiedy Lucka uwalnia z go z koszmaru i oferuję nowe życie. Wystraszony, zdesperowany i zły, potrafi odnaleźć spokój tylko przy Talii Tolstoi, jednak czy namiętność, która ich połączyła przetrwa? Pisana jest im nienawiść, lecz serca pragną miłości, czy pójdą ścieżką rozumy, czy jednak uczuć?

Książki Pani Tillie Cole darzę wielkim sentymentem, ponieważ erotyki czytam sporadycznie, a seria Poranione Dusze zaoferowała mi coś, czego do tej pory nie znalazłam w tym gatunku. Największą zaletą powieści jest oryginalność i brak wymuskanych bogaczy, nieśmiałych dziewuszek i ładnych słówek.

Świat, jaki stworzyła autorka jest mroczny, brutalny i piekielnie niebezpieczny. Rosyjska mafia walczy z Gruzinami, co niesie ze sobą śmierć i morze krwi. Takie otocznie jest dobrym podłożem dla wydarzeń i w właśnie to mnie zafascynowało, bo taki obraz całkowicie odbiega do schematów. Przyznaję, że to był główny czynnik, dla którego zdecydowałam się na tę powieść, lecz autorka w mojej ocenie, zbyt pobieżnie podeszła do tematu. W szczególności zwróciłam uwagę na ilość zabójstw i trupów, bo z niektórych opisów wynika, iż Nowy York powinien wyglądać jak cmentarzysko zawalone zwłokami, a przechodnie musieliby uważać, by jakiegoś denata nie rozdeptać. To, czym zajmują się bohaterowie również nie zostało sprecyzowane, skupiamy się tylko na walkach, ale wątpię, by mafia zajmowała się tylko tym. To, co z jednej strony mnie oczarowało, z drugiej nie spełniło moich oczekiwań.



Bohaterowie z pewnością należą do intensywnych postaci. Talia jest twardą kobietą, choć pragnie odrobiny spokoju i wytchnienia od rodzinnego interesu. Jest piękna, wyrozumiała i co najważniejsze, waleczna. Szybko zapałałam sympatią do tej kobiety i z przyjemnością śledziłam jej losy. 221 jest mężczyzną niezwykle skrzywdzonym i zagubionym, dlatego przygotujcie się na mocne wrażenia i emocje, które potrafią namieszać w głowie, szczególnie, że bohater mocno oddziałuję na czytelnika. Lubię pierwszoosobową narrację, szczególnie w romansach, a podzielnie jej między dwójkę głównych bohaterów, jest doskonałym rozwiązaniem. Raze, znany z poprzedniego tomu, również kilkakrotnie dochodzi do głosu, a pokazanie jego dalszej wędrówki ku ocaleniu, było doskonałym dopełnieniem.

Duża czcionka, prosty język oraz akcja naładowana walką, sprawia, że książkę czyta się bardzo szybko. Ponieważ mafijny świat jest brutalny, to i bohaterowie nie należ do najmilszych. Bardzo dużo przekleństw, przemocy i jak już prędzej pisałam, śmierci. Ciągła żądza zabijania również wydaję się wątpliwa. Owszem, mężczyźni doświadczyli niewyobrażalnej i niemal nieodwracalnej krzywdy, jednak i owa żądza śmierci zakrawa już na szaleństwo. Tym wojownikom przydałby się cały sztab psychologów i dożywotnia terapia, a nie dalsza egzystencja w przestępczym świecie. Być może z tego powodu, tak bardzo rzuca się w oczy miłość, delikatność i nieśmiałość między Talią, a Zaalem i choć seksu nie ma tak dużo jak się spodziewałam, to jest on czuły i całkowicie potrafi oczarować czytelnia. Sama historia tej dwójki, chwyta za serce i szczerze im kibicowałam, bo szczęści im się należało. Troszkę narzekam, jednak ta historia nadal jest moją ulubioną, jeśli chodzi o erotyki, a serię będę kontynuowała z wielka przyjemnością.



?Reap? to historia naznaczona bólem, przemocą i śmiercią, jednak nie bark jej pasji i rozpalającej zmysły namiętności. Polecam 4+/6

Tillie, Tillie co Ty znowu ze mną zrobiłaś....?
Wciąż pamiętam uczucia towarzyszące mi podczas czytania Raze, ale to, co czuje, teraz kiedy poznałam historię 221, jest wręcz nie do opisania.

Talia czuje, że potrzebuje wakacji, przerwy od obowiązków wobec rodziny, ucieczki od dręczących ją uczuć. Chce pobyć sama ze sobą, przez chwilę być normalną osobą, bez zobowiązań wobec rodzinnego biznesu. Decyduje się na dwumiesięczny pobyt w rodzinnym domu w Hamptons ? słońce, plaża i drinki to jest to, czego jej trzeba. Jej relaks nie trwa jednak zbyt długo, bo przerywa go jej brat, Luka, który przywozi 221, by ten w ich domu pozbył się ze swojego organizmu narkotyku, który pozbawił go człowieczeństwa.

221 został porwany z rodzinnego domu w wieku tylko 8 lat. Od tamtego czasu był królikiem doświadczalnym, na którym testowano narkotyk gwarantujący całkowite posłuszeństwo i brutalność. Na skutek przyjmowania narkotyku, 221 stał się bezmyślną maszyną do zabijania, bez żadnych wspomnień, przyjmującą rozkazy tylko od jednej osoby ? Levana Jakhuy.

Luka, spłacając dług wobec przyjaciela, wyrywa 221 z piekła i daje szansę, by zaczął żyć na nowo, podobnie jak on nie tak dawno temu. Gdyby Luka wiedział, co pobyt 221 w ich domu sprowadzi na jego rodzinę, wymyśliłby inny sposób, by pomóc 221. Tajemniczy mężczyzna z piwnicy zaczyna coraz bardziej intrygować Talię, a ona sama nie rozumie tego dziwnego przyciągania między nimi.

Nie sądziłam, że kiedyś to powiem, czy napisze... Reap spodobał mi się dużo bardziej niż Raze, a historia 221 wzbudziła we mnie większe emocje, tak po prostu, po ludzku. Tillie Cole po raz kolejny stworzyła świetny, mroczny romans, a książka ta stanowi kontynuację historii Raze, która podbiła serce zarówno moje, jak i wielu czytelniczek w Polsce i na świecie. Język, jakim posługuje się autorka, jest, niezmiennie, prosty i łatwy w odbiorze. Prawdziwą perełką tej książki jest kreacja bohaterów, zwłaszcza postaci 221. Obserwowanie jak silny, napędzany testosteronem facet rozpada się na kawałki i pokazuje jak bardzo bezbronny i zraniony jest w środku, było najbardziej wzruszającym i łamiącym serce elementem tej książki. Sposób, w jaki Talia do niego podeszła, jak odsłoniła własne uczucia i emocje, by się nim zaopiekować, dla mnie stało się dowodem prawdziwej, bezinteresownej miłości od pierwszego wejrzenia. Z pomocą Tali i Luki, 221 odkrywa własną przeszłość, na nowo przeżywa ból i rozpacz, przysięgając zemstę na oprawcy swojej rodziny.

Reap to historia mniej brutalna niż ta w poprzedniej książce tej serii, nie oznacza to jednak, że brakuje tu scen, podczas których chciałam przestać czytać i nie być świadkiem tego całego cierpienia. Autorka bardzo umiejętnie prowadzi nas przez akcję, trzymając nas w ciągłym napięciu. Wprowadzenie motywu zwaśnionych miłości powoduje, że historia Zaala i Talii staję się współczesną, brutalną wersją Romea i Julii. Największym zaskoczeniem było dla mnie zakończenie, gwarantuję, że was także rozłoży na łopatki. Już nie mogę się doczekać, aż dostanę w ręce część trzecią serii Poranione dusze.

Reap to brutalna, okrutna i pełna bólu historia pięknej i delikatnej miłości. Przeżycia 221 wstrząsają i łamią serca czytelnikom a zakończenie książki stanowi obietnice kolejnej cudownej książki. Jeśli lubisz książki mroczne, brutalne, ale pełne namiętności to ta historia w stylu Romea i Julii jest dla Ciebie. Polecam!