Rado boy

jące go kobiety wyznaczały granice, gdy chodziło o zakres możliwych do poruszenia tematów. Pozwalały mówić o szkole, pogodzie czy jadłospisie na kolejny dzień. Wszelkie inne kwestie gilotynowały ostrymi uwagami i wysoko uniesionym palcem wskazującym. Tym razem Kamila pokonała cisza. Babcia nie zareagowała. Trwała w milczeniu. Patrzyła na wnuka niewidzącym wzrokiem. W jej oczach dostrzegł smutek, złość, aż nazbyt dobrze widoczną odrazę. Wstała, poszła do kuchni, po chwili usłyszał dźwięk naczyń wkładanych do zlewu. Kiedy w końcu wróciła - blada, z zaciśniętymi ustami - ustawiła na tacy szklanki i pucharki po lodach. - Więcej nie waż się o niego pytać - warknęła, odwracając wzrok. - I zacznij się wreszcie ubierać jak mężczyzna. - Czy to, co zrobił...? Babcia odwróciła się i zamachnęła tak, jakby chciała uderzyć go w twarz. Powstrzymała się jednak. Znów poszła do kuchni, tym razem zamknęła za sobą drzwi. Kamil pozostał sam, przygnieciony coraz cięższą niewiadomą. Rozerwał paznokciem przyschniętą ranę nad kciukiem. Zabolało. Posiedział chwilę zahipnotyzowany widokiem poszerzającej się, coraz piękniejszej rany, odgryzł strzępek skóry, wypluł go do doniczki ze skrzydłokwiatem i powoli poszedł do swojego pokoju na piętrze. 6 Tato, jak widzisz, znów do Ciebie piszę. Pewnie jak zwykle nie odpowiesz. To akurat rozumiem, bo żadnego listu nie wysłałem. Kiedyś Ci je oddam. Mam pewien plan, bardzo konkretny. Nie wiesz, bo skąd masz wiedzieć, ale niedługo skończę szkołę, w wakacje znajdę pracę, zarobię, wynajmę detektywa i wtedy Cię odszukam. Co Ty na to? Domyślam się, że to ostatnia rzecz, której pragniesz, ale chcę poznać odpowiedzi na parę pytań. Boli mnie cały świat. Czasem czuję, jak umieram. Serio. Ten ból pozbawia mnie ciała, unoszę się, spoglądam w dół, nie podoba mi się to, co widzę, i już nie chcę w siebie wrócić. Czy to dlatego się stąd zwinąłeś? Przeze mnie? Przez syna nieudacznika? Czy jako pięciolatek już byłem nieudacznikiem? Teraz jeszcze Mama, też znika, coraz Jej mniej w moim życiu. Oddała mnie na przechowanie do Babci. Sam nie wiem, jak to wytrzymuję. Nawet jeśli jestem nieudacznikiem, to uwierz mi, w tym domu wytrzymałby tylko twardziel. Co się wydarzyło trzynaście lat temu, Tato? Czy coś było nie tak z Mamą? Jesteś przestępcą, Tato? Wstąpiłeś do zakonu? W ogóle grasz jeszcze? Pytam, bo twoje skrzypce wciąż leżą na strychu u babci. Poważnie mówiąc, nic by mi nie przeszkadzało, naprawdę. Bądź sobie kimkolwiek. Zaakceptowałbym Cię w każdej postaci, którą sobie wyobrażam lub której sobie nie wyobrażam. Właściwie widuję Cię tylko na jednej fotografii u ciotki Anielci. Wyglądasz jak ja, wiesz? Wszystkie inne zdjęcia, Twoje i dziadka, gdzieś zniknęły. Myślisz, że mogę przejrzeć rzeczy Babci? Przecież musi coś mieć. Gdybym chociaż wiedział, w którym województwie mam Cię szukać. 7 Dalsza część książki dostępna w wersji pełnej Spis treści: Okładka Karta tytułowa Rozdział 1 Rozdział 2 Rozdział 3 Rozdział 4 Rozdział 5 Rozdział 6 Rozdział 7 Rozdział 8 Rozdział 9 Rozdział 10 Rozdział 11 Rozdział 12 Rozdział 13 Rozdział 14 Rozdział 15 Rozdział 16 Rozdział 17 Rozdział 18 Rozdział 19 Rozdział 20 Rozdział 21 Rozdział 22 Rozdział 23 Rozdział 24 Rozdział 25 Rozdział 26 Rozdział 27 Rozdział 28 Rozdział 29 Rozdział 30 Rozdział 31 Rozdział 32 Rozdział 33 Rozdział 34 Rozdział 35 Rozdział 36 Rozdział 37 Rozdział 38 Rozdział 39 Rozdział 40 Rozdział 41 Rozdział 42 Rozdział 43 Rozdział 44 Rozdział 45 Rozdział 46 Rozdział 47 Rozdział 48 Rozdział 49 Rozdział 50 Rozdział 51 Rozdział 52 Rozdział 53 Rozdział 54 Rozdział 55 Rozdział 56 Rozdział 57 Rozdział 58 Rozdział 59 Rozdział 60 Rozdział 59 Rozdział 60 Rozdział 61 Rozdział 62 Rozdział 63 Rozdział 64 Rozdział 65 Rozdział 66 Rozdział 67 Rozdział 68 Rozdział 69 Rozdział 70 Rozdział 71 Rozdział 72 Epilog Karta redakcyjna Dorota Jaworska, Rado Boy Warszawa 2019 Copyright (C) by Dorota Jaworska, 2019 Copyright (C) for this edition by Wydawnictwo Krytyki Politycznej, 2019 Wydanie I ISBN 978-83-66232-34-1 Redakcja: Hanna Trubicka Korekta: Janusz Krasoń Projekt okładki: Anna Pluta Układ typograficzny i łamanie: Katarzyna Błahuta Redaktor prowadzący: Jaś Kapela Wydawnictwo Krytyki Politycznej ul. Jasna 10, lok. 3 00-013 Warszawa Książki Wydawnictwa Krytyki Politycznej dostępne są w redakcji Krytyki Politycznej (ul. Jasna 10, lok. 3, Warszawa), Świetlicy KP w Trójmieście (Nowe Ogrody 35, Gdańsk), Świetlicy KP w Cieszynie (al. Jana Łyska 3) oraz księgarni internetowej KP (), a także w dobrych księgarniach na terenie całej Polski. Na zlecenie Woblink plik przygotowała Katarzyna Rek