Pytania z Kosmosu

Ostatnio coraz częściej zdarza mi się sięgać po literaturę popularno-naukową. To miła odmiana przeczytać coś odmiennego od kryminałów czy obyczajówek, co wniesie coś nowego do mojego życia, zainteresuje, pogłębi wiedze. A wiedzę z zakresu astronomii, fizyki i innych przedmiotów ścisłych mam naprawdę niewielką. Zdarzało się że właśnie brak wiedzy zniechęcał mnie do sięgania po takie pozycje ? że coś co pisze autor będzie dla mnie niepojęte, że nie zrozumiem treści, trudnego słownictwa, zanudzi lub zaraz wywietrzeje z głowy.

Dobrze jest trafiać na książki w których coś dla siebie znajdzie zarówno laik jak i zapalony fan nauk ścisłych ze skarbnicą wiedzy w głowie. Osoba niemająca na co dzień styczności z tematami wymienianymi w spisie treści zostanie skutecznie zainteresowana, a ktoś na co dzień obcujący z tymi zagadnieniami lub hobbystycznie zagłębiający się w taką literaturę z pewnością usystematyzuje swoją wiedzę a być może i zaktualizuje o nowe zagadnienia czy odkrycia które musiały mu umknąć.

Gdy pierwszy raz trzymałam tą książkę w rękach przeglądałam ją z rozdziawioną buzią. Myślałam; ?wow, to jest książka popularno-naukowa? Wygląda tak interesująco!?. Muszę przyznać że wydanie ?Pytań z kosmosu? zachwyca na samym wstępie. Wnętrze zostało stworzone w taki sposób aby faktycznie nie zniechęcić ?początkujących?. Nie znajdziemy tu kolumn tekstu pisanego drobnym druczkiem który zlewa się w całość, skomplikowanych wzorów które nie mówią nam o niczym, i przypisów umieszczonych na końcu rozdziału, do których musielibyśmy przenosić się co parę zdań. Całość wzbogacona jest o wiele ilustracji i zdjęć, praktycznie nie ma strony bez takiego uatrakcyjnienia. Ciekawym pomysłem jest też zamieszczenie w środku Twittów autora.

Neil deGrasse Tyson i James Trefil starają się jak najdokładniej odpowiedzieć na pytania nurtujące każdego człowieka. Co poprzedzało wielki wybuch? Jak faktycznie wyglądało powstanie świata? Przybliża zagadnienia związane z ewolucją oraz narodziny chemii którą początkowo interesowali się alchemicy. Bardzo zainteresował mnie temat kontynentów które wciąż zmieniają swoje położenie, i które zdaniem geologów w przyszłości połączą się w jeden superkontynent, a także wzór (!!!) pozwalający oszacować liczbę cywilizacji które mogą próbować się z nami skontaktować. Ta książka uświadamia nam że liczba rzeczy które już wiemy (a jest ona bardzo duża) to tak naprawdę nic w porównaniu z tym co jeszcze do odkrycia.

Zdecydowanie polecam osobom które chcą dowiedzieć się czegoś więcej o otaczającym nas świecie i o tajemnicach skrywanych ponad chmurami. ?Pytania z kosmosu? to bardzo dobrze opracowana pozycja, która zaintryguje Was na tyle, że po lekturze będziecie chcieli sięgnąć po inne książki o podobnej tematyce.

Ostatnio coraz częściej zdarza mi się sięgać po literaturę popularno-naukową. To miła odmiana przeczytać coś odmiennego od kryminałów czy obyczajówek, co wniesie coś nowego do mojego życia, zainteresuje, pogłębi wiedze. A wiedzę z zakresu astronomii, fizyki i innych przedmiotów ścisłych mam naprawdę niewielką. Zdarzało się że właśnie brak wiedzy zniechęcał mnie do sięgania po takie pozycje ? że coś co pisze autor będzie dla mnie niepojęte, że nie zrozumiem treści, trudnego słownictwa, zanudzi lub zaraz wywietrzeje z głowy.

Dobrze jest trafiać na książki w których coś dla siebie znajdzie zarówno laik jak i zapalony fan nauk ścisłych ze skarbnicą wiedzy w głowie. Osoba niemająca na co dzień styczności z tematami wymienianymi w spisie treści zostanie skutecznie zainteresowana, a ktoś na co dzień obcujący z tymi zagadnieniami lub hobbystycznie zagłębiający się w taką literaturę z pewnością usystematyzuje swoją wiedzę a być może i zaktualizuje o nowe zagadnienia czy odkrycia które musiały mu umknąć.

Gdy pierwszy raz trzymałam tą książkę w rękach przeglądałam ją z rozdziawioną buzią. Myślałam; ?wow, to jest książka popularno-naukowa? Wygląda tak interesująco!?. Muszę przyznać że wydanie ?Pytań z kosmosu? zachwyca na samym wstępie. Wnętrze zostało stworzone w taki sposób aby faktycznie nie zniechęcić ?początkujących?. Nie znajdziemy tu kolumn tekstu pisanego drobnym druczkiem który zlewa się w całość, skomplikowanych wzorów które nie mówią nam o niczym, i przypisów umieszczonych na końcu rozdziału, do których musielibyśmy przenosić się co parę zdań. Całość wzbogacona jest o wiele ilustracji i zdjęć, praktycznie nie ma strony bez takiego uatrakcyjnienia. Ciekawym pomysłem jest też zamieszczenie w środku Twittów autora.

Neil deGrasse Tyson i James Trefil starają się jak najdokładniej odpowiedzieć na pytania nurtujące każdego człowieka. Co poprzedzało wielki wybuch? Jak faktycznie wyglądało powstanie świata? Przybliża zagadnienia związane z ewolucją oraz narodziny chemii którą początkowo interesowali się alchemicy. Bardzo zainteresował mnie temat kontynentów które wciąż zmieniają swoje położenie, i które zdaniem geologów w przyszłości połączą się w jeden superkontynent, a także wzór (!!!) pozwalający oszacować liczbę cywilizacji które mogą próbować się z nami skontaktować. Ta książka uświadamia nam że liczba rzeczy które już wiemy (a jest ona bardzo duża) to tak naprawdę nic w porównaniu z tym co jeszcze do odkrycia.

Zdecydowanie polecam osobom które chcą dowiedzieć się czegoś więcej o otaczającym nas świecie i o tajemnicach skrywanych ponad chmurami. ?Pytania z kosmosu? to bardzo dobrze opracowana pozycja, która zaintryguje Was na tyle, że po lekturze będziecie chcieli sięgnąć po inne książki o podobnej tematyce.

Neil de Grasse Tyson jest obecnie chyba najpopularniejszym astrofizykiem na świecie. Występuje w serialach, udziela się w mediach społecznościowych, popularyzuje wiedzę o kosmosie na każdym polu. Jego najnowsza książka to praca napisana wspólnie z Jamesem Trefilem "Pytania z kosmosu. Kim jesteśmy, skąd się wzięliśmy i dokąd zmierzamy". Stara się w niej odpowiedzieć na najbardziej nurtujące ludzkość pytania, przybliża czytelnikowi trochę historii nauki i obala powszechne mity. Już starożytni wiedzieli, że Ziemia nie jest płaska, ale za to nie uznawali jej za planetę. Czemu tak było, tego wam nie powiem, musicie sami sprawdzić w pierwszym rozdziale.

Wydanie tej książki zasługuje na osobny akapit. Wymiary ma trochę większe od standardowej pozycji, jest wypełniona masą wysokiej jakości zdjęć (logo National Geographic zobowiązuje!) i tak samo papier wygląda na taki z wyższej półki. Estetycznie cieszy oczy bez dwóch zdań. W środku poza tekstem podstawowym jest sporo ciekawostek wyszczególnionych w osobnych ramkach, każdy rozdział otwierają hasła, które będą w nim rozwijane, miłym dodatkiem są też... tweety Neila de Grassea Tysona. To było zaskakujące zobaczyć popularnego niebieskiego ptaszka w książce, ale to też oddaje ducha naszych czasów, w których chętniej czytamy krótkie chwytliwe komunikaty od nużących obszernych tekstów.

Wygląd książki, który przed chwilą opisałam, przypomina mi odrobinę podręcznik szkolny. Na pewno takie bogactwo graficzne spodoba się osobom, które czują przerażenie na widok kartki zapisanej samym tekstem z góry na dół. W opisie "Pytań z kosmosu" znajdziemy, że to lektura dla czytelnika w każdym wieku. Ja przede wszystkim poleciłabym ją młodzieży albo osobom, które o kosmosie wiedzą niewiele. Autorzy książki przyznają, że składa się ona z odpowiedzi na pytania słuchaczy ich podcastu, dlatego można znaleźć tu dosłownie wszystko, ale omówione raczej w luźny sposób i pokrótce. To może być dobry wstęp do własnych poszukiwań wiedzy o kosmosie w innych źródłach.